Εξαπτέρυγα... του ευρωατλαντισμού

 

Η Πελόζι, με την υπόλοιπη κουστωδία των Αμερικανών, ετοιμάζονται να αναχωρήσουν από την Ταϊβάν

Η Πελόζι βρήκε και στη χώρα μας φανατικούς υποστηρικτές της επίσκεψης στην Ταϊβάν, που «τίναξε την μπάνκα στον αέρα» σε ό,τι αφορά τους σινο-αμερικανικούς ανταγωνισμούς. Διαβάζουμε για παράδειγμα στα χτεσινά «Νέα»: «Κάποιος έπρεπε να δώσει το σύνθημα της αντεπίθεσης για την υπεράσπιση θεμελιωδών αρχών, όπως η ελευθερία της έκφρασης, η αυτοδιάθεση, ή το απαραβίαστο των συνόρων (...) Η αποφασιστικότητα της Αμερικής δεν θα κριθεί μόνο στο διάστημα που η πρόεδρος της Βουλής θα βρίσκεται στην Ταϊπέι, αλλά και στις δύσκολες μέρες που θα ακολουθήσουν. Η Πελόζι (...) υπερασπίζεται με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα την κατάκτηση της δημοκρατίας. Εχει κινδύνους αυτό το πείσμα, δεν υπάρχει αμφιβολία. Αν δεν σταθείς όρθιος όμως απέναντι στο τέρας, στο τέλος θα σε καταβροχθίσει».

Ακόμα και στη χώρα της, η Πελόζι θα μπορούσε με δυσκολία να βρει ένα τόσο λειτουργικό ...πλυντήριο της ευρωατλαντικής πολιτικής, που ρίχνει «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών με την καπιταλιστική Κίνα, για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων και την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Θυμίζουμε εδώ ότι τα μεγαλύτερα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα με πρωταγωνιστές τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ έγιναν στο όνομα της υπεράσπισης της «δημοκρατίας», της «ελευθερίας της έκφρασης» και της «αυτοδιάθεσης». Τα ίδια επιχειρήματα αντιγυρίζει τώρα στους ανταγωνιστές της η Ρωσία, για να «νομιμοποιήσει» την εισβολή στην Ουκρανία. Είναι προκλητικό λοιπόν το άλλοθι που δίνουν στα αμερικάνικα γεράκια του πολέμου οι ντόπιοι θιασώτες του ευρωατλαντισμού, για να δικαιολογήσουν με αυτόν τον τρόπο και την επικίνδυνη ελληνική εμπλοκή.

«Σπάνιες» ειδήσεις

Στη Βραζιλία, το 2018, δυο μωρά γεννήθηκαν με συνδεδεμένα τα κρανία τους και κοινό εγκέφαλο. Από τότε, πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στο νοσοκομείο. Οι γιατροί επιχείρησαν πολλές φορές τον διαχωρισμό τους, χωρίς επιτυχία. Εδώ και μερικές μέρες, όμως, τα δυο μικρά αδέλφια μπορούν για πρώτη φορά να αντικρίσουν το ένα το πρόσωπο του άλλου. Με τη συμβολή μιας ιατρικής ομάδας από τη Μ. Βρετανία, ο διαχωρισμός τους έγινε με επιτυχία, μετά από μια χειρουργική επέμβαση 29 ωρών. Οι ίδιοι οι γιατροί χαρακτηρίζουν την τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε «διαστημική», εξηγώντας ότι τους επέτρεψε να προετοιμαστούν σε συνθήκες εικονικής πραγματικότητας πριν επιχειρήσουν τον διαχωρισμό των σιαμαίων, περιορίζοντας έτσι τις όποιες πιθανότητες κάτι να πάει στραβά. Ολοι συμφωνούν όμως ότι το κόστος του όλου εγχειρήματος ήταν απαγορευτικό για την οικογένεια, αν μια φιλανθρωπική οργάνωση, που προωθεί το έργο της ομάδας των Βρετανών γιατρών, δεν αναλάμβανε τα έξοδα, όπως έκανε και για άλλες πέντε τέτοιες περιπτώσεις ανά τον κόσμο. Η είδηση αυτή από τη μακρινή Βραζιλία φανερώνει τα ανεξάντλητα περιθώρια που υπάρχουν για την αντιμετώπιση ιδιαίτερα σύνθετων ιατρικών ζητημάτων, αξιοποιώντας τα τεράστια άλματα που έχουν γίνει στην ιατρική έρευνα, τεχνολογία και τεχνική. Επιτεύγματα που θα μπορούσαν να προάγουν την ευημερία και να αναβαθμίσουν το βιοτικό επίπεδο του λαού, αν έβρισκαν καθολική εφαρμογή για τις ανάγκες του, μέσα από ένα σύγχρονο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν για όλους σύστημα Υγείας. Το κριτήριο του κέρδους όμως είναι αυτό που μετατρέπει την Υγεία σε πανάκριβο εμπόρευμα, με συνέπεια στον 21ο αιώνα τέτοια επιστημονικά μεγαλουργήματα να κατατάσσονται στην κατηγορία των «παράξενων» και «σπάνιων» ειδήσεων.

Μόνο ο λαός!

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν γίνει στάχτη στη χώρα μας 10 εκατ. στρέμματα γης (δάση κ.τ.λ.). Η έκταση αυτή αντιστοιχεί στο 7,6% του συνολικού εδάφους της Ελλάδας και ισούται με τρεις περίπου Εύβοιες. Τη δεκαετία αυτή, δηλαδή από το 2012, έχουν έρθει και παρέλθει στη διακυβέρνηση όλα τα αστικά κόμματα, που στην έναρξη κάθε αντιπυρικής περιόδου διαγκωνίζονταν μεταξύ τους για το ποιος προστατεύει καλύτερα τα δάση, κάνοντας συγκρίσεις ο επόμενος με τον προηγούμενο. Το αποτέλεσμα ήταν κάθε χρόνο να συσσωρεύονται νέες απώλειες εξαιτίας των πυρκαγιών, με τον φετινό απολογισμό να μην έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Ποια είναι όμως η απάντησή τους μετά από τόσα χρόνια καταστροφών; Οτι ο λαός θα πρέπει να μάθει να ζει με τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, θα πρέπει να συμβιώνει με τον φόβο της καταστροφής, επειδή υπάρχει η «κλιματική αλλαγή», που η αντιμετώπιση των συνεπειών της ξεπερνάει τις ανθρώπινες δυνατότητες. Μήπως τα ίδια δεν λένε όμως και για την πανδημία; Οτι πλέον είναι μια «κανονικότητα» και ότι θα πρέπει ο λαός να μάθει να ζει μαζί της. Και στις δυο περιπτώσεις επωδός είναι η ατομική ευθύνη στην προστασία από την πυρκαγιά, την πλημμύρα ή τη φωτιά, την ώρα που ο κρατικός μηχανισμός αποσύρεται ολοένα και περισσότερο ακόμα και από στοιχειώδη μέτρα πρόληψης και προστασίας, στη λογική του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο. Δεν υπάρχει λοιπόν άλλος χρόνος! Μόνο η πάλη του λαού για ουσιαστικά μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, της υγείας, της ζωής και της περιουσίας του, ενάντια σε παλιούς και επίδοξους σωτήρες, μπορεί να βάλει τέλος στο μέτρημα νέων καμένων στρεμμάτων από τις φωτιές, αλλά και νέων θυμάτων από την πανδημία.

Ριζοσπάστης