Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο

Η επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου έγινε από τη σκοτεινή, για την ακρίβεια μεγαλοπρεπώς υποφωτισμένη, Αγιά Σοφιά στην Πόλη. Με το πρωθυπουργικό ζεύγος να υψώνει κεφαλή σε επίκληση, τουλάχιστον επικοινωνιακή, του Παντοκράτορα. Για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση της αριστεράς, που διατηρείται στην εξουσία με έρανο βουλευτών, κατέφυγε στον τουρκικό μπαμπούλα όπως κι όλες οι προηγούμενες από τη μεταπολίτευση έως σήμερα, όταν έρχονται τα δύσκολα, είτε ξένα δάχτυλα είτε κάλπες.

Αυτή είναι η εύκολη ανάγνωση σε μια εποχή που οι αγιογραφίες τύπου Τσίπρα - εθνάρχης δεν χρειάζονται φοίτηση σε ειδική σχολή. Δέκα λεπτά να παρακολουθήσει κανείς την εκπομπή Ακριβοπούλου - Καψώχα στην ΕΡΤ και μαθαίνει πως ένα εμπορικό - τουριστικό ταξιδάκι στον εξ ανατολών γείτονα, καλοσχεδιασμένο στα γραφεία του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, μετατρέπεται σε ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ θρίαμβο.

Η δεύτερη ανάγνωση είναι αυτή που θα δυσκολέψει πολίτες και πολιτικούς, γιατί βασίζεται σε μια κλασική φαιά οργουελική προπαγάνδα διαστρέβλωσης και αναποδογυρίσματος κάθε λέξης, όχι του Συντάγματος, αλλά της καθημερινότητας. Ισως μόνο ένας παραλληλισμός με το θέαμα το πιο δημοφιλές των ημερών, δηλαδή τις εκπομπές μαγειρικής, να βοηθάει στην κατανόηση αυτής της προπαγάνδας, που κινδυνεύει εκτός των άλλων να εκλαϊκεύσει τον αντικομμουνισμό από τ' αριστερά και να ωφελήσει την ενσωμάτωση της ακροδεξιάς στη δεξιά με μόνους κερδισμένους τους φασίστες, τους πετρελαιάδες και τους επενδυτές του αίματος.

 

Θα ακούμε, λοιπόν, μέχρι να ανοίξουν όλες οι κάλπες, πως στο τρίπτυχο λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, το τελευταίο είναι άχρηστο, το μεσαίο δεδομένο και το πρώτο κάτι που παλεύεται με νύχια και με δόντια.

Ας κρατήσουμε την ίδια σειρά. Το φιλότιμο βαφτίζεται συνείδηση της σοβαρότητας των στιγμών, με βάση τα πρωτόκολλα κατασκευής ηγετών που χρησιμοποιεί η Αγρια Δύση (Βαλέσα, Γιέλτσιν, Γκορμπατσόφ, Θάτσι, και εσχάτως Γκουαϊδό) και εφαρμόζεται σε χαμηλότερη κλίμακα στα Κοινοβούλια Αθήνας και Σκοπίων. Ετσι, ο Παπαχριστόπουλος ανάγεται σε φιγούρα των Μεταμορφώσεων του Οβιδίου, κι ο Ζουράρις σε Αγιο Αυγουστίνο του Μύλου της Θεσσαλονίκης.

Το ψωμί τώρα, που όταν το πεις ψωμάκι μετατρέπεται σε σύμβολο κοπιαστικής φτώχειας, στην προεκλογική εκστρατεία θα είναι οπωσδήποτε πολύσπορο σαν την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική του μονοδιάστατου φιλοΝΑΤΟικού ΣΥΡΙΖΑ. Θα παρέχεται ως συμπλήρωμα διατροφής από μια αριστερά που αδυνάτισε τόσο ώστε να ξεγελάει τον εχθρό επειδή του μοιάζει, όπως το τέρας στον καθρέφτη.

Η λατέρνα, τέλος, είναι η αποθέωση του μεταμοντέρνου ψηφιακού αριστερισμού. 

Εκτελεί το ρεπερτόριο που έχουν δώσει οι κατασκευαστές ηγετικού image τύπου Αλέξης the great, απολύτως εξαρτημένο από την ταχύτητα πληκτρολόγησης των τρολ, όπως στην εποχή της μανιβέλας. Ετσι, στο επίπεδο της λατέρνας ο πρωθυπουργός δεν θα έχει κλέψει το Νόμπελ από την ψυχούλα κυρά Μαρίτσα της Λέσβου, αλλά θα το κληρονομήσει στη θέση της δικαιωματικά επειδή απλώς εκείνη πέθανε την κατάλληλη στιγμή.

 

Κοντολογίς, σύντροφοι, σε ό,τι μας αφορά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη ξεκινήσει μια προπαγάνδα αυτοπροσδιορισμού διά του ετεροπροσδιορισμού. Για να το πω πιο απλά, θα καμώνεται, κόντρα και στην Ιστορία, αλλά ακόμα και στην απλή λογική, ότι στις σύγχρονες Θερμοπύλες οι 300 συριζαίοι δικαιούνται τη δόξα, επειδή εμείς οι 700 Θεσπιείς δεν αναγνωριστήκαμε από τον Ξέρξη - Τραμπ και σία ως ήρωες του βεληνεκούς του. Εδώ βέβαια γελάνε όχι απλώς τα παρδαλά κατσίκια, αλλά και τα τατουάζ στα μπράτσα των μαγείρων και σείονται τα θεμέλια των ναών της δημοκρατίας, καθώς η κα Κουντουρά ως νέα Δαλιδά κουρεύει τον Καμμένο - Σαμψών, κι η Ιστορία ξαναγράφεται ως βίπερ.

Μπαίνουμε σε ένα σφαγείο εντυπώσεων. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, που θεμελιωνόταν στα Βαλκάνια στα τέλη του περασμένου αιώνα, έχει ήδη προχωρήσει σε διανομή ρόλων και μοιάζει με παράσταση που κλείνει με ηχογραφημένο το ελληνικό χειροκρότημα.

 

Κι εμείς που δεν κόψαμε ποτέ εισιτήριο είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε εκείνους τους απογοητευμένους θεατές, που θέλουν να συμμετέχουν στα πραγματικά αγωνιστικά λαϊκά πανηγύρια των δρόμων.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ