Νομίζουν πως σε όλους έχουν περάσει θηλιά στο λαιμό. Αλλά δεν μπορούν να δουν πως σε πολλούς από μας το σχοινί βρίσκεται στα δικά μας χέρια.

Σαν τα πουλιά

 Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1. Πέρασα και φέτος από το Φεστιβάλ της Νεολαίας. Ναι, είναι μια βαθιά ανάσα πριν βάλουμε πάλι μέσα το κεφάλι στον αγώνα για τη βιοτή.

2. Ολες οι γενιές συναντώνται εδώ και είναι συγκινητικό να τις βλέπεις να λειτουργούν σαν ένα ενιαίο σώμα που ανανεώνεται και ανανεώνει την παράδοση του Κόμματος.

3. Είδα και νέα και παλιά πρόσωπα. Κρατώ πάντα την ίδια τακτική. Κάθομαι σε μια άκρη και τα παρατηρώ όλα, όπως κάνουν αυτοί που παρακολουθούν τα πουλιά και καταγράφουν τις κινήσεις τους. Γιατί ο δικός μας κόσμος είναι σαν τα πουλιά. Λαλούν μέσα στο φως, αλλά λαλούν και στο σκοτάδι.

4. Εχοντας επιθυμήσει τον ρέοντα λόγο, τρυπώνω ανάμεσα στον κόσμο και ακούω φράσεις, σκέψεις από τους βετεράνους μας, τους παλαιούς συνοδοιπόρους. Και τους παρακολουθώ και εμπνέομαι από τη «λάβα» τους, που κυλά ελεύθερη.

5. Πρόκειται για μια γιορτή που θεμέλιος λίθος της είναι η ανατροπή, η γενική κριτική για το αποτρόπαιο πολιτικό σύστημα στο οποίο ζούμε, για τον ατομικισμό, τις γελοίες φιλοδοξίες, τις ψεύτικες αντιπαλότητες, τα πολιτικά αστικά κόμματα, τη φλυαρία των οποίων όλο και περισσότεροι απεχθάνονται.

6. Στο κέντρο της γιορτής υποβόσκει ο αγώνας και η αγωνία του λαού για την έξοδο από το τέλμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Καμία επιείκεια στους τραπεζίτες, που πειραματίστηκαν επάνω μας με σκοπό το κέρδος. Δεν κομίζω γλαύκας, είμαι ένας κρίκος στην ατέλειωτη αλυσίδα των θυμάτων. Οι ζωές όλων μας έχουν να κάνουν με τις απειλές μιας παγκόσμιας συμμορίας που δεν κρύβει την εχθρότητά της απέναντί μας. Σε καθημερινή βάση προσβολές, ταπεινώσεις και δήθεν απόπειρες των ψευτογκουρού της οικονομίας να μας σώσουν.

7. Το μεγαλύτερο ψέμα σε βάρος μας συντελείται απ' όσους εξυπηρετούν το κεφάλαιο χρησιμοποιώντας χίλιες προφάσεις. Λαδώνουν αδιαμαρτύρητα το μηχανισμό για να κρατούν το σύστημα σε άριστη κατάσταση και ετοιμότητα. Δεν κρατιούνται πλέον ούτε τα προσχήματα. Και ο χρόνος μοιάζει να κυλάει προς τα πίσω, σαν να ζούμε τις ζωές των παππούδων μας, οι οποίες ήταν απολύτως αναλώσιμες. Οι γέροντές μας συνταξιούχοι είναι εκ φύσεως ακίνδυνοι, άρα κατά μέτωπον επίθεση: Κόψτε μία φορά τις συντάξεις, κόψτε δύο φορές τις συντάξεις, τρεις... Γιατί να μην τις κόψουν και τελείως!

8. Ο καπιταλισμός, μια αθλιότητα. Αυτοί που τον εκπροσωπούν είναι, από τη μια, οι εκπρόσωποι του τραπεζικού συστήματος, που φυσικά είναι άριστοι εκπρόσωποι της κυρίαρχης ηθικής, οι άριστα καταρτισμένοι επιστήμονες που ενδιαφέρονται μόνο για την καριέρα τους και οι μορφωμένοι καλλιτέχνες που κοιτάνε τις απολαβές τους. Ολοι αναγνωρίζουν σιωπηρώς την ηθική του κέρδους του χρηματιστηρίου, που την ακολουθούν μαζί τους και πλήθος ανθρωπάκια πιστεύοντας πως ο πλούτος θα τους χτυπήσει αργά ή γρήγορα την πόρτα, όπως συμβαίνει στις ελληνικές ταινίες του '50 - '60. Νομίζετε πως οι Ελληνες σήμερα δεν παίζουν στα ίδια; Οτι δεν έχουν παραδώσει την ψυχή και το σώμα τους στο κυνήγι του κέρδους; Και από κοντά και η Εκκλησία που λατρεύει το χρήμα με το πρόσχημα ότι έτσι θα βοηθήσει τους αδύναμους. Ετσι, η ζωή συνεχίζεται ίδια και απαράλλαχτη, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά ότι δεν θεωρείται αυτονόητο δικαίωμα, αλλά είναι αποτέλεσμα διεκδικήσεων και αγώνων.

9. Νομίζουν πως σε όλους έχουν περάσει θηλιά στο λαιμό. Αλλά δεν μπορούν να δουν πως σε πολλούς από μας το σχοινί βρίσκεται στα δικά μας χέρια.

Ριζοσπάστης    Σάββατο 6 Οχτώβρη 2018 - Κυριακή 7 Οχτώβρη 2018