Δραση στο Ωραιοκαστρο: Μετά τη βροχή

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020

Μετά τη βροχή

Του Γρηγόρη Τραγγανίδα

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Κοινωνια 19 Σεπτεμβρίου 2020

Από το facebook του Γρηγόρη Τραγγανίδα:

Τους ανθρώπους που κηδεύουμε μετά από κάθε βροχή τους θρηνούμε βουβά. Και δεν μιλάμε γι’ αυτούς περισσότερο από όσο κρατά ένα δελτίο ειδήσεων.

Μετά βγαίνει ο ήλιος.

Γιατί ξέρουμε πως δεν θα έπρεπε να έχουν πεθάνει Νιώθουμε απόλυτα το παράλογο. Και είναι τόσο αβάσταχτο, που βρίσκουμε καταφύγιο στη σιωπή. Σαν ένα συλλογικό, ενοχικό μυστικό που δεν πρέπει να φανερωθεί, διότι τότε δεν θα μας αρέσει αυτό που θα βλέπουμε στον καθρέφτη.

Σαν φόρος αίματος στον Μινώταυρο του καναπέ και της φονικής κουλτούρας της διαμεσολάβησης.

Γιατί ξέρουμε.

Ξέρουμε ότι μετά την τραγωδία του 1977 με τους δεκάδες πνιγμένους στους δήμους του Πειραιά, πρωτοπόρες δημοτικές αρχές κινητοποίησαν τον κόσμο και ανάγκασε τις κυβερνήσεις να φτιάξουν αντιπλημμυρικά έργα.

Και τώρα η βροχή δεν τρομάζει τις γειτονιές.

Γιατί ξέρουμε.

Ότι δεν είναι η βροχή που σκοτώνει.

Είναι οι λέξεις. Όπως “ακραία καιρικά φαινόμενα” , “πρωτοφανή ύψη βροχής”, “θεομηνία”. Και οι πιο φονικές: “Παραλάβαμε χάος”.

Γιατί ξέρουμε.

Η εξουσία δεν πρόκειται να λογοδοτήσει. Οι νεκροί του Πειραιά, της Μάνδρας, του Ποδονίφτη δεν αναπαύονται ούτε καν στην μνήμη. Το ίδιο και οι τωρινοί, της Θεσσαλίας.

Η εξουσία δεν θα λογοδοτήσει για τα γκρεμισμένα γεφύρια, το Κέντρο Υγείας δίπλα στο ποτάμι, τους διαλυμένους δρόμους.

Θα πει μόνο τις λέξεις της.

Κι εμείς θα σκεπάσουμε σιωπή τους νεκρούς.