Εξωστρέφεια

Πίσω από «όμορφες» λεξούλες, περί «εξωστρέφειας», με τις οποίες η νέα υπουργός περιέγραψε τα πανεπιστημιακά ιδρύματα που θέλει η νέα κυβέρνηση, κρύβεται ο διακαής πόθος των επιχειρηματικών ομίλων για μια Ανώτατη Εκπαίδευση και ως προς τη λειτουργία της και το περιεχόμενό της και ως προς την έρευνα και τα αποτελέσματά της στραμμένη πλήρως προς την καπιταλιστική αγορά, εργαλείο για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, σε αντίθεση με τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες. Βέβαια, και εδώ η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκει στρωμένο το έδαφος από τον ΣΥΡΙΖΑ, που τα τελευταία δυο χρόνια με τις συγχωνεύσεις των ΑΕΙ - ΤΕΙ σε όλη τη χώρα δημιούργησε ιδρύματα πλήρως προσαρμοσμένα στις λεγόμενες περιφερειακές ανάγκες, δηλαδή τους αναπτυξιακούς στόχους που έθετε το κεφάλαιο σε κάθε Περιφέρεια, και αυτό φάνηκε με τη στάση του ΣΕΒ, των επιμελητηρίων, αλλά και ομίλων όπως η COSCO στην Αττική. Από εδώ προκύπτει και η κουβέντα που έχει ανοίξει για το άσυλο. Γιατί στην πολιτική τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα πώς το διατυπώνει ο καθένας, στόχος είναι η διασφάλιση εκείνων των προϋποθέσεων μέσα στα ιδρύματα, ώστε ανενόχλητες να «αλωνίζουν» οι μεγάλες επιχειρήσεις, χωρίς εμπόδια απ' το φοιτητικό κίνημα και τις μορφές πάλης που αυτό επιλέγει. Η πάλη άρα για την υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου δεν μπορεί παρά να πηγαίνει χέρι - χέρι με την πάλη ενάντια στο πανεπιστήμιο - επιχείρηση.

«Ανησυχίες»... 

 

Τις «ανησυχίες» του γγ του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Β. Ελιέζερ, που τον κάλεσε να αποκηρύξει το αντισημιτικό του παρελθόν, με βάση τη θητεία του σε ακροδεξιές οργανώσεις, έσπευσε να καθησυχάσει ο νέος υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Μ. Βορίδης. Και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο! Δηλώνοντας τη στήριξή του στην εγκληματική δράση του ισραηλινού κράτους στη Μ. Ανατολή και βεβαιώνοντας για την προσήλωσή του στη «στρατηγική συμμαχία» Ελλάδας - Ισραήλ. Ετσι, ο Μ. Βορίδης υπενθύμισε ότι ως μέλος της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του ΟΑΣΕ επί τρεις διαδοχικές χρονιές, είχε εισηγηθεί να απορριφθεί το αίτημα της Παλαιστινιακής Αρχής να γίνει μέλος της κοινοβουλευτικής συνέλευσης, ότι είναι «ο μόνος Ελληνας πολιτικός που έχει ταχθεί υπέρ της μεταφοράς της Ελληνικής Πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ», που «υποστηρίζει τη σύναψη αμυντικής και όχι μόνο στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ» και που έχει τοποθετηθεί «εναντίον της καταδίκης του Ισραήλ για τα περιστατικά στη Γάζα». Τα λόγια είναι περιττά. Βεβαίως και εδώ ανοιχτές θύρες χτυπά ο κ. Βορίδης, αφού πριν απ' αυτόν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «αναβάθμισε» τις οικονομικές πολιτικές και στρατιωτικές σχέσεις με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, κράτησε ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε θύτη και θύματα (Ισραήλ και Παλαιστίνιους) και έθαψε βαθιά στα αζήτητα την απόφαση της Βουλής περί αναγνώρισης του Παλαιστινιακού κράτους. Και όλα αυτά με τις επευφημίες ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Τροφή για σκέψη: Τι είναι άραγε αυτό που ενώνει τον αντισημιτισμό, δηλαδή το ρατσισμό, στις ακροδεξιές οργανώσεις που θήτευσε ο Μ. Βορίδης, με τη γοητεία που νιώθει απέναντι στην ιμπεριαλιστική πολιτική του Ισραήλ στη Μ. Ανατολή; Μα το ίδιο το σάπιο σύστημα, που δικά του παιδιά είναι ο ρατσισμός και ο εθνικισμός και γεννά τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους...

Στρωμένο το έδαφος... 

 

Το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό ήταν από τα πρώτα «μέτωπα» που καταγράφηκε η δικομματική αντιπαράθεση μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τη ΝΔ, με τον ΣΥΡΙΖΑ να την κατηγορεί ότι ιεραρχεί την αστυνόμευση και την καταστολή σε βάρος των μεταναστών. Στη χτεσινή κυβερνητική σύσκεψη επιβεβαιώθηκε ξανά ότι η ΝΔ βρίσκει στρωμένο το έδαφος και για την αντιδραστική διαχείριση του προσφυγικού δράματος. Βρίσκει τις Μόριες της αθλιότητας για χιλιάδες ξεριζωμένους και τις συμφωνίες στη βάση της στρατηγικής της ΕΕ που υλοποίησε μέχρι κεραίας η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι, όσα ανακοίνωσε η κυβέρνηση ως «αποτελέσματα» της σύσκεψης, βρίσκουν τον λαό πλήρως «εξοικειωμένο». Π.χ. η ανακοίνωση κάνει λόγο για «καλύτερη αξιοποίηση των δυνάμεων του Οργανισμού Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής (FRONTEX)», για «πιστή εφαρμογή της κοινής Δήλωσης ΕΕ - Τουρκίας για τη διαχείριση του Μεταναστευτικού και την αποσυμφόρηση των νησιών» και για «ενσωμάτωση κοινοτικών Οδηγιών για την πολιτική ασφάλειας της χώρας». Ακριβώς δηλαδή όσα εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, που μετέτρεψαν τα νησιά μας σε αποθήκες ψυχών, τώρα θα εφαρμόζονται ακόμα πιο εντατικά από τη ΝΔ.

«Απαντήσεις»

 

Μια ολόκληρη σελίδα αφιερώνει η «Εφημερίδα των Συντακτών» στο ΚΚΕ με αφορμή το εκλογικό ποσοστό του, σε ένα άρθρο το οποίο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το Κόμμα είναι «σε φάση μακροχρόνιας εκλογικής - άρα και πολιτικής - συρρίκνωσης». Για να τους «βγει» το συμπέρασμα, μαγειρεύουν τα αποτελέσματα έτσι ώστε να συγκρίνουν αποτελέσματα εντελώς διαφορετικών συνθηκών από το 1990 μέχρι σήμερα. Σε άλλο άρθρο, η ίδια εφημερίδα, δύο μέρες μετά, διαμαρτύρεται ότι η Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής δεν «δίνει απαντήσεις» και «μετατρέπει την ήττα σε ισοπαλία». Ολα αυτά τα έχουν ξαναπεί οι ίδιοι και άλλοι πριν απ' αυτούς, με μόνιμα πονηρά ερωτήματα εδώ και δεκαετίες. Ομως δεν μπαίνουν στον κόπο να απαντήσουν σε ορισμένα άλλα ερωτήματα. Ενώ φυσάει αντίδραση σε όλο τον κόσμο, γενιές ολόκληρες διαπαιδαγωγούνται με τις «αξίες» και τα «ιδανικά» του συστήματος και διδάσκονται από μικρά παιδιά ότι «κομμουνισμός = δικτατορία». Ενώ η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ένα μαζικό μάθημα υποταγής, συμβιβασμού και μοιρολατρίας και τελικά συντηρητικοποίησης. Ενώ όλοι λένε από κοινού ότι δεν υπάρχει κάτι πέρα από τον καπιταλισμό: Γιατί το ΚΚΕ, ένα κόμμα που πάει κόντρα στο ρεύμα, ένα κόμμα με επαναστατικό Πρόγραμμα, που δεν τάζει στο λαό φιλολαϊκές «αστικές κυβερνήσεις», δείχνει εκλογική αντοχή και ανανεώνει δυνάμεις; Γιατί ένα κόμμα που μιλάει για τον σοσιαλισμό, καταφέρνει να επιδρά σε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις πέρα από την εκλογική του επιρροή; Γιατί ένα κόμμα που προτείνει στο λαό έναν δύσκολο αλλά τον μόνο πραγματικά αληθινό δρόμο, της ρήξης και της ανατροπής του συστήματος, καταφέρνει να συσπειρώνει ευρύτερες δυνάμεις στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, καταφέρνει να συμπορεύονται μαζί του αγωνιστές από άλλους πολιτικούς χώρους; Μάλλον η απάντηση σε αυτό το ερώτημα τους απασχολεί και τους ανησυχεί, ότι δηλαδή το ΚΚΕ είναι «σκληρό καρύδι», και σκαρφίζονται τρόπους να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα...

Ριζοσπάστης  Τρίτη 16 Ιούλη 2019