Η χθεσινή συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα αποτέλεσε μνημείο ακατάσχετης άγνοιας για βασικά πολιτικά και οικονομικά μεγέθη, όπως και το λεκτικό επιστέγασμα μιας ήδη διενεργηθείσας πολιτικής στροφής προς τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό, ως η έλλογη φυσική ροπή κάθε σοσιαλδημοκρατίας, που στο δίλημμα κόσμος της εργασίας ή αφεντικά, επιλέγει διαχρονικά τα αφεντικά. Ακριβώς για αυτό, όσοι είχαν ή συνεχίζουν να έχουν αυταπάτες για τις προθέσεις του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν καλό να εντρυφήσουν στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της Ευρώπης αλλά και της Ελλάδας, προκειμένου να αντιληφθούν πως η σοσιαλδημοκρατία σε κάθε της μορφή εκφράζει διαχρονικά τον ίδιο πολιτικό ιδεότυπο : Ψεύδη και εξαπάτηση για τον κόσμο της εργασίας, υποταγή και κυβιστήσεις στις καπιταλιστικές ελίτ.
Εξάλλου ο ίδιος ο Τσίπρας στην χθεσινή του συνέντευξη επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά πως μπορεί να ισχυριστεί αλλά και να πράξει τα πάντα, αρκεί να παραμείνει στην θέση τη διαχείρισης της πολιτικής εξουσίας. Άλλωστε, αυτή είναι η πρόθεση τόσο των εγχώριων όσο και των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών ελίτ, δεδομένου ότι κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνιστά τον πλέον πειθήνιο και τον πλέον αποτελεσματικό υπηρέτη των συμφερόντων του κεφαλαίου σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, που ήδη προετοιμάζεται για το επερχόμενο πάρτι ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, δηλαδή σε ότι έχει απομείνει από αυτή. Παράλληλα ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του, πανηγυρίζουν για το περιβόητο δημοσιονομικό πλεόνασμα και την ισχνή μείωση του ποσοστού της ανεργίας αποκρύβοντας έντεχνα δύο βασικά στοιχεία :
• Το υπερ-πλεόνασμα για το οποίο βαυκαλίζονται και με το οποίο ηδονίζονται τα κυβερνητικά μηρυκαστικά, είναι αποτέλεσμα της ολοκληρωτικής αφαίμαξης του κόσμου της εργασίας, των κατασχέσεων μισθών και συντάξεων, της διάλυσης των τελευταίων υποστυλωμάτων του κράτους πρόνοιας μέσω της ραγδαίας μείωσης των δαπανών που αφορούν σε υγεία και κοινωνική πρόνοια.
• Η ισχνή και ουσιαστικά αμελητέα μείωση του ποσοστού της ανεργίας, αφορά σε “θέσεις εργασίας” ελαστικής τετράωρης εργασίας στις οποίες οι εργαζόμενοι δουλεύουν οκτάωρο και πληρώνονται με καθυστέρηση δύο και τριών μηνών. Φυσικά λοιπόν, και θα υπάρξει έστω και ελάχιστη μείωση της ανεργίας όταν οικοδομείται ένα καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα, εντός του οποίου οι εργοδότες μπορούν να εκμεταλλεύονται εργαζόμενους που πληρώνονται με ψίχουλα-όταν πληρώνονται- περισσότερες ώρες από αυτές που αναφέρει η σύμβαση, κραδαίνοντας την απειλή της απόλυσης. Η κυβέρνηση της αριστεράς τα κατάφερε λοιπόν, ονόμασε τους είλωτες, εργαζόμενους, εμφανίζοντας μια λαθροχειρία ως θαύμα.
Περαιτέρω, ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του, ενώ περιφέρονται στα συστημικά μέσα ενημέρωσης διαφημίζοντας τις αλλεπάλληλες κυβερνητικές “επιτυχίες” την ίδια στιγμή έχουν συμφωνήσει με τους δανειστές-θεσμούς τα εξής :
• Δραματική μείωση των συντάξεων ως αποτέλεσμα της κατάργησης της λεγόμενης προσωπικής διαφοράς, που θα συντρίψει τον κόσμο της εργασίας, σε μια χώρα όπου ολόκληρες οικογένειες ζουν στα όρια τη εξαθλίωσης από μια σύνταξη.
• Κατάργηση της κυριακάτικης αργίας ώστε τα καταστήματα να είναι ανοικτά όλες τις Κυριακές του χρόνου,προκειμένου να “τονωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας” όπως θα έλεγε και ο οικονομολόγος Τσακαλώτος.
• Άρση του δικαιώματος veto από το υπουργείο εργασίας αναφορικά με τις ομαδικές απολύσεις, με αποτέλεσμα αυτές να τίθενται σε εφαρμογή ουσιαστικά από το παράθυρο, έστω και αν τυπικά δεν θα ισχύουν. Άλλη μια επιτυχία της κυβέρνησης της αριστεράς.
• Υλοποίηση του “master plan ξεπουλήματος” από το ΤΑΙΠΕΔ της δημόσιας περιουσίας που περιλαμβάνει : το 17% της ΔΕΗ του 35% των ΕΛΠΕ, του 30% του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών,του 30% της ΔΕΠΑ, του 67% του Λιμένα Θεσσαλονίκης, του 100% της ΕΛΒΟ. Πρόκειται όπως είναι φανερό, για την υλοποίηση των διαχρονικών επιδιώξεων του κεφαλαίου που επιτέλους γίνονται πραγματικότητα, από την αριστερή κυβέρνηση του Τσίπρα.
Το ότι ο Τσίπρας πριν γίνει πρωθυπουργός έλεγε “Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας είναι επιστροφή στην φεουδαρχία” μάλλον δεν ισχύει πια, καθώς δεν πρόκειται για ξεπούλημα όπως θα υποστηρίξουν οι κυβερνητικοί και οι θυρωροί τους στα κρατικά και κομματικά πόστα, αλλά για υγιές επιχειρηματικό πλάνο. Εξάλλου και οι “θεωρητικοί” του ΣΥΡΙΖΑ, μπορούν εύκολα να υποστηρίξουν, ότι το συγκεκριμένο ξεπούλημα δεν είναι μετάβαση στην φεουδαρχία, αλλά στην εποχή του μετά-καπιταλισμού παριστάνοντας με επιτυχία τους μετά-αριστερούς, ξερνώντας ασυνάρτητες μετά-θεωρητικές ανοησίες.
Σε όλα αυτά απαντάει εκπληκτικά ο Καλογερόπουλος στον Τσίπρα και στην κυβερνητική παρέα του, στην αξέχαστη ταινία “Μάθε παιδί μου γράμματα” του Θόδωρου Μαραγκού.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση του Τσίπρα υλοποιεί το τέταρτο μνημόνιο, ενώ έχει το θράσος
να εμφανίζει την διάλυση της ζωής των εργαζόμενων ως το “εξιτήριο από
τα μνημόνια” όπως υποστήριξε ο ίδιος ο Τσίπρας στην χθεσινή του
συνέντευξη. Την ίδια στιγμή το κακογραμμένο παραμύθι της διευθέτησης του χρέους είναι ακόμη ένα ψεύδος, δεδομένου ότι για να πραγματοποιηθεί η επιμήκυνση του και όχι η διαγραφή του, βασική προϋπόθεση είναι η επίτευξη
δημοσιονομικών πλεονασμάτων της τάξης του 3,5% -δηλαδή συμπίεση της
εργατικής δύναμης στα όρια της βιολογικής εξαθλίωσης- και εφαρμογή όλων των μέτρων που περιλαμβάνονται στο τέταρτο μνημόνιο. Ακόμη
δηλαδή και αν η ελληνική αστική τάξη επιτύχει καλύτερους όρους
αποπληρωμής των δανείων της, αυτό για τους εργαζόμενους δεν θα σημαίνει
τίποτε άλλο,παρά την υλοποίηση ενός “ατελεύτητου συμβολαίου θανάτου”.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας ακόμη κρίκος στην μακρά αλυσίδα των αστικών κυβερνήσεων της μνημονιακής περιόδου που επισφραγίζει με την υπογραφή του τέταρτου μνημονίου, την ευόδωση των διαχρονικών επιδιώξεων της ελληνικής αστικής τάξης και των διεθνών κεφαλαίων που προσβλέπουν στο νέο “Ελληνικό Ελ Ντοράντο”.
Αυτή είναι αλήθεια. Η μόνη αλήθεια. Φυσικά κανείς δεν περιμένει να την παραδεχθεί ούτε ο Τσίπρας ούτε τα “αναρριχητικά φυτά” που προσβλέπουν στην μακροημέρευση του. Ωστόσο ο κόσμος της εργασίας που δεν είναι μπουκωμένος
με τα κονδύλια του καπιταλιστικού καθεστώτος των μνημονίων και δεν φορά
τους παραμορφωτικούς φακούς της “κυβέρνησης της αριστεράς”, ο κόσμος
που περπατά στο περιθώριο της ζωής και της ιστορίας, είναι η μόνη ελπίδα για αυτόν τον τόπο, -και έτσι η αλλιώς- θα γίνει
ο εφιάλτης των έμμισθων προπαγανδιστών του αστικού συστήματος
εξουσίας, που έχουν καπηλευθεί την αριστερά και την ιστορία της και
έχουν εξαπατήσει με τον πιο χυδαίο τρόπο την εργατική τάξη.
Οι γελωτοποιοί της αριστεράς και
οι αυλικοί του καπιταλιστικού καθεστώτος, ας παραμένουν ανήσυχοι. Η
ιστορία δεν έχει ακόμη τελεσιδικήσει…
γράφει ο Χρήστος Μιάμης
Πηγή The Radical Marxism Project
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου