«Ο γείτονας έσωζε τον γείτονα, το καταλαβαίνεις;»

 

« Ηρθε ο Σάκης με μια μικρή βάρκα και μας έβγαλε», «Ο Θωμάς με το πλαστικό κανό έβγαλε τρεις οικογένειες», «Ο Βαγγέλης πήρε στον ώμο τη μάνα μου με το νερό μέχρι τον λαιμό, θα πνιγόμασταν», «Ευτυχώς με βρήκε ο Γιάννης με το τρακτέρ, με κυνηγούσε το νερό»: Αυτά μας είπαν στον Παλαμά από γειτονιά σε γειτονιά με τον τρόμο στα μάτια και τα δάκρυα στο πρόσωπο.

«Αγόρι μου ο γείτονας έσωζε τον γείτονα, το καταλαβαίνεις; Αυτό έγινε». Με μια φράση, μας τα είπε όλα η γιαγιά.

Ο ένας έσωζε τον άλλο από σπίτι σε σπίτι, από γειτονιά σε γειτονιά. Οπου υπήρχε σπίτι με όροφο μπήκαν 10, 15 και 20 άνθρωποι για να γλιτώσουν.

«Μας έπνιξαν, ούρλιαζε ο κόσμος μέσα στα σπίτια», «ακούγαμε τα παλιά, τα πλίνθινα, σπίτια να πέφτουν και δεν ξέραμε αν είναι μέσα κόσμος». Οι περιγραφές είναι σοκαριστικές πραγματικά. Μόνοι πάλεψαν με τα νερά και συνεχίζουν τα παλεύουν, να βοηθούν και να θρηνούν, όπως ο Βάιος που έχασε τη γιαγιά του.

Είναι οργισμένοι και αγανακτισμένοι διότι ούτε ο δήμος ούτε η Περιφέρεια ούτε το κράτος ενημέρωσε ότι μπήκαν νερά στο χωριό. Επίσημη ειδοποίηση καμιά. Μερικές ώρες αργότερα, κατά τις 6 το πρωί, αφού είχε γίνει το κακό, στάλθηκε μήνυμα από το 112 για να εγκαταλείψουν υπόγεια και ισόγεια, όταν ο κόσμος είχε σκαρφαλώσει ήδη στα κεραμίδια.

Την Πέμπτη, για ώρες περίμεναν βοήθεια, ένα μπουκάλι νερό, κάτι να φάνε. Περίπου 12 ώρες μετά είδαν κάποια ελικόπτερα. Από ορισμένες ταράτσες πήραν λίγο κόσμο. Ομως, ο Παλαμάς έχει 6.000 ανθρώπους και ο διευρυμένος δήμος πάνω από 12.000. Πολλοί έμεναν για ώρες μέσα στο νερό, πάνω σε καρέκλες, σε τραπέζια. Αργά το βράδυ μερικές βάρκες του στρατού μοίρασαν σε μερικές γειτονιές νερό. Σφύριζαν μέσα στη νύχτα για να ακούσουν οι εγκλωβισμένοι. Σε κάμποσες γειτονιές δεν έφτασε κάποια προμήθεια ούτε μέχρι και το Σάββατο το μεσημέρι, αν και το νερό είχε υποχωρήσει σχεδόν από το μισό χωριό.

Τα διπλανά χωριά Μεταμόρφωση, Βλοχός, Κοσκινά και Μαραθέα ήταν μέσα στο νερό έως και χτες αργά που γράφονταν αυτές οι γραμμές.

Κοντοσταθήκαμε για λίγο με τον Κώστα να κοιτάμε τα νερά. Είχε ζήσει την πλημμύρα του 1994 στη Μεταμόρφωση, είχαν καταστραφεί οι καλλιέργειές του το 2020 με τον «Ιανό» και το 2023 καταστράφηκε ξανά, μαζί και το σπίτι πια.

«Μα καλά, δεν έχουν σχέδιο, έναν στοιχειώδη μηχανισμό;», τον ρώτησα και η απάντησή του ήταν αφοπλιστική. «Σχέδιο και μηχανισμό έχουν όταν πρόκειται για εκλογές. Ξέρουν πόσες ψήφους έχουν κάθε παππούς και γιαγιά αλλά δεν ξέρουν πώς να τους πηγαίνουν νερό και ψωμί. Αυτά είναι τα χάλια τους».

«Κάθε καλοκαίρι, όπως και φέτος, δεν ξέρουμε αν θα φτάσει το νερό για να ποτίσουμε τα βαμπάκια και όταν βρέξει παραπάνω πλημμυρίζουμε... Τι άλλο να πεις;», το παράπονο του Ανδρέα.

Η αποστολή του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, την Κυριακή, ήταν η πρώτη και μοναδική, έως τη Δευτέρα, οργανωμένη παρέμβαση που είδαν οι Παλαμιώτες. Τα παιδιά από την Αθήνα που μπήκαν στα σπίτια και έβγαλαν ηλεκτρικές συσκευές, ρούχα, κουβέρτες που ήταν για πέταμα. Καθάρισαν σπίτι το σπίτι όσο περισσότερα μπόρεσαν. Οι πλημμυροπαθείς, απεγνωσμένοι αλλά και συγκινημένοι, ευχαριστούσαν τους οικοδόμους ξανά και ξανά, ένιωθαν άβολα που δεν είχαν κάτι να προσφέρουν στα παιδιά, ούτε έναν καφέ σε ένα σπίτι ρημάδι.

«Θα έρθουν κι άλλοι, δεν θα σας αφήσουμε μόνους»: Αυτά τα λόγια του νεαρού οικοδόμου δεν έδωσαν μόνο ελπίδα, έδωσαν ζωή.

Γ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, δημοσιογράφος του «902», από τον Παλαμά Καρδίτσας

 

 

 Ριζοσπάστης