Αντιλαϊκά «παράσημα»

 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση θα δώσει μέχρι τέλους τη μάχη για να μη χάσει τα εύσημα και τα ...παράσημα από το κεφάλαιο και τους διεθνείς συμμάχους της, για την ικανότητα που έχει να νομοθετεί αντιλαϊκά μέτρα και παράλληλα να χειραγωγεί και να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια που αυτά προκαλούν.

Είναι χαρακτηριστική η αποστροφή σε πρόσφατο άρθρο του Μοσκοβισί, όπου επαινεί την κυβέρνηση για τα 200 και πλέον αντιλαϊκά μέτρα που έχει περάσει στη σύντομη θητεία της, «κάτι σχεδόν απίθανο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες», όπως γράφει, ενώ ανάλογα θερμά λόγια είχε πει πριν από λίγες βδομάδες και ο υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας.


Το ίδιο θα προσπαθήσει να κάνει και τώρα η κυβέρνηση, μπροστά στην ψήφιση των προαπαιτούμενων για τη δεύτερη «αξιολόγηση», η οποία τοποθετείται στα τέλη Απρίλη - αρχές Μάη, με «ένα νόμο και σε ένα άρθρο», όπως γραφόταν χτες στον Τύπο.

Στην προσπάθεια αυτή, κλιμακώνει την προπαγάνδα, οικοδομεί επιχειρηματολογία, ανανεώνει τα ψευτοδιλήμματα, χαράσσει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές και διατάσσει στελέχη, για να θολώσει τα νερά ως προς το χαρακτήρα και το εύρος των μέτρων, που είναι πέρα για πέρα ταξικά, σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Είναι αλήθεια ότι η «καραμέλα» των «αντίμετρων» έλιωσε σχετικά νωρίς στο στόμα της κυβέρνησης, καθώς το πακέτο των νέων περικοπών στο λαϊκό εισόδημα και τις συντάξεις είναι πολύ μεγάλο για να κρυφτεί πίσω από τις ψευτοπαροχές που ανακοίνωσε.

Με δεδομένο ότι η προπαγανδιστική ισχύς των «αντίμετρων» εξαντλείται, η κυβέρνηση προσπάθησε τις προηγούμενες μέρες να καλλιεργήσει προσδοκίες ότι θα επαναδιαπραγματευτεί το αντιλαϊκό πακέτο το 2019, πριν την εφαρμογή του, όποτε προσδοκούν ότι τα οικονομικά δεδομένα θα είναι καλύτερα για την Ελλάδα.

Στην πραγματικότητα, όποια επαναδιαπραγμάτευση κι αν γίνει, θα αφορά χειρότερα και περισσότερα μέτρα. Αυτό απέδειξε η μέχρι τώρα εμπειρία. Αυτό προαναγγέλλει και ο ΣΕΒ, βάζοντας θέμα ταχύτερης και μεγαλύτερης μείωσης του αφορολόγητου, ενώ επιμένει (όπως και οι «θεσμοί») ότι η κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» από μόνη της δεν είναι ικανή για να αντιστρέψει την κατάσταση στο Ασφαλιστικό και ότι απαιτούνται νέα μέτρα.

Κατά τ' άλλα, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το επιχείρημα ότι τα μέτρα είναι «δύσκολα» μεν, αλλά η ίδια δεν είναι σαν τους προηγούμενους, που δεν είχαν «κοινωνικές ευαισθησίες», ή σαν τους (δυνάμει) επόμενους, που αν έκαναν τη διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο, ο λογαριασμός θα ήταν μεγαλύτερος για το λαό.

Στήνοντας Εξεταστικές για διάφορα σκάνδαλα, διεκδικεί το «ηθικό πλεονέκτημα» απέναντι στις προηγούμενες κυβερνήσεις, ενώ υπηρετούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική και το σύστημα που παράγει διαφθορά και σκάνδαλα. Προσπαθεί να καπηλευτεί την Ιστορία του εργατικού και του κομμουνιστικού κινήματος, για να σκεπάσει την ταξική υπέρ του κεφαλαίου πολιτική της, ψάχνοντας άλλοθι για τα μέτρα που ψηφίζει, με τον ισχυρισμό ότι δεν έχει την «ιδιοκτησία» τους και ότι της επιβάλλονται τάχα από τις συγκυρίες.

Τέλος, ονομάζει «προοδευτικά» και «ταξικά» υπέρ των λαϊκών στρωμάτων νομοσχέδια όπως αυτό για την Υγεία, που για το λαό μεταφράζεται σε συνέχιση και ένταση των πληρωμών, σε διαφοροποίηση των υπηρεσιών Υγείας ανάλογα με το τι αντέχει η τσέπη του καθενός, σε ένταση της εκμετάλλευσης για τους υγειονομικούς, μέσα σε ένα σύστημα που απέχει παρασάγγας από τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ικανοποιηθούν.
Ο λαός χρειάζεται να είναι υποψιασμένος για τις παγίδες που στήνει η κυβέρνηση και τους ελιγμούς που κάνει για να αποσπάσει συναίνεση ή ανοχή σε παλιά και νέα μέτρα. Με αποφασιστικότητα να μπει στη μάχη, συμμετέχοντας μαχητικά στην οργάνωση του αγώνα και στην προετοιμασία για γενική πανεργατική απεργία.

Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης, Πέμπτη 13 Απρίλη 2017.


902gr