Μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια...

Μπορεί το «Νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για τις αστικές συγκοινωνίες στην Περιφερειακή Ενότητα της Θεσσαλονίκης», που με τις συνοπτικές διαδικασίες του επείγοντος (!) ψηφίστηκε προχτές στη Βουλή απ' την κυβερνητική πλειοψηφία, να κινείται μακριά απ' την ανάγκη των εργαζομένων της Θεσσαλονίκης για φτηνές και ασφαλείς μεταφορές, αυτό όμως καθόλου δεν εμπόδισε το Μέγαρο Μαξίμου να υποστηρίζει ανερυθρίαστα σε άτυπο σημείωμά του ότι βάζει τέλος στη νοσηρή κατάσταση του ΟΑΣΘ με γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζομένων, ανέργων, φοιτητών της πόλης! Οτι η απόφασή της για τον ΟΑΣΘ σηματοδοτεί την είσοδο της χώρας «στην τροχιά της κανονικότητας»!

Πατώντας σε ένα υπαρκτό πρόβλημα, η κυβέρνηση πουλάει «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» στο λαό της πόλης και στους εργαζόμενους του ΟΑΣΘ. Διαστρεβλώνοντας το πραγματικό περιεχόμενο του νόμου και των επιδιώξεων που αυτός υπηρετεί, κομπάζει για μία υποτιθέμενη φιλολαϊκή παρέμβαση, όταν με κεντρικό άξονα την πολιτική «απελευθέρωσης» των συγκοινωνιών της ΕΕ, προβλέπει την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία του νέου φορέα, ως ΑΕ. Κάτι που, πέρα από το σάρωμα των εργατικών δικαιωμάτων που θα επιφέρει, ταυτόχρονα αποτελεί «πρόβα» και οδηγό ώστε το κράτος, με διάφορες μορφές και σχήματα, να απεμπολεί την υποχρέωσή του να παρέχει σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές. «Μοντέλο» που αργότερα μπορεί να εφαρμοστεί και σε άλλες εταιρείες.

***

 

Με το νέο νόμο θεσπίζονται δύο νέες Ανώνυμες Εταιρείες, ο ρυθμιστικός - εποπτικός ΟΣΕΘ ΑΕ και η θυγατρική του, ο εκτελεστικός ΑΣΥΘ ΑΕ. Της μίας το έργο θα είναι η ανάπτυξη, η εποπτεία, ο συντονισμός και της άλλης η εκτέλεση του συγκοινωνιακού έργου. Θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με βάση την αρχή κόστους - οφέλους. Καμία σχέση δηλαδή με τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί «αποϊδιωτικοποίησης στον αντίποδα της νεοφιλελεύθερης αποκρατικοποίησης»!

Απεναντίας, η κυβέρνηση παρεμβαίνει, κάνοντας χώρο και σε άλλους παίκτες που θα ενδιαφερθούν, καθορίζει τους κανόνες και «ίσους» όρους ανταγωνισμού με βάση τη νομοθεσία της ΕΕ και ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση.

«Το κράτος γίνεται πρόσκαιρα ιδιοκτήτης, για να οργανώσει το παιχνίδι, να λειτουργήσει ως τροχονόμος των ιδιωτικών συμφερόντων», όπως κατήγγειλαν στις παρεμβάσεις τους στη Βουλή οι βουλευτές του ΚΚΕ, που καταψήφισε φυσικά το νομοσχέδιο.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι που παίχτηκε πολλές φορές στο παρελθόν απ' τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όπου εταιρείες εκκαθαρίστηκαν από χρέη και εργασιακά δικαιώματα, για να παραδοθούν στη συνέχεια απαλλαγμένες από «βαρίδια» στους ιδιώτες επενδυτές.

Το μοντέλο του ΟΑΣΘ πιθανόν να λειτουργήσει πιλοτικά και για άλλες ανάλογες περιπτώσεις.

***

 

Η ίδια η κυβέρνηση ομολογεί ότι το κίνητρο μακράν απέχει απ' την ικανοποίηση των αναγκών του λαού της Θεσσαλονίκης, όταν εντάσσει τη λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών στο πλαίσιο της «προστασίας της εθνικής οικονομίας, λαμβανομένου ιδιαίτερα υπόψη του ασφυκτικού πλαισίου δημοσιονομικής προσαρμογής και της ανάγκης μείωσης των δημοσίων δαπανών» και ορίζει «ανώτατο επιτρεπτό λειτουργικό κόστος ανά οχηματοχιλιόμετρο»!
Αν δηλαδή ξεπεραστεί το όριο του επιτρεπτού λειτουργικού κόστους, θα μειώνονται τα δρομολόγια, οι μισθοί των εργαζομένων, θα αυξάνονται τα εισιτήρια. Ο λογαριασμός θα καταλήγει και πάλι στους εργαζόμενους γενικότερα που θα πληρώνουν ακριβότερα τη μετακίνησή τους και ειδικότερα στους εργαζόμενους των εταιρειών, οι οποίοι θα δουν ούτως ή άλλως με την ένταξή τους στο ενιαίο μισθολόγιο μειώσεις μισθών από 15% έως 50%, ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας που έχει ο καθένας! Κάτι ανάλογο συνέβη και με τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας.

***

 

Αν κάτι αναδεικνύεται απ' τη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι η επιτακτική ανάγκη σήμερα να αναπτυχθεί και να μαζικοποιηθεί η πάλη των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες, αλλά και ευρύτερα των λαϊκών στρωμάτων, για συγκοινωνίες φτηνές και ασφαλείς, με άμεση διεκδίκηση τη μείωση της τιμής του εισιτηρίου κατά 50%, τη δωρεάν μετακίνηση σε ώρες αιχμής, τη δωρεάν μετακίνηση όλη τη μέρα για ανέργους, φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές, ΑμεΑ, χαμηλοσυνταξιούχους, τις προσλήψεις προσωπικού με πλήρη δικαιώματα, το να μην υπάρξει μείωση μισθού σε κανέναν εργαζόμενο, το να πυκνώσουν τα δρομολόγια από και προς τις λαϊκές συνοικίες, το να φύγουν οι εργολάβοι από την αστική συγκοινωνία. Ζητήματα με οποία τα κόμματα της αστικής διαχείρισης απαξίωσαν να καταπιαστούν κατά τη συζήτηση στη Βουλή, για να μην αποκαλυφθεί η σύμπλευσή τους σε επιλογές κατάφωρα αντιλαϊκές και αντεργατικές.

Οπως τόνισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ στις παρεμβάσεις τους κατά τη συζήτηση στη Βουλή: «Αυτή η πάλη για τη λύση των άμεσων προβλημάτων θα πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους, το σύστημά τους, για να μπορέσει ο λαός να δει άσπρη μέρα, διεκδικώντας τον πλούτο που παράγει. Η μόνη λύση για το λαό είναι ένας ενιαίος κρατικός φορέας Μέσων Μαζικής Μεταφοράς που θα είναι ενταγμένος σε ένα σχέδιο κρατικό, επιστημονικό, πανεθνικό».

Αλλωστε, στην πράξη έχει αποδειχτεί ότι «τόσο ο ιδιωτικός τομέας (ΟΑΣΘ), όσο και ο κρατικός (ΟΑΣΑ), απέτυχαν να εξυπηρετήσουν την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών για φτηνές και ασφαλείς αστικές συγκοινωνίες», καθώς «η λογική της λειτουργίας παραμένει και στις δυο περιπτώσεις στη βάση του κόστους - οφέλους, μια βάση που είναι ασυμβίβαστη με τις ανάγκες των εργαζομένων του κλάδου και συνολικά του λαού».

Η ικανοποίηση συνολικά των αναγκών, των δίκαιων αιτημάτων του λαού περνάει μέσα απ' την πάλη με γνώμονα τη συνολική πρόταση του ΚΚΕ, το ολοκληρωμένο σχέδιό του για την οργάνωση της κοινωνίας. Εκεί μπορεί και πρέπει να ακουμπήσει ο λαός τις προσδοκίες του για το μέλλον.

Β.

 

 

 

Ριζοσπάστης