Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 

Μαύρη προπαγάνδα και συκοφάντηση

Είμαστε πενήντα ή εκατό χρόνια πίσω από τις προηγμένες χώρες. Πρέπει να διανύσουμε αυτή την απόσταση σε δέκα χρόνια. Ή θα το κάνουμε, ή αυτοί θα μας συντρίψουν…

– Ιωσήφ Στάλιν, 1931 [12]

Η σειρά των αναρτήσεων που βασίζονται σε ιστορικές αναδρομές και έρευνες στοιχείων, φιλοδοξούν να φωτίσουν με λεπτομέρεια την κατάσταση που επικρατούσε στην Σοβιετική Ένωση εκείνη την εποχή. Ιδιαίτερα στην οργάνωση της αγροτικής παραγωγής, τα στοιχεία της φύσης και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, τον ρόλο των κουλάκων, τον ρόλο της μαύρης προπαγάνδας των φασιστών και της ηγεσίας των Ναζί καθώς και την μεγαλειώδη προσπάθεια της Σοβιετικής κυβέρνησης να σώσει την παραγωγή και τους ανθρώπους μέσα από την κολλεκτιβοποίηση και την εκβιομηχάνηση.

Η εκστρατεία προπαγάνδας στη δεκαετία του 1930 για τον λιμό στην Ουκρανία ήταν σε μεγάλο βαθμό έργο της ναζιστικής Γερμανίας και των συμπαθούντων φασιστών. Μια σημαντική φιγούρα ήταν ο αμερικάνος πολυεκατομμυριούχος μεγιστάνας William Randolph Hearst. Στον Hearst ανήκει ο μεγαλύτερος όμιλος μέσων ενημέρωσης στον κόσμο, και ήταν γνωστός για τη χρήση «κίτρινης δημοσιογραφίας» (δημοσιογραφία εντυπωσιασμού που συχνά χρησιμοποιεί φαλκιδευμένες συνεντεύξεις, παραπλανητικά πρωτοσέλιδα, ψευδοεπιστήμη κ.λπ., τα «φεικ νιούς» της τότε εποχής).


Ο Hearst, γνωστός σε εκατομμύρια ανθρώπους ως «Ο Φασίστας No. 1 της Αμερικής» στη δεκαετία του 1930, είχε προσλάβει τον Μπενίτο Μουσολίνι  και ο Τύπος του Hearst έγινε για τον Ιταλό δικτάτορα η κύρια πηγή εισοδήματος αφού πληρωνόταν δέκα φορές το ποσό που έπαιρνε σαν μισθό του επικεφαλή του Ιταλικού κράτους. Στο τέλος του καλοκαιριού του 1934, ο Hearst ταξίδεψε στη ναζιστική Γερμανία και συναντήθηκε με τον Ernst Hanfstaengl, υπεύθυνο τύπου του Ράιχ και επιστήθιο σύμβουλο του Χίτλερ.

Στη συνέχεια συναντήθηκε με τον ίδιο τον Χίτλερ με τον οποίον ήρθε σε πολυάριθμες συμφωνίες όπως η συμφωνία ότι η Γερμανία θα αγοράζει τις ξένες ειδήσεις μέσω του International News Service, της διεθνής υπηρεσίας ειδήσεων του Hearst.

Τον Οκτωβρίου του 1934, ένας άνδρας με το όνομα του Thomas Walker έφτασε στην Σοβιετική Ένωση. Μετά από λιγότερο από μια εβδομάδα στη Μόσχα, πέρασε το υπόλοιπο του δεκατριών ημερών ταξιδιού του στα σύνορα της Μαντζουρίας Manchurian, έφυγε και δεν επέστρεψε. Τέσσερις μήνες αργότερα, το Φεβρουάριο του 1935, μια σειρά άρθρων άρχισαν να εμφανίζονται στον τύπο του Hearst με την υπογραφή του Thomas Walker, ο οποίος περιγράφεται ως «σημένων δημοσιογράφος, ταξιδιώτης και φοιτητής Ρωσικών Υποθέσεων που έχει περάσει πολλά έτη περιοδεύοντας την Ένωση της Σοβιετικής Ρωσίας».

Κάτω από τίτλους όπως «Έξι εκατομμύρια χάθηκαν στον Σοβιετικό λιμό» προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ο Walker «εισήλθε την περασμένη άνοιξη» (άνοιξη του 1934), έβαλε στην ΕΣΣΔ, λαθραία μια φωτογραφική μηχανή κάτω από επικίνδυνες και απαγορευτικές συνθήκες για να φωτογραφίσει τις εικόνες που συνοδεύουν τις ιστορίες ενός μαμούθ λιμού στην Ουκρανία.

Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με την εκδοχή των δημοσιευμάτων του Τύπου του Hearst, ότι η ιστορία κράτησε για 10 μήνες πριν από την εκτύπωση τους το 1935 και ότι άρα υπήρξε λιμός την άνοιξη του 1934!

Ωστόσο, ο λιμός που παρουσιάστηκε το 1932 και η συγκομιδή του 1933, σε αντίθεση με εκείνη του 1932, ήταν μια μεγάλη συγκομιδή. Επιπλέον ο Thomas Walker δεν μπήκε στην Σοβιετική Ένωση την άνοιξη του 1934, αλλά τον Οκτώβριο του1934 και το μαρτυρεί η λήψη βίζας στο Λονδίνο στις 29 Σεπτεμβρίου.

Έμεινε στη Μόσχα για πέντε ημέρες πριν από την επιβίβαση του σε ένα τρένο trans-Siberian προς τα σύνορα της Σοβιετικής- Μαντζουρίας που δεν περνούσε μέσα από τα εκατοντάδες χιλιόμετρα από το μαύρο χώμα και τις Ουκρανικές περιοχές που αργότερα ισχυρίστηκε ότι έχει δει και φωτογράφισε.

Οι φωτογραφίες, που δεν μπορούσε να έχει πάρει ο Walker, ήταν ασυνεπείς και πολλές ήταν σαφές ότι λαμβάνονται σε διαφορετικές εποχές.

Πολλές από τις φωτογραφίες έχουν ληφθεί μια δεκαετία νωρίτερα, κατά τη διάρκεια του λιμού του Βόλγα, από τον Νορβηγό Fridtjof Nansen. 
Μερικές φωτογραφίες εντοπίστηκαν ότι προέρχονται από την διαλυμένη Αυστρουγγρική Αυτοκρατορία, με την απεικόνηση ενός Αυστριακού στρατιώτη ιππικού που στέκεται δίπλα σε ένα νεκρό άλογο κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου.

Παρόμοιες φαλκιδευμένες φωτογραφίες εμφανίζονταν επίσης στα ναζιστικά έντυπα, συμπεριλαμβανομένων των Voelkischer Beobachter και Der Sturmer, στη Γερμανία.

Αυτές οι ψευδείς εικόνες χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα για να δείξουν το «holodomor».

Δεν ήταν μόνο οι φωτογραφίες και το υποτιθέμενο ταξίδι στην Ουκρανία που είναι μια παραποίηση αλλά και η ταυτότητα του Thomas Walker.

Ο «Walker» απελάθηκε από την Αγγλία και συνελήφθη στις ΗΠΑ μερικούς μήνες μετά από την σειρά άρθρων του Hearst.

Ο άνδρας που αποδείχθηκε ότι συνελήφθη σαν Thomas Walker, ήταν ο δραπέτης κατάδικος Robert Green, ο οποίος δραπέτευσε από την κρατική φυλακή του Κολοράντο μετά δύο χρόνια εγκλεισμού, εκτείοντας ποινή φυλάκισης οκτώ ετών, για πλαστογραφία. Ο Robert Green είχε παρανομήσει στις ΗΠΑ και σε τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες.

Σε μερικά από τα εγκλήματά του περιλαμβάνονται η πλαστογραφία, «πλαστός γάμος» και παράβαση του νόμου περί «δουλείας» (πράξη κατά της εμπορίας ανθρώπων με σκοπό την πορνεία). Ο Green είχε παραπεμφθεί σε δίκη με ομοσπονδιακό σώμα ενόρκων για υπόθεση απάτης διαβατηρίων και κρίθηκε ένοχος. Κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας, σημείωσε ένας δημοσιογράφος ότι ο Green παραδέχτηκε πως είναι ο «Thomas Walker».

Ο Green παραδέχτηκε ότι «οι φωτογραφίες του «λιμού» που δημοσιεύονται σε σειρά άρθρων στις εφημερίδες του Hearst ήταν πλαστές και δεν είχαν ληφθεί στην Ουκρανία όπως προβάλλεται».

Η εκστρατεία προπαγάνδας συνεχίστηκε σε όλη τη δεκαετία του 1930 με τις ίδιες ψεύτικες εικόνες που χρησιμοποιούνται σε πολλές εκδόσεις, ειδικά στη Γερμανία των Ναζί.