Η ανησυχία τους μεγαλώνει από το γεγονός ότι στον ορίζοντα διακρίνονται νέες τρικυμίες: Η ευρωπαϊκή και η παγκόσμια οικονομία δείχνουν σημάδια κρίσης. Η ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία κλιμακώνεται, μαζί και η εμπλοκή της χώρας μας. Η δημοσιονομική πολιτική περνάει γρήγορα σε περιοριστικά μέτρα, για να συμμαζευτούν τα χρέη και ο πληθωρισμός. Τα δύσκολα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα δεν μπορούν να περιμένουν, για να κρατιούνται «ζεστές» οι εκταμιεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης. Με όλα αυτά, η «έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος» δυσκολεύει τη διαχείριση και κάνει τα επιτελεία να ανεβάζουν παλμούς στο ενδεχόμενο να συμβεί κάτι χειρότερο απ' όσα ζήσαμε μέχρι τώρα. Ο,τι κι αν κάνουν, όμως, όσα ψέματα και «καθρεπτάκια» κι αν πουλήσουν, όσο κι αν προσπαθούν να πείσουν ότι δεν φταίει το κράτος αλλά κάποιοι «ανίκανοι» κρίκοι του μηχανισμού, ακόμα και σύσσωμη η κυβέρνηση, το κράτος ήταν, είναι και θα είναι εχθρικό για τα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού. Γι' αυτό και ο λαός πρέπει όχι μόνο να μην το εμπιστεύεται, αλλά και να δυναμώσει την πάλη για την ανατροπή του.
Για να περάσει το προηγούμενο νομοσχέδιο - έκτρωμα για τα Εργασιακά (ν. Χατζηδάκη) και προκειμένου να δικαιολογήσει την περαιτέρω ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, η κυβέρνηση εξαπέλυε τη γνωστή σπέκουλα ενάντια στη συνδικαλιστική δράση. Για παράδειγμα, ενώ διευκόλυνε τις απολύσεις συνδικαλιστών, έλεγε ότι εξισώνει τους όρους απόλυσής τους με αυτούς που ισχύουν για τις εγκυμονούσες! «Μα καλά, είναι δυνατόν να έχουν περισσότερα "προνόμια" οι συνδικαλιστές από τις εγκύους;», έλεγαν η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, παριστάνοντας τους προστάτες τάχα της μητρότητας και προσπαθώντας να ενεργοποιήσουν τον «κοινωνικό αυτοματισμό». Σήμερα, δύο χρόνια μετά, το εκτρωματικό νομοσχέδιο Γεωργιάδη, με τις διατάξεις για τη «δοκιμαστική περίοδο», δίνει το πράσινο φως σε απολύσεις εγκύων νωρίτερα κι από το 18μηνο που υποτίθεται ότι ισχύει η απαγόρευση. Πιο συγκεκριμένα, με τον φερετζέ της «δοκιμαστικής περιόδου», το νομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα σε εργοδότη να απολύσει εγκυμονούσα μετά από 6 μήνες, δίχως καμιά επίπτωση αν κρίνει ότι απέτυχε η «δοκιμή». Αντίστοιχα, θα μπορεί να κρίνεται «ανεπιτυχής» η πρόσληψη και ενός εργαζόμενου που τόλμησε να συνδικαλιστεί και άρα να απολύεται με συνοπτικές διαδικασίες. Με λίγα λόγια: Σε «όποιον αρέσει» η δουλειά ήλιο με ήλιο και τα ωράρια - λάστιχο. Αλλιώς απόλυση, και μάλιστα χωρίς αποζημίωση, χωρίς κανένα κόστος για την εργοδοσία, ανεξάρτητα αν πρόκειται για εγκυμονούσα, για συνδικαλιστή ή για οποιονδήποτε εργαζόμενο. «Εξίσωση» προς τον κατήφορο δηλαδή και αποκάλυψη της ξεδιάντροπης κυβερνητικής υποκρισίας περί «προνομίων» και «μητρότητας».
Οσο περνούν οι μέρες, τόσο περισσότερα αποκαλύπτονται για το έγκλημα στο «Blue Horizon» και κυρίως για την προσπάθεια συγκάλυψης που επιχειρήθηκε τα πρώτα λεπτά μετά τον θάνατο του άτυχου Αντώνη Καρυώτη, με την εμπλοκή Λιμενικού και εταιρείας. Τόσο οι συνομιλίες του καπετάνιου με τα μέλη του πληρώματος που βρίσκονταν στον καταπέλτη, όσο και οι συνεννοήσεις αργότερα στη γέφυρα του πλοίου οδηγούν στο συμπέρασμα ότι όλοι γνώριζαν από την πρώτη στιγμή τι είχε συμβεί. Το καράβι όμως έφυγε αμέριμνο από το λιμάνι και συνέχιζε να πλέει για μία σχεδόν ώρα, πριν κληθεί να επιστρέψει στον Πειραιά. Ο χρόνος είναι χρήμα, ακόμα κι αν κοστίζει ανθρώπινες ζωές... Το «κλίμα» αρχίζει να αλλάζει όταν γίνεται πλέον επίσημη καταγγελία από αυτόπτες μάρτυρες και διαρρέει το αποκαλυπτικό βίντεο. Ακόμα και τότε, όμως, οι συνεννοήσεις συνεχίζονται εν πλω για το ποιος και τι θα πει όταν γυρίσουν πίσω, προφανώς σε ανοιχτή γραμμή με την ακτοπλοϊκή εταιρεία, που δεν νοείται να μην είχε άμεση ενημέρωση για όσα συνέβαιναν όλη αυτήν την ώρα. Κανείς όμως από την κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό δεν αναφέρεται στις ευθύνες της. Αντίθετα, γίνεται προσπάθεια να μείνει στο απυρόβλητο και να μας πείσουν ότι χρειάστηκε το καράβι να φτάσει μέχρι τα ανοιχτά της Αίγινας (!) πριν ενημερωθούν τα στελέχη της για το φονικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου