Το πραγματικό δίλημμα: Ανοχή στη χαμοζωή με «κουπόνια», ή αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες;

 

Ενα μεγαλοπρεπές «όχι» είπαν ξανά από κοινού ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα, την περασμένη Τετάρτη, από την Ολομέλεια της Βουλής, στις τροπολογίες που κατέθεσε το ΚΚΕ για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης στο Δημόσιο, την κατάργηση του ΦΠΑ και των Ειδικών Φόρων κατανάλωσης σε τρόφιμα, Ενέργεια και καύσιμα, προκειμένου να πάρει ανάσα ο λαός.

Εκ μέρους της κυβέρνησης, το «απορρίπτεται» αναφέρθηκε από τον υπουργό Υγείας, Θ. Πλεύρη. Το «όχι» του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων εκφράστηκε μέσα από την εκκωφαντική και αυτήν τη φορά σιωπή τους. Τσιμουδιά, όσο και αν προκλήθηκαν κατ' επανάληψη από τους βουλευτές του ΚΚΕ να πάρουν θέση, όπως είχε γίνει για τις ίδιες τροπολογίες πριν από 15 περίπου μέρες.

Τι είναι όμως αυτό που κάνει ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και λοιπούς, κάθε φορά που το εργατικό - λαϊκό κίνημα προβάλλει αυτές τις προτάσεις και το ΚΚΕ τις στηρίζει, καταθέτοντας και τροπολογίες στη Βουλή, να τις απορρίπτουν «παμψηφεί» και ασυζητητί, πετώντας στην άκρη τις υποτιθέμενες «διαχωριστικές γραμμές» και τις μεταξύ τους «χαοτικές διαφορές»;

Ο λόγος είναι ότι αιτήματα, όπως αυτά που μεταφέρει και μέσα στη Βουλή το ΚΚΕ, «χτυπάνε νεύρο». Προϋποθέτουν να πληρώσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και όχι ο λαός για τις συνέπειες της πολιτικής που σφίγγει ολοένα και περισσότερο στον λαιμό του τη θηλιά της ενεργειακής φτώχειας και της ακρίβειας, για να θωρακίζουν την κερδοφορία τους μια χούφτα μονοπώλια.

Κάτι τέτοιο είναι «ανεπίτρεπτο» βέβαια για όσους διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και τις μπίζνες του σε όλα τα επίπεδα. Για όσους με «σημαία» τις Οδηγίες και τους κανονισμούς της ΕΕ τσάκισαν μισθούς και συντάξεις, βαθαίνουν την εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, ενώ εκτοξεύουν και το κόστος της Ενέργειας με τους νόμους της «απελευθέρωσης» και τη στρατηγική της «πράσινης ανάπτυξης».

«Ανεπίτρεπτο», λοιπόν, να αμφισβητείται έστω και ένα «γράμμα» από το κοινό τους πρόγραμμα για την επόμενη μέρα: Το Ταμείο Ανάκαμψης, τη «δημοσιονομική πειθαρχία», τους στόχους του «πράσινου New Deal», την «εθνική» πολιτική της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για τα κέρδη του κεφαλαίου.

«Στα κατώτατα όρια της ΕΕ»...

Γι' αυτό στριμώχνουν τη ζωή των εργαζομένων, συνολικά του λαού, μέσα σε διάφορα pass και ...καλάθια καπαμά, ανακυκλώνοντας τη φτώχεια, προκειμένου να μην αγγιχτεί ούτε σεντ από τα κέρδη και από τα κρατικά κονδύλια που προορίζονται για να τα στηρίζουν.

Γι' αυτό απέναντι στην πρόταση του ΚΚΕ και στα αιτήματα του εργατικού - λαϊκού κινήματος απαντάνε με «επιδοματομαχία» «στα όρια της ΕΕ και των δημοσιονομικών αντοχών», όπως λένε, στα «όρια» δηλαδή της πολιτικής που εξανδραποδίζει τον λαό.

Καθόλου τυχαία και εδώ η «σύμπτωση απόψεων».

Τι επικαλούνταν ο υπουργός Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρας; Οτι «δίνουμε το 2,3% του ΑΕΠ για τη στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 1,3%». Ενώ ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε ότι το «κουπόνι φαγητού» της τάξης του... ενός μπουκαλιού γάλα τη μέρα, «δεν ανταγωνίζεται ούτε την ανάπτυξη ούτε τη δημοσιονομική ισορροπία».

Τι γράφει η τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ για μείωση - ούτε για αστείο κατάργηση! - του ΦΠΑ στα είδη διατροφής και των ειδικών φόρων στα καύσιμα; Οτι αυτή πρέπει να είναι «στα κατώτατα επιτρεπτά όρια της ΕΕ»!

Τα όρια αυτά βέβαια που επικαλούνται ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι ξεκάθαρα, όπως τονίζουν και οι πρόσφατες αποφάσεις της Κομισιόν, που λένε ότι τα όποια μέτρα - ψίχουλα για την «ακραία φτώχεια» θα πρέπει «να είναι οικονομικά αποδοτικά, προσωρινά και να απευθύνονται σε ευάλωτα νοικοκυριά»!

Θα πρέπει, δηλαδή, να στηρίζουν έμμεσα τους ομίλους και να θωρακίζουν τους τζίρους τους, να είναι μόνο για ένα μικρό διάστημα, την ώρα που η ακρίβεια και η εκτίναξη των τιμών της Ενέργειας ήρθαν για να μείνουν, και να πληρώνονται από τους φτωχούς για να πηγαίνουν στους φτωχότερους...

Τα όρια αυτά καθορίζονται ακριβώς από την πολιτική η οποία στέλνει στον λαό τον λογαριασμό των «πακέτων» που πάνε στους ομίλους της «πράσινης μετάβασης», τον λογαριασμό του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των κυρώσεων.

Η κυβέρνηση λέει πως «διασφαλίζει ότι κάθε διαθέσιμος κρατικός πόρος, όπως τα έσοδα από τα υπερκέρδη των εταιρειών διατίθενται για τη στήριξη και την ευημερία των πολιτών».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει άλλο συντελεστή στη φορολόγηση των «υπερκερδών», λέει πως «η Ευρώπη σάς λέει ότι τουλάχιστον η φορολόγηση αυτή πρέπει να είναι με έναν συντελεστή 33%. Εσείς επιλέγετε τον κατώτατο. Κάνετε το λιγότερο δυνατό».

Ο καβγάς που στήνουν για τα «υπερκέρδη», πόσα είναι και αν θα φορολογηθούν με τον έναν ή τον άλλον συντελεστή, είναι για να βγάλουν εκτός κάδρου το ίδιο το κέρδος, που παράγουν με σκληρή εκμετάλλευση εκατομμύρια εργαζόμενοι και είναι η πηγή των προβλημάτων τους.

Κοροϊδεύουν ασύστολα ότι είναι δυνατόν με τη μια ή την άλλη «συνταγή» διαχείρισης, με το ένα ή το άλλο μέτρο που συστήνει η ΕΕ και εγκρίνει το κεφάλαιο, να ικανοποιηθούν ταυτόχρονα η κερδοφορία των ομίλων και οι λαϊκές ανάγκες. Το παραμύθι της «ανάπτυξης για όλους» που λέει η κυβέρνηση, της «δικαιοσύνης παντού» που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, για τη διασφάλιση της «κοινωνικής συνοχής», έχει πλέον ξοφλήσει και πρέπει να κλείσει τ' αυτιά του ο λαός.

Αυτό «φωνάζουν» η ενεργειακή φτώχεια για τα «πράσινα» κέρδη, η καθήλωση των μισθών για τη «θωράκιση της ανταγωνιστικότητας», οι πλειστηριασμοί και οι εκβιασμοί στα λαϊκά σπίτια για τους «ισοσκελισμένους» ισολογισμούς των τραπεζών, η εκτόξευση των επενδύσεων που βασίζεται πάνω στη φθηνότερη εργατική δύναμη και τις κρατικές επιδοτήσεις - φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο.

Ενδεικτικό άλλωστε είναι το ότι στο ίδιο νομοσχέδιο όπου κυβέρνηση ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ «ξιφομαχούσαν» για τα κουπόνια σίτισης, από κοινού ψήφιζαν το μπούκωμα της κοινοπραξίας που κατασκευάζει το αεροδρόμιο στο Καστέλι της Κρήτης με άλλα 104 εκατ. ευρώ, ως συμπληρωματική σύμβαση.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια φωτίζεται και τι αποτελούν στην πραγματικότητα τα voucher και «pass» της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ: Δεν είναι «αντίδοτο» στη φτώχεια, αλλά συμπλήρωμα της πολιτικής που βυθίζει τον λαό στη φτώχεια. Καθόλου τυχαία η αποστροφή του Θ. Πλεύρη στη συζήτηση στη Βουλή: «Το καλάθι του νοικοκυριού, που πολλές φορές υποτιμάτε, να ξέρετε ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα συνολικό προηγούμενο, ασχέτως έκτακτων συνθηκών», είπε, προδιαγράφοντας τη συνέχιση της χαμοζωής με κουπόνια ως «κανονικότητα» στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας, σε ανάπτυξη και κρίση.

Αυτές είναι οι «ευρωπαϊκές καλές πρακτικές» που επικαλείται και ο ΣΥΡΙΖΑ: «Εκτακτα βοηθήματα» - υποστυλώματα για να προχωρά η πολιτική που τσακίζει μισθούς και συντάξεις, εμπορευματοποιεί Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Πρόνοια, χτυπώντας τις λαϊκές ανάγκες.

Με το ΚΚΕ στην αντεπίθεση για τις σύγχρονες ανάγκες

Με αυτήν την πολιτική πρέπει να συγκρουστεί ο λαός, διεκδικώντας ανάσες ανακούφισης, βάζοντας στο στόχαστρο το ίδιο το «πλαίσιο» που συμπιέζει διαρκώς τις ανάγκες του, τον δρόμο ανάπτυξης υπέρ του κεφαλαίου και τις δεσμεύσεις της ΕΕ.

Γιατί σήμερα ο στόχος της φθηνής Ενέργειας προϋποθέτει εναντίωση και ρήξη με την «πράσινη ανάπτυξη», καταστρατήγηση της ρήτρας του άνθρακα, για να επαναλειτουργήσουν οι λιγνιτικοί σταθμοί, αξιοποίηση όλων των ενεργειακών πηγών, σύγκρουση με τους στόχους της «απελευθερωμένης» αγοράς Ενέργειας.

Η προστασία του λαϊκού εισοδήματος, σήμερα, απαιτεί σύγκρουση με τη στρατηγική θωράκισης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας, απαιτεί αγώνα για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις.

Η προστασία της λαϊκής στέγης απ' τους πλειστηριασμούς απαιτεί σύγκρουση με τη «σταθερότητα» των τραπεζών και τα κέρδη των funds, πάλη για καθολική απαγόρευση πλειστηριασμού λαϊκής κατοικίας και με πλαφόν στις εταιρείες διαχείρισης για πώληση των υποθηκευμένων ακινήτων στους ιδιοκτήτες τους στην τιμή που το αγόρασαν.

Η πρόσβαση σε δωρεάν, υψηλού επιπέδου ιατρικές υπηρεσίες απαιτεί σύγκρουση με την επιχειρηματική δράση στην Υγεία, με τη δήθεν «αρμονική συνύπαρξη» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που διαφημίζουν ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Μόνο ένας τέτοιος αγώνας, με πραγματικό πρωταγωνιστή τον οργανωμένο λαό, μπορεί σήμερα να ταράξει τα νερά, να βάλει εμπόδια στη χειροτέρευση της κατάστασης, να αποσπάσει κάποιες ανάσες για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά.

Σε αυτόν τον αγώνα, με συνέπεια και συνέχεια, χωρίς ναι μεν αλλά, μπαίνει μπροστά το ΚΚΕ, ακριβώς επειδή έχει θέσεις και πρόγραμμα εξουσίας - διακυβέρνησης με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, έχει πρόταση σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τα κόμματα και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του, την ίδια την εξουσία του.

Εχει πρόταση για λαϊκή διακυβέρνηση στο πλαίσιο μιας άλλης, εργατικής εξουσίας, που θα καταργήσει την επιχειρηματική δράση στην Ενέργεια, στην Υγεία, στην Παιδεία. Που μέσα από την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, θα διασφαλίζει ολόπλευρα τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και τις ανάγκες.

Η δύναμη του ΚΚΕ επιστρέφει πολλαπλάσια στον λαό! Γι' αυτό η ενίσχυσή του παντού, και στις επερχόμενες εκλογές, θα είναι η καλύτερη και πιο ελπιδοφόρα «είδηση» για την επόμενη μέρα!

 

Ριζοσπάστης