Περί όνου σκιάς

«Ηταν θέμα χρόνου να βρεθεί στα χαρακώματα της πόλωσης», διαπιστώνουν οι μεν για τον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή. «Το συναινετικό προσωπείο της κυβέρνησης άντεξε για μια πρωτολογία», ανταπαντούν οι δε. Δηλαδή, ο ένας κατηγορεί τον άλλον ότι δυναμιτίζει τη συναίνεση, για την οποία - κατά δήλωσή τους - και οι δυο πασχίζουν! Μπορεί στα λόγια να διαγκωνίζονται σε ατάκες και ευφυολογήματα, στην ουσία όμως συναινούν και με το παραπάνω, αφού η αντιπαράθεση στη Βουλή με αφορμή το νομοσχέδιο για το «επιτελικό κράτος» δεν έγινε για την ουσία (αυτή άλλωστε καθορίζεται από κατευθύνσεις της ΕΕ και «συστάσεις» του ΟΟΣΑ), αλλά για ζητήματα όπως: Πόσους μετακλητούς και ποιος θα τους διορίζει, τι προσόντα θα έχουν όσοι αναλαμβάνουν θέσεις - κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό, πόσες Γραμματείες και Διευθύνσεις θα έχει κάθε υπουργείο και άλλα παρόμοια. Κουβέντα να γίνεται δηλαδή, αφού το κύριο βρίσκεται αλλού: Οτι το κράτος αναμορφώνεται για να γίνει πιο αποτελεσματικό για το κεφάλαιο στην επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής, των μνημονιακών δεσμεύσεων, της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής. Σ' αυτά συγκλίνουν όλα τα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από την άποψή τους για το πώς μπορεί το κράτος να τα υπηρετήσει πιο αποτελεσματικά, συνθλίβοντας τις λαϊκές ανάγκες. Αρα, «περί όνου σκιάς» η κοκορομαχία στη Βουλή...

Θαύμα

 

Τα στοιχεία της ΕΕ δείχνουν ότι ο ελληνόκτητος εμπορικός στόλος διπλασίασε τη χωρητικότητά του το διάστημα 2007 - 2018, κατοχυρώνοντας τον τίτλο του μεγαλύτερου στόλου παγκοσμίως. Δηλαδή, μέσα στην περίοδο της κρίσης, που ο λαός πλήρωσε με αιματηρές θυσίες την ανάκαμψη του κεφαλαίου, μια χούφτα εφοπλιστών συνέχιζαν κανονικά τις κερδοφόρες δουλειές τους και φούσκωναν το στόλο και τα πορτοφόλια τους. Το 'χουν μάλιστα καμάρι να λένε ότι οι εισροές συναλλάγματος στην Ελλάδα από την επιχειρηματική τους δραστηριότητα ξεπέρασε τα 16,6 δισ. το 2018, διεκδικώντας δάφνες «εθνικού ευεργέτη» για τη «συνεισφορά τους στην ελληνική οικονομία»! Τα λεφτά αυτά όμως είναι κέρδη από την εκμετάλλευση χιλιάδων Ελλήνων και ξένων ναυτεργατών, για τα οποία οι εφοπλιστές πλήρωσαν φόρο το 2018 μόλις 150 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ που δημοσίευσε χτες ο «Ριζοσπάστης»! Την ίδια ώρα, βέβαια, συνεχίζουν απρόσκοπτα να ισχύουν οι 55 φοροαπαλλαγές που τους εξασφαλίζει το ελληνικό κράτος εδώ και δεκαετίες, όπως και τα κάθε είδους προνόμια, σαν αυτό της «εθελοντικής εισφοράς», που καθιέρωσε η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και επέκτεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με το σύνολο της αντεργατικής και αντιασφαλιστικής νομοθεσίας, που απογειώνει την εκμετάλλευση στα πλοία. Δεν είναι επομένως να απορεί κανείς για το πώς χτίστηκε και συνεχίζει να οικοδομείται το «θαύμα» της ελληνόκτητης ναυτιλίας.

Μυρίζει

 

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Πειραιάς βρίσκεται ανάμεσα στις 20 πόλεις για τις οποίες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέχει χρηματοδότηση για «καινοτόμα έργα στον τομέα της ασφάλειας, της ψηφιακής τεχνολογίας, του περιβάλλοντος και της ένταξης». Οπως αναφέρει σε δήλωσή του ο αρμόδιος επίτροπος για την Ενωση Ασφάλειας, το πρόγραμμα έχει στόχο «να παρέχει βοήθεια στις πόλεις και τις τοπικές αρχές για την προστασία των δημόσιων χώρων χωρίς να αλλάζει ο ανοικτός χαρακτήρας τους». Κι όπως εξηγεί ο έτερος επίτροπος Δ. Αβραμόπουλος, «οι δημόσιοι χώροι μας στοχοποιήθηκαν από τρομοκράτες οι οποίοι τους θεωρούν ευάλωτους και εύκολους στόχους. Η χρηματοδότηση και η ανταλλαγή γνώσεων σε επίπεδο ΕΕ μπορούν να διασφαλίσουν την ασφάλεια». Με άλλα λόγια, το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει στόχο να «προφυλάξει» δημόσιους χώρους συνάθροισης από τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως αυτές που είδαμε να συμβαίνουν σε Γαλλία, Βρετανία, Βέλγιο και αλλού. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, με ποια κριτήρια επιλέχτηκε ο Πειραιάς για την ένταξη στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα; Και ποιες ακριβώς «δράσεις» περιλαμβάνει αυτό; Λόγω της γεωστρατηγικής σημασίας του λιμανιού, όπου συγκεντρώνονται τεράστια συμφέροντα, είναι φανερό ότι η πόλη αποτελεί μαγνήτη κάθε είδους κινδύνων, στο πλαίσιο και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Και επειδή οι καιροί είναι πονηροί, οι αναφορές σε τέτοια προγράμματα «μυρίζουν» ένταση των μηχανισμών καταστολής του λαού στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

Σαπουνόπερα

 

Σε τηλεοπτικό σόου, ανάλογο με αυτά στα οποία πρωταγωνιστούσε, προσπαθεί να μετατρέψει ο γνωστός «σεφ» την υπόθεση με τον τραμπουκισμό «πρακτικάριου» μάγειρα, που έγινε σε επιχείρησή του στην Κέρκυρα. Πέρα από τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο απαντάει στις καταγγελίες του νέου εργαζόμενου, στις εμφανίσεις του στα διάφορα κανάλια δεν παραλείπει να στέλνει το μήνυμα ότι έτσι είναι η κουζίνα και ότι «όποιος δεν αντέχει φεύγει», συνεπικουρούμενος μάλιστα και από άλλους τηλεαστέρες συναδέλφους του, που γράφουν και λένε τα ίδια για να τον υπερασπιστούν. Μόνο που η ζωή δεν είναι τηλεοπτικό παιχνίδι για τους χιλιάδες νέους και νέες που αναζητούν ένα μεροκάματο στον Επισιτισμό και έρχονται αντιμέτωποι με την πιο άγρια εκμετάλλευση, όχι μόνο στη διάρκεια της πρακτικής τους αλλά και στη συνέχεια. Η αθλιότητα που έζησε ο μαθητευόμενος μάγειρας στην Κέρκυρα είναι η κορυφή του παγόβουνου των απαράδεκτων συνθηκών που επικρατούν στον κλάδο, με τους αντεργατικούς νόμους όλων των κυβερνήσεων, που αξιοποιεί η εργοδοσία. Αυτήν την πραγματικότητα προσπαθούν να κρύψουν ή να νομιμοποιήσουν στις συνειδήσεις των νέων (και όχι μόνο) όσοι αντιμετωπίζουν τις καταγγελίες με όρους τηλεοπτικής σαπουνόπερας. Καθήκον κάθε νέου είναι να πάρει θέση για το έγκλημα. Να οργανωθεί και να παλέψει για σύγχρονα δικαιώματα, σπάζοντας το φόβο και τις απειλές.

Ριζοσπάστης   Πέμπτη 8 Αυγούστου 2019