Καινούργιο αφήγημα για την απαγόρευση των διαδηλώσεων έρχεται να προσθέσει η κυβέρνηση της ΝΔ, διά μέσου του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος δήλωσε ευθαρσώς ότι «θα βρούμε την ισορροπία που χρειάζεται ώστε και αυτός που θέλει να διαδηλώσει και να εκφράσει το αίτημά του να μπορεί να το κάνει και οι πολίτες να μην ταλαιπωρούνται».
Ως άλλος εργατοπατέρας, εμφάνισε την απαγόρευση των διαδηλώσεων ως μέτρο υπέρ των εργαζομένων, δηλώνοντας: «Δεν νομίζω ότι είναι προς το συμφέρον ούτε αυτών που διαδηλώνουν τελικά να προκαλούν την αντίδραση της κοινωνίας».
Το απύθμενο θράσος, μετά υποταγής, της ΝΔ στις επιλογές του ΣΕΒ, έβγαλε στην επιφάνεια τον διακαή πόθο της αστικής τάξης να ξεμπερδέψει με το ταξικό εργατικό κίνημα. Πράξη που επιμελώς ανέλαβε -μετά την αλλαγή φρουράς στο κυβερνητικό επιτελείο- η ΝΔ, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τροχονόμο η εργατική τάξη στη μορφή και το περιεχόμενο των αγώνων της δεν πρόκειται να βάλει.
Όσες διαγραμμίσεις, μονές - ζυγές διαδηλώσεις, ανόδους, καθόδους, πεζοδρομήσεις, πράσινα και κόκκινα φανάρια να βάλετε, οι ανάγκες που οδηγούν στους δρόμους του αγώνα γεννιούνται από τη βαρβαρότητα και την εκμετάλλευση κάθε χαραμάδας ευημερίας των λαϊκών νοικοκυριών. Αυτοί οι αγώνες έφεραν και θα φέρουν και πάλι την όποια ευημερία για το λαό.
Αυτά τα περί κυκλοφοριακής αρρυθμίας της αγοράς, του ιστορικού κέντρου, της ταλαιπωρίας, είναι βουλωμένο γράμμα, που μας το είπαν και άλλοι, οι οποίοι είχαν κοινό εργοδότη, τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές, τους μεγαλέμπορους, οι οποίοι σιγά να μη νοιάζονται για το λαό και την ταλαιπωρία του. Αυτοί νοιάζονται μόνο για τα κέρδη τους.
Αλήθεια: Πότε νοιάστηκε ο αφέντης για τον δούλο; Πότε νοιάστηκε ο εργοδότης για τους εργαζόμενους, όταν τους πετά έξω από τη δουλειά; Πότε νοιάστηκαν οι εφοπλιστές, αν θαλασσοπνίγονται οι ναυτεργάτες; Πότε νοιάστηκαν οι καπιταλιστές για τους 1.500.000 ανέργους; Πότε νοιάστηκε το κεφάλαιο για τα παιδιά που μεταναστεύουν για μια καλύτερη ζωή;
Αν και εδώ που τα λέμε, ψιλονοιάζονται, μιας και τα περιμένουν στη γωνία, στα διεθνή δουλεμπορικά, αφού ξέρουν ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και η μόνη πατρίδα τους είναι η πατρίδα του κέρδους!
Εδώ που τα λέμε, δεν αποτελεί νέο η πρόθεση της κυβέρνησης να απαγορεύσει όλες τις μορφές συλλογικής οργάνωσης των αγώνων.
Κάθε κυβέρνηση, η οποία είναι πιστή στο δόγμα της αστικής τάξης ότι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο αποτελεί το καθοριστικό μέσο για την κερδοφορία της αγοράς και ο εργαζόμενος είναι «εμπόρευμα και κόστος», αναπόφευκτα θα υλοποιήσει μέτρα καταστολής, φόβου, τρομοκρατίας, αυταρχισμού, θα φτιάξει νόμους που θα υπηρετούν την κυριαρχία της αστικής τάξης και του εκμεταλλευτικού της συστήματος.
Αυτή η εντολή ήταν και θα είναι πάντα στην πρώτη σειρά της ημερήσιας διαταγής του κεφαλαίου.
Είναι πάγια εντολή προς εκτέλεση, προς όλο το πολιτικό προσωπικό, είτε είναι κυβέρνηση η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, είτε όλοι μαζί, και επιβεβαιώνεται στην πράξη η ουσιαστική ταλαιπωρία και εκμετάλλευση του λαού, των πολλών δηλαδή, από τους οποίους προκύπτει η ευημερία και τα κέρδη των ολίγων.
Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι κυβέρνηση και ΣΕΒ επιδιώκουν την κόπωση του ταξικού κινήματος διά μέσου των εμποδίων που βάζουν στην ελεύθερη δράση των Συνδικάτων.
Επιδιώκουν την ταλαιπωρία και την κόπωση του λαού, κάνοντας δύσκολη τη ζωή του, ρίχνοντάς τον στην ανέχεια, στην ανημποριά, στην απαισιοδοξία και την απογοήτευση και τελικά στην παραίτησή του από τις διεκδικήσεις και τους αγώνες.
Το χειρότερο, προσπαθούν με βρώμικο τρόπο να στρέψουν ένα τμήμα των εργαζομένων ενάντια στην πρωτοπορία του εργατικού κινήματος, που σηκώνει ανάστημα, αγωνίζεται, βγαίνει στους δρόμους και διεκδικεί.
Ένα τους λέμε, το μήνυμα που επαληθεύτηκε με χίλιους τρόπους στην ιστορία της ευημερίας της ανθρωπότητας «Τίποτε δεν χαρίζεται, όλα κατακτιούνται», ισχύει και σήμερα στο ακέραιο και κανένας νόμος, εντολή και διαταγή, δεν μπορεί να σταματήσει τους αγώνες για μια καλύτερη ζωή.
Σε αυτόν το δρόμο των ταξικών αγώνων πάντα θα περπατούν και δεν θα σταματήσουν ποτέ να περπατούν οι ανάγκες για την πραγματική ζωή, η ανησυχία, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ανατροπή, το ανάστημα, η αξιοπρέπεια, η ίδια η ζωή, με υψωμένες γροθιές, ως τη νίκη!
Έτσι που στο αντίκρισμά τους, οι εκμεταλλευτές στα σαλόνια της πλουτοκρατίας, του πολιτικού τους προσωπικού, οι φρόνιμοι και οι υπηρέτες του να τρομάζουν τόσο που να ονειρεύονται τον τρόπο και το δρόμο για να σωθούν!
902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου