Παραμύθια από τα παλιά...

Την απάτη του «κοινωνικού κράτους» ξαναθυμήθηκε ο πρωθυπουργός στην προχτεσινή του ομιλία στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, για να «αμπαλάρει» τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία που καταλήχθηκε καταρχήν στο Γιούρογκρουπ της περασμένης Παρασκευής. Μάλιστα επιχείρησε να πείσει ότι τα περιβόητα «αντίμετρα», τα μέτρα δηλαδή που θα παίρνονται όταν από τις σάρκες του λαού θα έχουν πιαστεί τα πλεονάσματα της καπιταλιστικής οικονομίας, και θα δίνονται κατά κύριο λόγο στους επιχειρηματικούς ομίλους, και ορισμένα ψίχουλα στην ενίσχυση των μηχανισμών διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, κυρίως για τη διασφάλιση της «κοινωνικής ειρήνης», θα βάλουν τα θεμέλια του «κοινωνικού» αυτού κράτους. Αλλά ακόμα κι αν βγάλει κανείς από τη μέση την απάτη των «αντίμετρων», θα βρει από πίσω μια ακόμα μεγαλύτερη: Εκείνη που προσπαθεί να πείσει ότι το καπιταλιστικό κράτος μπορεί να απαρνηθεί τάχα την ταξική του φύση, ως κράτος της αστικής τάξης, και να γίνει περίπου κράτος «όλης της κοινωνίας». Διασφαλίζοντας τάχα και τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τους στόχους της καπιταλιστικής ανάκαμψης και παράλληλα «προστατεύοντας» τους εκμεταλλευόμενους, που η ένταση της εκμετάλλευσής τους αποτελεί προϋπόθεση για την κερδοφορία και την «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου. Πρόκειται για παγίδα με χρεοκοπημένα παραμύθια, στην οποία ο λαός δεν πρέπει να πέσει.

Απροσεξίες

«Πολιτικά φανατικό και ιδεοληπτικό», που «δεν του περισσεύει η συνέπεια» και «το πολιτικό τακτ», αλλά «ένας φανατισμός και μια ιδεοληψία που οδηγούν ακόμη και στην αποκατάσταση μιας τόσο αρνητικής προσωπικότητας της Ιστορίας όπως ήταν ο Στάλιν», βρίσκουν το ΚΚΕ τα «Νέα», επειδή ο βουλευτής του Ν. Καραθανασόπουλος είχε το... θράσος να πει στην επίτροπο της ΕΕ Κ. Κρέτσου ότι το ΚΚΕ «είναι πραγματικά υπερήφανο για τα τεράστια επιτεύγματα τα οποία γνώρισε η ανθρωπότητα στις χώρες όπου οικοδομούνταν ο υπαρκτός σοσιαλισμός». Και κάνει «παρατήρηση» στην επίτροπο ο συντάκτης, επειδή «θα έπρεπε να ξέρει ότι ιστορικά θέματα που είναι λυμένα οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, εδώ αποτελούν ακόμη ζητήματα πολιτικής αντιδικίας». Βέβαια, αν διάβαζε πιο προσεκτικά τα στοιχεία που δημοσίευσε δυο μέρες πριν και η εφημερίδα στην οποία δουλεύει, ίσως διαπίστωνε ότι δεν είναι μόνο το ΚΚΕ που επιχειρηματολογεί υπέρ της ανωτερότητας του σοσιαλισμού, αντλώντας πείρα τόσο από τα θετικά, όσο και από τις ελλείψεις - καθυστερήσεις στις χώρες που οικοδομήθηκε, αλλά και πάνω από το 60% των Ρουμάνων που, σχεδόν 30 χρόνια μετά, θεωρεί ότι στο σοσιαλισμό ζούσε καλύτερα σε σχέση με τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα. Εκτός αν ήταν και όλοι αυτοί «αρκετά μικροί για να ονειρευτούν ένα καλύτερο μέλλον» και «αρκετά μεγάλοι για να μην καταλάβουν ότι ζουν σε μια δικτατορία», όπως γράφουν τα «Νέα» για τη Ρουμάνα Ευρωπαία επίτροπο...

Παράξενη αντίδραση...

Παράξενη είναι η αντίδραση των φασιστοειδών ναζιστών της δολοφονικής Χρυσής Αυγής, με αφορμή τις καταγγελίες του ΚΚΕ για την υπόθεση των συνακροάσεων. Δεν είναι μόνο εκείνο το κακόγουστο σόου που είχε κάνει το φασιστοειδές Κασιδιάρης στη Βουλή πριν μερικούς μήνες, που δεν πείθει ούτε μικρά παιδιά. Είναι πως με αφορμή και τη νέα καταγγελία του ΚΚΕ, οι ναζιστές έβγαλαν ολόκληρη ανακοίνωση επιμένοντας να χαρακτηρίζουν με κατηγορηματικό τρόπο ως «δήθεν» τις παρακολουθήσεις και να τις βαφτίζουν «τηλεφωνικές φάρσες πιτσιρικάδων», που με «μια απλή εφαρμογή κινητού τηλεφώνου συνδέουν τον Περισσό με τα γραφεία του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού». Τώρα, πώς οι φασίστες τα λένε αυτά όταν το πόρισμα τις ΑΔΑΕ όχι μόνο επιβεβαιώνει τις καταγγελίες, αλλά κάνει σαφές ότι έγιναν με συγκεκριμένο τεχνικό τρόπο (με χρήση της τεχνικής της παραποίησης προέλευσης τηλεφωνημάτων - χρησιμοποιώντας και την τεχνολογία VOIP, τηλεφωνία μέσω διαδικτύου), ώστε να μην είναι εύκολος ο εντοπισμός του καλούντος, είναι ένα θέμα. Είναι άραγε μόνο ο αντικομμουνισμός τους και η πρεμούρα τους να υπερασπίσουν διάφορους μηχανισμούς του συστήματος, επιβεβαιώνοντας ακόμα μια φορά το ρόλο τους, ή υπάρχει και κάτι άλλο;

Οι πολλές διαστάσεις του Brexit

 

Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση στον κυριακάτικο Τύπο σχετικά με το Brexit φωτίζει ορισμένες πλευρές που δύσκολα γίνονται ορατές με μια πρώτη ματιά. Σύμφωνα με αυτή, η Γερμανία είναι «ευάλωτη» στην πίεση των ΗΠΑ να αυξήσει τις δαπάνες της για το ΝΑΤΟ, επειδή οι επόμενες σημαντικές χώρες που βρίσκονται είτε εντός, είτε πολύ κοντά στην «ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας», είναι και οι δύο εκτός ΕΕ (Τουρκία - Βρετανία). Το στοιχείο αυτό αξιοποιείται και από τη Βρετανία στη διαπραγμάτευση με την ΕΕ, για να πετύχει καλύτερους όρους συνεργασίας μετά την αποχώρησή της. Οπως γράφεται στον Τύπο, η Βρετανία παρείχε έως τώρα το 25% των δεδομένων που διατηρεί η Europol και το 20% του αμυντικού προϋπολογισμού της ΕΕ. Επίσης, το 15% της παρουσίας των Ευρωπαίων του ΝΑΤΟ σε επιχειρησιακά πεδία καλύπτεται μέχρι σήμερα από τις βρετανικές Ενοπλες Δυνάμεις, καθιστώντας ιδιαίτερα σημαντικό το ρόλο της στην Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ. Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι η αντιπαράθεση που βλέπουμε να εξελίσσεται γύρω από το Brexit είναι η κορυφή μόνο του παγόβουνου, όπως είναι δεδομένο ότι η συζήτηση για την Ασφάλεια και την Αμυνα σε μια «Ευρώπη πολλών ταχυτήτων» είναι επιβεβλημένη από τη σκοπιά του κεφαλαίου, μετά την αποχώρηση της Βρετανίας και την πίεση της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ. Οι ανταγωνισμοί φουντώνουν και τελικά τίποτα δεν είναι όπως δείχνει με την πρώτη ματιά...

Ριζοσπάστης