Της Κάλι Καρά
Στις εργασίες της 107ης ετήσιας Συνδιάσκεψης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) στη Γενεύη συμμετείχε η υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Έφη Αχτσιόγλου.
Βροχή τα αριστεροδέξια δάκρυα για όλες τις ανισότητες των γυναικών που απασχολούν ιδιαίτερα, όπως είπε, την ελληνική κυβέρνηση, όπως τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, η μερική απασχόλησή, το μισθολογικό χάσμα και άλλα λυπητερά.
Επιδίωξή της ήταν να κρυφτεί η πραγματική αιτία της ανισότητας των γυναικών που βρίσκεται στη διαίρεση της κοινωνίας σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, να παρουσιάσει το αποτέλεσμα ως αιτία του προβλήματος.
Γι' αυτό ξέχασε να πει πώς αλλιώς θα ήταν αφού οι γυναίκες δουλεύουν σε μεγαλύτερα ποσοστά, συγκριτικά με τους άνδρες, σε θέσεις μερικής απασχόλησης, με ελαστικές μορφές ή και ανασφάλιστη εργασία, σε κλάδους και επαγγέλματα όπου οι μισθοί και τα μεροκάματα είναι χαμηλότερα. Επιπλέον, η εργασιακή τους ζωή διακόπτεται συχνότερα και για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα από περιόδους ανεργίας, πράγμα που επιδρά ανάλογα και στη μισθολογική τους εξέλιξη.
Γι' αυτό ξέχασε να πει ότι σημαντική επίδραση ασκεί και το γεγονός ότι η εργοδοσία αποφεύγει να τοποθετεί τις εργαζόμενες σε καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, ώστε να αποφεύγει το «κόστος» της μητρότητας, τις άδειες και την απουσία από την εργασία που αυτή συνεπάγεται. Γεγονός που καταδεικνύει ότι στην κοινωνία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης ανδρών και γυναικών από το κεφάλαιο, η μητρότητα και η εργασία βρίσκονται σε αντίθεση. Αντίθεση που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ο καπιταλισμός, αντίθεση που την έλυσε ο σοσιαλισμός.
Όσο για τη γυναικεία επιχειρηματικότητα, ξέχασε να πει ότι ο γερασμένος και σάπιος καπιταλισμός, που καθρεφτίζεται ανάγλυφα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, προβάλλει ως «σύγχρονο» επίτευγμά του, για τη δήθεν ισότητα ανδρών και γυναικών, το πρότυπο της «γυναίκας επιχειρηματία», της γυναίκας που μετέχει στα Κέντρα Λήψης των Αποφάσεων ή σε διευθυντικές θέσεις των μεγάλων επιχειρήσεων και οργανισμών, και διαλαλεί καπιταλιστικές «αξίες που προάγουν την ισότητα». Αυτές οι «αξίες» είναι οι χειρότερες μορφές υποδούλωσης στη σαπίλα της εξουσίας των μονοπωλίων για τη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Η κ. Αχτσιόγλου τόνισε ότι για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων αυτών, η ελληνική κυβέρνηση εκπόνησε, έπειτα από εκτεταμένη διαβούλευση, το εθνικό σχέδιο δράσης για την ισότητα των φύλων 2016-2020. Οι στόχοι του περιλαμβάνουν την ενθάρρυνση της συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας, την προώθηση της αρχής της ισότητας στις επιχειρήσεις, την προώθηση της γυναικείας επιχειρηματικότητας, τη βελτίωση της κατάστασης των γυναικών στο γεωργικό τομέα, την ενθάρρυνση της χρήσης των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών από τις γυναίκες και την εναρμόνιση επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής.
Φτάνει η τόση «ισότητα» που μοίρασαν οι πολιτικές της ΕΕ στις γυναίκες από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη στρατηγική της Λισαβόνας μέχρι τη στρατηγική «Ευρώπη 2020».
Άλλωστε όλα αυτά τα «ωραία» και τα «αριστερά» πώς θα γίνουν, αφού το καπιταλιστικό όραμα, που με ευλάβεια υπηρετεί η κα υπουργός, δεν αλλάζει ρότα, δεν παύει να στηρίζεται στην κυριαρχία των μονοπωλίων, στην εκμετάλλευση των εργαζομένων;
Το γυναικείο εργατικό δυναμικό, στο όνομα πάντα της «ισότητας», παραμένει στη συνολικότερη στρατηγική του κεφαλαίου το καύσιμο της κερδοφορίας του για τη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης. Αποτελεί διαχρονικά σημαντική εφεδρεία όχι μόνο γιατί οι γυναίκες αμείβονται με χαμηλότερους μισθούς, δουλεύουν σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, με ελάχιστα ή καθόλου δικαιώματα εργασιακά ή ασφαλιστικά, αλλά γιατί ούτως ή άλλως είναι το πιο δόκιμο εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση.
Όσο για τη βαλίτσα της «δίκαιης ανάπτυξης», που την περιφέρουν οι κυβερνητικοί και οι αριστεροδεξιοί ψάλτες τους σαν τη λύση στα αδιέξοδα των γυναικών της λαϊκής οικογένειας, περιέχει μέτρα μόνιμα, πάνω σε όσα μέτρα έχουν ήδη νομοθετήσει η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της θωράκισης δηλαδή και της ανάκαμψης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, συνεχή φοροαφαίμαξη, ανεργία, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και άλλη καρατόμηση των κοινωνικών επιδομάτων, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, ουσιαστική απαγόρευση της απεργίας, δηλαδή με τα ίδια καπιταλιστικά υλικά που προωθούν τις ανάγκες του κεφαλαίου για επενδύσεις και κέρδη και όχι με βάση τις ανάγκες της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας.
Σημαίνει ότι θα καταργηθούν εκατοντάδες μνημονιακοί αντεργατικοί - αντιλαϊκοί νόμοι που έχουν βυθίσει τους Έλληνες, τις Ελληνίδες και τα παιδιά τους στη φτώχεια και μεγάλο μέρος τους στην εξαθλίωση;
Οι νέες γυναίκες θα πάψουν να αναλογίζονται ότι ο εργασιακός τους βίος θα περάσει από την ανεργία στην ανασφάλιστη ή ελαστική δουλειά και τούμπαλιν, ότι απομακρύνεται το δικαίωμά τους στη δημιουργία οικογένειας, ότι η σύνταξη φαντάζει παραμύθι;
Θα επιστραφούν στις συνταξιούχους όσα τους άρπαξαν από την τσέπη από το 2010 και θα αυξηθούν με τις νέες παρεμβάσεις, ώστε να πάψουν να επιλέγουν αν θα πάρουν τα φάρμακα ή το γιαούρτι τους;
Θα τους επιστραφεί ο 13ος και ο 14ος μισθός και όλα τα οικογενειακά και τα κοινωνικά επιδόματα;
Θα επανέλθουν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας;
Θα σταματήσει η αρπαγή της λαϊκής τους κατοικίας με τους πλειστηριασμούς;
Θα κατοχυρωθεί νομοθετικά για την εμποροϋπάλληλο (μεγάλο μέρος των εργαζομένων του κλάδου είναι γυναίκες, οι περισσότερες μητέρες) η κυριακάτικη αργία που είναι η μόνη μέρα της βδομάδας που αφιερώνει στην οικογένειά της και προσπαθεί να κάνει ό,τι δεν μπόρεσε τις προηγούμενες 6 μέρες, να ξεκουραστεί, να πάει μια βόλτα με το παιδί της τη μέρα που δεν έχει σχολείο, να βρεθεί με την οικογένειά της, να έρθει σε επαφή με το σωματείο και τους συναδέλφους της;
Οι φτωχές γυναίκες της λαϊκής οικογένειας θα εξακολουθούν να επιλέγουν να γεννήσουν στο σπίτι για να πάρουν το επίδομα τοκετού;
Ποια θα είναι η «αχτσιόγλιος» ισότητα στον τουρισμό, στη «βαριά βιομηχανία της εκμετάλλευσης», όπου το τσάκισμα των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τις συνθήκες εργασίας και ζωής, της πρόληψης και προστασίας της υγείας των εργαζόμενων γυναικών στον κλάδο, που πλειοψηφούν σε σκληρές ειδικότητες (π.χ. καμαριέρες, λαντζιέρες κλπ.);
Τίποτα από όλα αυτά δεν πρόκειται να γίνει, αφού η πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, της οποίας υπουργός είναι και η κα Αχτσιόγλου, είναι ο δρόμος όπου αναγκαστικά οδηγείται κάθε κυβέρνηση η οποία υπηρετεί το σύστημα της εκμετάλλευσης, τους αδυσώπητους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας, το σάπιο αστικό κράτος. Στυγνή είναι η πραγματικότητα ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει την ισοτιμία γιατί έρχεται σε αντίθεση με τον εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα.
Το μόνο σίγουρο είναι η εκτίναξη της φτώχειας του λαού, ενώ πάνω στο τραπέζι θα παραμένουν και οι άλλες απαιτήσεις του κεφαλαίου, έτσι όπως εκφράζονται από το ΔΝΤ, την ΕΕ και το ΣΕΒ στη χώρα μας.
Ακόμη πιο σίγουρο είναι η διεκπεραίωση της «βρώμικης δουλειάς» που ανατέθηκε στη γιαλαντζί αριστερά, ώστε οι επιδιώξεις και οι σχεδιασμοί των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των μεγαλοεπιχειρηματιών, που θέλουν τους εργαζόμενους δεμένους χειροπόδαρα, να μην μπορούν να αντιδράσουν στη βαρβαρότητα που τους επιφυλάσσει η καπιταλιστική ανάπτυξη και η γιαλαντζί ισότητα.
Για τις γυναίκες της εργατιάς, της αγροτιάς, τις εργαζόμενες, τις άνεργες, τις γυναίκες του μικρομάγαζου, τις ανασφάλιστες, αυτές που βοηθούν στις οικογενειακές επιχειρήσεις, τις νέες, όλες αυτές που αποτελούν διαχρονικό καύσιμο για την κερδοφορία του κεφαλαίου, είναι μονόδρομος η ένταξή τους στο ταξικό σωματείο, στη Λαϊκή Επιτροπή Αγώνα, στο γυναικείο σύλλογο της γειτονιάς, στο κάθε μετερίζι του εργατικού λαϊκού κινήματος σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, για να ανοίξει ο δρόμος για ανάπτυξη σε όφελος του λαού και των αναγκών του, για να καταργηθούν η ταξική εκμετάλλευση και η γυναικεία ανισοτιμία.
902gr
Στις εργασίες της 107ης ετήσιας Συνδιάσκεψης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) στη Γενεύη συμμετείχε η υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Έφη Αχτσιόγλου.
Βροχή τα αριστεροδέξια δάκρυα για όλες τις ανισότητες των γυναικών που απασχολούν ιδιαίτερα, όπως είπε, την ελληνική κυβέρνηση, όπως τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, η μερική απασχόλησή, το μισθολογικό χάσμα και άλλα λυπητερά.
Επιδίωξή της ήταν να κρυφτεί η πραγματική αιτία της ανισότητας των γυναικών που βρίσκεται στη διαίρεση της κοινωνίας σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, να παρουσιάσει το αποτέλεσμα ως αιτία του προβλήματος.
Γι' αυτό ξέχασε να πει πώς αλλιώς θα ήταν αφού οι γυναίκες δουλεύουν σε μεγαλύτερα ποσοστά, συγκριτικά με τους άνδρες, σε θέσεις μερικής απασχόλησης, με ελαστικές μορφές ή και ανασφάλιστη εργασία, σε κλάδους και επαγγέλματα όπου οι μισθοί και τα μεροκάματα είναι χαμηλότερα. Επιπλέον, η εργασιακή τους ζωή διακόπτεται συχνότερα και για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα από περιόδους ανεργίας, πράγμα που επιδρά ανάλογα και στη μισθολογική τους εξέλιξη.
Γι' αυτό ξέχασε να πει ότι σημαντική επίδραση ασκεί και το γεγονός ότι η εργοδοσία αποφεύγει να τοποθετεί τις εργαζόμενες σε καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, ώστε να αποφεύγει το «κόστος» της μητρότητας, τις άδειες και την απουσία από την εργασία που αυτή συνεπάγεται. Γεγονός που καταδεικνύει ότι στην κοινωνία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης ανδρών και γυναικών από το κεφάλαιο, η μητρότητα και η εργασία βρίσκονται σε αντίθεση. Αντίθεση που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ο καπιταλισμός, αντίθεση που την έλυσε ο σοσιαλισμός.
Όσο για τη γυναικεία επιχειρηματικότητα, ξέχασε να πει ότι ο γερασμένος και σάπιος καπιταλισμός, που καθρεφτίζεται ανάγλυφα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, προβάλλει ως «σύγχρονο» επίτευγμά του, για τη δήθεν ισότητα ανδρών και γυναικών, το πρότυπο της «γυναίκας επιχειρηματία», της γυναίκας που μετέχει στα Κέντρα Λήψης των Αποφάσεων ή σε διευθυντικές θέσεις των μεγάλων επιχειρήσεων και οργανισμών, και διαλαλεί καπιταλιστικές «αξίες που προάγουν την ισότητα». Αυτές οι «αξίες» είναι οι χειρότερες μορφές υποδούλωσης στη σαπίλα της εξουσίας των μονοπωλίων για τη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Η κ. Αχτσιόγλου τόνισε ότι για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων αυτών, η ελληνική κυβέρνηση εκπόνησε, έπειτα από εκτεταμένη διαβούλευση, το εθνικό σχέδιο δράσης για την ισότητα των φύλων 2016-2020. Οι στόχοι του περιλαμβάνουν την ενθάρρυνση της συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας, την προώθηση της αρχής της ισότητας στις επιχειρήσεις, την προώθηση της γυναικείας επιχειρηματικότητας, τη βελτίωση της κατάστασης των γυναικών στο γεωργικό τομέα, την ενθάρρυνση της χρήσης των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών από τις γυναίκες και την εναρμόνιση επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής.
Φτάνει η τόση «ισότητα» που μοίρασαν οι πολιτικές της ΕΕ στις γυναίκες από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη στρατηγική της Λισαβόνας μέχρι τη στρατηγική «Ευρώπη 2020».
Άλλωστε όλα αυτά τα «ωραία» και τα «αριστερά» πώς θα γίνουν, αφού το καπιταλιστικό όραμα, που με ευλάβεια υπηρετεί η κα υπουργός, δεν αλλάζει ρότα, δεν παύει να στηρίζεται στην κυριαρχία των μονοπωλίων, στην εκμετάλλευση των εργαζομένων;
Το γυναικείο εργατικό δυναμικό, στο όνομα πάντα της «ισότητας», παραμένει στη συνολικότερη στρατηγική του κεφαλαίου το καύσιμο της κερδοφορίας του για τη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης. Αποτελεί διαχρονικά σημαντική εφεδρεία όχι μόνο γιατί οι γυναίκες αμείβονται με χαμηλότερους μισθούς, δουλεύουν σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, με ελάχιστα ή καθόλου δικαιώματα εργασιακά ή ασφαλιστικά, αλλά γιατί ούτως ή άλλως είναι το πιο δόκιμο εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση.
Όσο για τη βαλίτσα της «δίκαιης ανάπτυξης», που την περιφέρουν οι κυβερνητικοί και οι αριστεροδεξιοί ψάλτες τους σαν τη λύση στα αδιέξοδα των γυναικών της λαϊκής οικογένειας, περιέχει μέτρα μόνιμα, πάνω σε όσα μέτρα έχουν ήδη νομοθετήσει η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της θωράκισης δηλαδή και της ανάκαμψης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, συνεχή φοροαφαίμαξη, ανεργία, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και άλλη καρατόμηση των κοινωνικών επιδομάτων, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, ουσιαστική απαγόρευση της απεργίας, δηλαδή με τα ίδια καπιταλιστικά υλικά που προωθούν τις ανάγκες του κεφαλαίου για επενδύσεις και κέρδη και όχι με βάση τις ανάγκες της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας.
Σημαίνει ότι θα καταργηθούν εκατοντάδες μνημονιακοί αντεργατικοί - αντιλαϊκοί νόμοι που έχουν βυθίσει τους Έλληνες, τις Ελληνίδες και τα παιδιά τους στη φτώχεια και μεγάλο μέρος τους στην εξαθλίωση;
Οι νέες γυναίκες θα πάψουν να αναλογίζονται ότι ο εργασιακός τους βίος θα περάσει από την ανεργία στην ανασφάλιστη ή ελαστική δουλειά και τούμπαλιν, ότι απομακρύνεται το δικαίωμά τους στη δημιουργία οικογένειας, ότι η σύνταξη φαντάζει παραμύθι;
Θα επιστραφούν στις συνταξιούχους όσα τους άρπαξαν από την τσέπη από το 2010 και θα αυξηθούν με τις νέες παρεμβάσεις, ώστε να πάψουν να επιλέγουν αν θα πάρουν τα φάρμακα ή το γιαούρτι τους;
Θα τους επιστραφεί ο 13ος και ο 14ος μισθός και όλα τα οικογενειακά και τα κοινωνικά επιδόματα;
Θα επανέλθουν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας;
Θα σταματήσει η αρπαγή της λαϊκής τους κατοικίας με τους πλειστηριασμούς;
Θα κατοχυρωθεί νομοθετικά για την εμποροϋπάλληλο (μεγάλο μέρος των εργαζομένων του κλάδου είναι γυναίκες, οι περισσότερες μητέρες) η κυριακάτικη αργία που είναι η μόνη μέρα της βδομάδας που αφιερώνει στην οικογένειά της και προσπαθεί να κάνει ό,τι δεν μπόρεσε τις προηγούμενες 6 μέρες, να ξεκουραστεί, να πάει μια βόλτα με το παιδί της τη μέρα που δεν έχει σχολείο, να βρεθεί με την οικογένειά της, να έρθει σε επαφή με το σωματείο και τους συναδέλφους της;
Οι φτωχές γυναίκες της λαϊκής οικογένειας θα εξακολουθούν να επιλέγουν να γεννήσουν στο σπίτι για να πάρουν το επίδομα τοκετού;
Ποια θα είναι η «αχτσιόγλιος» ισότητα στον τουρισμό, στη «βαριά βιομηχανία της εκμετάλλευσης», όπου το τσάκισμα των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τις συνθήκες εργασίας και ζωής, της πρόληψης και προστασίας της υγείας των εργαζόμενων γυναικών στον κλάδο, που πλειοψηφούν σε σκληρές ειδικότητες (π.χ. καμαριέρες, λαντζιέρες κλπ.);
Τίποτα από όλα αυτά δεν πρόκειται να γίνει, αφού η πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, της οποίας υπουργός είναι και η κα Αχτσιόγλου, είναι ο δρόμος όπου αναγκαστικά οδηγείται κάθε κυβέρνηση η οποία υπηρετεί το σύστημα της εκμετάλλευσης, τους αδυσώπητους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας, το σάπιο αστικό κράτος. Στυγνή είναι η πραγματικότητα ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει την ισοτιμία γιατί έρχεται σε αντίθεση με τον εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα.
Το μόνο σίγουρο είναι η εκτίναξη της φτώχειας του λαού, ενώ πάνω στο τραπέζι θα παραμένουν και οι άλλες απαιτήσεις του κεφαλαίου, έτσι όπως εκφράζονται από το ΔΝΤ, την ΕΕ και το ΣΕΒ στη χώρα μας.
Ακόμη πιο σίγουρο είναι η διεκπεραίωση της «βρώμικης δουλειάς» που ανατέθηκε στη γιαλαντζί αριστερά, ώστε οι επιδιώξεις και οι σχεδιασμοί των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των μεγαλοεπιχειρηματιών, που θέλουν τους εργαζόμενους δεμένους χειροπόδαρα, να μην μπορούν να αντιδράσουν στη βαρβαρότητα που τους επιφυλάσσει η καπιταλιστική ανάπτυξη και η γιαλαντζί ισότητα.
Για τις γυναίκες της εργατιάς, της αγροτιάς, τις εργαζόμενες, τις άνεργες, τις γυναίκες του μικρομάγαζου, τις ανασφάλιστες, αυτές που βοηθούν στις οικογενειακές επιχειρήσεις, τις νέες, όλες αυτές που αποτελούν διαχρονικό καύσιμο για την κερδοφορία του κεφαλαίου, είναι μονόδρομος η ένταξή τους στο ταξικό σωματείο, στη Λαϊκή Επιτροπή Αγώνα, στο γυναικείο σύλλογο της γειτονιάς, στο κάθε μετερίζι του εργατικού λαϊκού κινήματος σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, για να ανοίξει ο δρόμος για ανάπτυξη σε όφελος του λαού και των αναγκών του, για να καταργηθούν η ταξική εκμετάλλευση και η γυναικεία ανισοτιμία.
902gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου