Τακίμια

Ως βασικό πεδίο «αντιπαράθεσης» ανάμεσα σε «προοδευτικές» και «συντηρητικές» δυνάμεις παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ την «υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους», που ...αλώνεται από τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, με πολιτικές που εμπορευματοποιούν την Υγεία, την Παιδεία, την Ασφάλιση και υπονομεύουν την «προστασία της εργασίας», σύμφωνα με την κυριακάτικη «Αυγή». Γι' αυτό, μπροστά στις ευρωεκλογές, το διακύβευμα που αναδεικνύουν είναι να συνασπιστούν οι «αριστερές», σοσιαλδημοκρατικές και πράσινες δυνάμεις, προκειμένου να ηττηθεί ο νεοφιλελευθερισμός, να ανακοπεί η άνοδος της ακροδεξιάς και να ανακτήσει η ΕΕ τα «κοινωνικά» χαρακτηριστικά της. Είναι πράγματι να γελάει κανείς ακούγοντας τον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζεται την Υγεία, την Παιδεία ή την Ασφάλιση από τα σαγόνια του ...άπληστου κεφαλαίου, όταν με την πολιτική του οξύνει τους ταξικούς φραγμούς στην Παιδεία, ιδιωτικοποιεί και εμπορευματοποιεί παραπέρα την Υγεία και μετατρέπει ολοένα και περισσότερο τη σύνταξη - ασφάλιση σε ατομική υπόθεση, ανοίγοντας το δρόμο σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να «παίξουν μπάλα» με τα ιδιωτικά και τα επαγγελματικά ταμεία. Οσο για την «προστασία της εργασίας», εδώ η πρόκληση ξεπερνάει κάθε όριο, με το 60% των νέων θέσεων να είναι ελαστικής απασχόλησης, τους μισθούς να κατρακυλάνε, την εργοδοτική επιθετικότητα να οργιάζει και το δικαίωμα στη συλλογική δράση και την απεργία να χτυπιέται από όλες τις μεριές. Με δεδομένα όλα αυτά, καμία εντύπωση δεν προκαλεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται στην «αμαρτωλή» ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία για να διευρύνει τους ορίζοντές του στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και στο ξεγέλασμα του λαού, με αντάλλαγμα να αποτελέσει το αριστερό της άλλοθι και να συμβάλει στην αναστήλωσή της για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Φρεγάτες ... με ουρά

 

 «Εδώ οι καλές φρεγάτες» είναι ο τίτλος του «σίριαλ» που εξελίσσεται ανάμεσα στην Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Γερμανία και βέβαια τις ΗΠΑ, προδίδοντας τη γεωπολιτική διάσταση των ανταγωνισμών πίσω από τα παζάρια για τους εξοπλισμούς. Πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα παζαρεύει με τη Γαλλία την αγορά φρεγατών, αλλά επειδή ρευστό δεν υπάρχει, το αντίτιμο προβλέπεται να καταβληθεί από την επιστροφή στην Ελλάδα των κερδών που είχαν τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης από τα ελληνικά ομόλογα. Η Γερμανία όμως αντιδρά σε μια τέτοια προοπτική, με το επιχείρημα ότι τα κέρδη που είχε και η ίδια από τα ελληνικά ομόλογα θα «αναδιανεμηθούν» προς όφελος της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας. Ετσι, η Γερμανία προσπαθεί να βάλει εμπόδια στη συμφωνία και ταυτόχρονα παζαρεύει ανάλογα ανταλλάγματα για τα δικά της μονοπώλια. «Σφήνα» σ' αυτήν τη γαλλογερμανική κόντρα μπαίνουν οι ΗΠΑ, που διεκδικούν να αναλάβουν αυτές τον εξοπλισμό που ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού με νέες φρεγάτες, με την προϋπόθεση όμως ότι τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά θα καταλήξουν σε αμερικανικά χέρια, με αντάλλαγμα να κατασκευαστεί εκεί ένα μέρος της παραγγελίας και να μειωθεί το κόστος για την Ελλάδα. Αυτονόητα, η εξαγορά των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά (και Ελευσίνας) από αμερικανικά μονοπώλια γίνεται σε βάρος των κινεζικών κεφαλαίων που έχουν ήδη επενδυθεί στον ΟΛΠ ΑΕ και συναντούν δυσκολίες να δραστηριοποιηθούν και στη Ναυπηγοεπισκευή. Το ζήτημα επομένως των εξοπλισμών έχει μεγάλο βάθος και αντανακλά ισχυρούς ανταγωνισμούς, οι οποίοι αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη διάσταση αν αναλογιστεί κανείς ότι οι νέες φρεγάτες θα χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση της αμερικανοΝΑΤΟικής ισχύος στη Μεσόγειο, απέναντι κυρίως στη Ρωσία...

Γιλέκα

 

 Πολλά θα μπορούσε να σχολιάσει κανείς για τα «κίτρινα γιλέκα», ένα από τα πολλά «κινήματα» που ξεπήδησαν τα τελευταία χρόνια, πατώντας πάνω στη μεγάλη δυσαρέσκεια από την αντιλαϊκή πολιτική, που εφαρμόζεται ενιαία σε όλη την ΕΕ, ανεξάρτητα από μνημόνια. Οι συγκρίσεις εξάλλου με αντίστοιχα «κινήματα», όπως των «αγανακτισμένων» και των «πλατειών», που εμφανίστηκαν και εξαφανίστηκαν με τον ίδιο «πάταγο», δεν μπορεί παρά να γίνονται αυθόρμητα. Οπως αποδείχτηκε, πίσω από την έχθρα όλων αυτών των «κινημάτων» για το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα και τις διακηρύξεις περί «ακομμάτιστων», ξεπρόβαλε ο πραγματικός χαρακτήρας τους ως οχήματος για «ανακατατάξεις» στο αστικό πολιτικό σκηνικό, αλλά και για «ξεκαθάρισμα» των λογαριασμών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, μονοπώλια και πάει λέγοντας. Ούτε όμως μπορεί να μείνει ασχολίαστη η αντίδραση της γαλλικής κυβέρνησης (Μακρόν), που έδωσε τις προηγούμενες μέρες ρεσιτάλ καταστολής, ενώ με μεγάλη ευκολία ανακοίνωσε ότι εξετάζει και την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», την επιβολή ουσιαστικά στρατιωτικού νόμου. Αυτές και άλλες τέτοιες δυνάμεις παρουσιάζει η κυβέρνηση ως «προοδευτικές» και με αυτές λέει ότι θα δώσει τη «μάχη» για τη «δημοκρατία ενάντια στην ακροδεξιά», που η πολιτική τους θεριεύει. Είναι κι αυτό αποκαλυπτικό για τη μεγάλη παγίδα και απάτη που κρύβεται πίσω από τα καλέσματα στο λαό να στοιχηθεί στα «προοδευτικά» μέτωπα, όσο και για το πώς «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο» και τα δυο το σάπιο σύστημα που υπηρετούν.

Απίστευτη εμπάθεια της ΕΡΤ1

 

Το χτεσινό κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ1 κυριολεκτικά ξεπέρασε κάθε όριο έστω και στοιχειώδους δεοντολογικής αντιμετώπισης του ΚΚΕ! Συγκεκριμένα, στο (πολύλεπτο) ρεπορτάζ που αφιέρωσε για την παρουσία του Αλ. Τσίπρα στα Καλάβρυτα, επέλεξε να μην προβάλει το σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ με την κριτική του για την αποδυνάμωση ουσιαστικά του αιτήματος διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων. Στη συνέχεια και στο θέμα που αφορούσε το συνέδριο της ΚΕΔΕ, το δελτίο ειδήσεων (λέμε τώρα...) φρόντισε να προβάλει τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων όλων των κομμάτων, πλην του μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Ν. Σοφιανού. Αλλά ακόμη και στο θέμα της Παγκόσμιας Μέρας για τα δικαιώματα των ΑμεΑ, η ΕΡΤ1 θεώρησε σκόπιμο να προβάλει μόνο τις θέσεις των ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, εξαφανίζοντας τη σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ. Απευθύνουμε ερώτημα στον υπεύθυνο του πολιτικού ρεπορτάζ Φ. Παπούλια για ποιο λόγο δεν προβλήθηκαν οι παρεμβάσεις του ΚΚΕ σε κανένα από αυτά τα θέματα. Ας τα λύσουν μεταξύ τους τα στελέχη της ΕΡΤ, που κάνουν μπαλάκι τις ευθύνες. Για το ΚΚΕ, η προβολή του από την κρατική τηλεόραση είναι αδιαπραγμάτευτη. Και είναι τόσο εκκωφαντική η αποσιώπηση των θέσεων και της δράσης του, που επιβεβαιώνει ότι γίνεται από σκοπιμότητα και όχι από παράλειψη...

Ριζοσπάστης    Τρίτη 4 Δεκέμβρη 2018