Κρεμάλα

Από Σφυροδρέπανος στο Μαι 30, 2016

Γράφει ο Σφυροδρέπανος // Στο Ατέχνως

Η είδηση πέρασε στα ψιλά γράμματα της επικαιρότητας. Ενώ κάποιοι ονειροπολούν/με τη στιγμή που θα κρεμάσουμε τον τελευταίο καπιταλιστή με το σχοινί που θα μας πουλήσει (ή με τα σωθικά του τελευταίου γραφειοκράτη, κατά μια πιο γκροτέσκα εκδοχή), στη Λάρισα ένας πρόσφυγας ασιατικής καταγωγής έβαλε τέλος στη ζωή του, καθώς κρεμάστηκε από ένα δέντρο, σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Φημολογείται ότι είχε φτάσει στα όρια της απελπισίας, γιατί είχε μείνει πέντε μέρες νηστικός και κανείς δεν του είχε δώσει κάτι να φάει.

Μπορεί εδώ να μην κρεμάστηκε κάποιος Ιούδας, ωστόσο υπάρχει μια γεύση προδοσίας για όλους εμάς, προς τα ταξικά μας αδέρφια, γιατί όσα κι αν δώσαμε από το υστέρημά μας, δεν καταφέραμε να στηρίξουμε επαρκώς της γης τους κολασμένους και τους αφήσαμε ξεκρέμαστους, για να τους κρεμάσει το απάνθρωπο, εκμεταλλευτικό σύστημα, που τους ξερίζωσε από τον τόπο τους και τους γάνωσε το μυαλό με τον δυτικό παράδεισο, τον “τόπο των ευκαιριών”. 


Δεν υπάρχουν καν τριάντα αργύρια, για να δικαιολογήσουν την εξαγορά των συνειδήσεων, παρά μόνο φόβος και το δηλητήριο της απάθειας, που παραλύει κάθε αγωνιστική δράση ή έστω μια εκδήλωση της ανθρώπινης υπόστασης, απέναντι σε όσους υποφέρουν. Υπάρχουν όμως αρκετοί Γραμματείς και Φαρισαίοι, που κατέχουν τα κυβερνητικά οφίτσια και χρησιμοποίησαν κυνικά το προσφυγικό ως επικοινωνιακό αντιπερισπασμό, για να ξεγλιστρήσουν από τη δύσκολη θέση, να κατευνάσουν την οργή του κόσμου και να τον αποπροσανατολίσουν. Και ας μη φοράνε γραβάτες, για να κρέμονται σε άδεια καρδιά.

Όσοι δεν κατάφεραν να βρουν το άλφα της Αλληλεγγύης και της Ανθρωπιάς για τους πρόσφυγες (λες και παίζουμε κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι), θα νιώσουν σύντομα τη θηλιά να σφίγγει γύρω κι από το δικό τους λαιμό, ως ‘τιμωρία’ γιατί ξέχασαν πως

Ο πρόσφυγας εσύ είσαι ο επόμενος

του φασισμού το θύμα εσύ είσαι το επόμενο

Κι όσοι κυκλοφορούσαν μέχρι χτες με κρεμάλες και συνθήματα για το Γουδή μπροστά από τη βουλή, αλλά σήμερα ψηφίζουν τους δήμιους που θα εφαρμόσουν καλύτερα το πρόγραμμα για τη σωτηρία του, αυτοκτονούν πολιτικά και περνάνε μόνοι τους τη θηλιά, όσο δεν οργανώνουν τον αγώνα τους σε ταξική κατεύθυνση, όσο ξεσπάνε την οργή και το μίσος τους απέναντι στους πρόσφυγες κι όχι στους πραγματικούς τους δυνάστες.