Ως «αιχμή του δόρατος» των απαράδεκτων τουρκικών διεκδικήσεων παρουσιάζεται η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, που με επιμονή θέτει και ξαναθέτει η τουρκική αστική τάξη και η κυβέρνησή της, ενταγμένη πάντα στο «καλάθι» των εφ' όλης της ύλης αμφισβητήσεων σε Θράκη, Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
Καθώς το ιμπεριαλιστικό παζάρι με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για τον ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή κλιμακώνεται, η επικέντρωση αυτή μόνο τυχαία δεν είναι. Οσο κι αν η Τουρκία στρέφει τα πυρά της και προς τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, ότι κάνουν τα «στραβά μάτια» στις ελληνικές «παρανομίες», στην πραγματικότητα ο αμερικανοΝΑΤΟικός αέρας «φυσάει» από καιρό στα πανιά των τουρκικών αμφισβητήσεων, στο όνομα της διασφάλισης της ΝΑΤΟικής συνοχής απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Είναι άλλωστε το ΝΑΤΟ που δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο, αλλά το θεωρεί «ενιαίο επιχειρησιακό χώρο», αφήνοντας έτσι διαχρονικά «πόρτες και παράθυρα» ανοιχτά για την επέκταση του περιβόητου «No ships, no troops, no flags» («όχι πλοία, στρατεύματα, σημαίες») που επιστράτευσαν οι Αμερικανοί στα Ιμια, με το οποίο κατοχυρώθηκαν οι τουρκικές διεκδικήσεις περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.
Αλλά και τα όσα έχουν μεσολαβήσει από τότε έχουν ρίξει πολύ και επικίνδυνο «νερό στο αυλάκι»: Από τις συμφωνίες των ελληνικών κυβερνήσεων σε Μαδρίτη και Ελσίνκι, που αναγνώρισαν «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο, μέχρι την «Οδηγία πολιτικής του στρατιωτικού αρχηγείου του ΝΑΤΟ για τα Νησιά του Αιγαίου» του 2006, με την οποία αναγνωρίζονται έμμεσα οι απαράδεκτες αιτιάσεις της τουρκικής κυβέρνησης περί «παράνομης» στρατιωτικοποίησής τους.
Κι από τις περσινές «διαρροές» του αμερικανικού Κογκρέσου, που υπενθύμιζε ότι διαχρονικά οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν ελληνικό εναέριο χώρο πέραν των 6 ναυτικών μιλίων, έως τις σημερινές δηλώσεις, με τις οποίες οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, όταν ρωτιούνται για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησιών του Αιγαίου, είτε κάνουν πως δεν ακούν είτε συζητάνε για την «κυριαρχία σε αυτά τα νησιά», επιβεβαιώνοντας ότι όλα τα υπόλοιπα αποτελούν ανοιχτά «θέματα συζήτησης» στο ιμπεριαλιστικό παζάρι που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Επικίνδυνες «παρακαταθήκες» έχουν αφήσει και τα υπόλοιπα σχέδια του ΝΑΤΟ στην περιοχή: Από τη ΝΑΤΟική αρμάδα, που με υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και πρόσχημα το Προσφυγικό βρέθηκε να «εποπτεύει» τον «ενιαίο επιχειρησιακό χώρο» στο Αιγαίο, έως τον ΝΑΤΟικό μηχανισμό «επίλυσης κρίσεων» που στήθηκε μετά την κρίση του 2020 στην Ανατ. Μεσόγειο και τον οποίο ο γγ του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ, παρουσιάζει ξανά και ξανά ως «έτοιμο για χρήση και στο Αιγαίο».
Τι αποδεικνύεται; Οτι διαχρονικά ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τα σχέδιά τους στην περιοχή ρίχνουν νερό στον μύλο της επιθετικότητας και των διεκδικήσεων της τουρκικής αστικής τάξης. Κι αν αυτό ίσχυε μια φορά μέχρι χτες, σήμερα, με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο να κλιμακώνεται στην περιοχή, με τις προσπάθειες διατήρησης της ΝΑΤΟικής συνοχής να πολλαπλασιάζονται, αξιοποιώντας «όλα τα μέσα» και τα ανάλογα ανταλλάγματα, ισχύει πλέον στο πολλαπλάσιο.
Να γιατί είναι μεγάλο ψέμα όσα λένε ξανά τις μέρες αυτές κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα ότι η εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και η ανάγκη «ηρεμίας στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ» αποτελούν τάχα «παράγοντα προστασίας» για τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Το ακριβώς αντίθετο ισχύει: Στο γήπεδο των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών, όπου κλιμακώνονται η τουρκική επιθετικότητα και ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας, οι πολεμικές απειλές και το ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου συνυπάρχουν με τα παζάρια για διευθετήσεις εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου, που με μαθηματική ακρίβεια θα περιέχουν το σπέρμα νέων εντάσεων.
Τον φαύλο αυτό κύκλο τροφοδοτούν και όσα λέει η κυβέρνηση, για διαχωρισμό «αποστρατιωτικοποίησης ως υποχρέωσης και αποστρατιωτικοποίησης σε σχέση με την κυριαρχία» και άλλα τέτοια άκρως επικίνδυνα. Αλλά και οι εκκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ να πάρει η κυβέρνηση πρωτοβουλίες στα Ελληνοτουρκικά που θα αναδεικνύουν την «αναγκαιότητα» της «διατλαντικής συνοχής», όπως έλεγε πριν από την τελευταία συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν.
Τον φαύλο κύκλο μπορεί να τον σπάσουν μόνο η λαϊκή δράση, ο αγώνας ενάντια στην εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, να δυναμώσει ο αγώνας για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, απ' όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του λαού. Αυτή είναι και η μόνη εγγύηση για την ειρήνη, την ασφάλεια, τη φιλία και τις αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους γειτονικούς λαούς.
- Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Αποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Παρασκευή 30 Σεπτέμβρη 2022.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου