07-08-2019
“Παραφωνία” στην αγαστή σύμπραξη διάσημων σεφ κατά του καταγγέλλοντα
μαθητευόμενου στην Κέρκυρα η παρέμβαση της γνωστής food blogger και
μαγείρισσας Madame Ginger, που επιβεβαιώνει ότι οι μεσαιωνικές συνθήκες
μόνο σπάνιες δεν είναι στις κουζίνες
Μπορεί όσα λέει στην ανάρτησή της η Μαριλού Παντάκη, μαγείρισσα και γνωστή food blogger ως Madame Ginger να φαίνονται έως και αυτονόητα και να μην αλλάζουν τον κόσμο. Είναι όμως μια από τις λίγες φωνές μεταξύ των αναγνωρίσιμων προσωπικοτήτων της εγχώριας κουζίνας που αντί να δείχνει το θύμα με το δάχτυλο, μιλάει ανοιχτά για τις καταστάσεις που η ίδια έχει δει να συμβαίνουν σε κουζίνες, για τις εξευτελιστικές συνθήκες και παράλληλα την τρομερή έπαρση των “μεγάλων” σεφ. Μπορεί το πρόβλημα να μη λύνεται απλά με “οικογενειακό κλίμα” και σωστή παιδεία στις σχολές μαγειρικής, είναι όμως σημαντικό που η ίδια αναγνωρίζει ως πρόβλημα στους θύτες και όχι στα θύματα:Σεξισμός, βία, ρατσισμός, αλαζονεία, σαδισμός, φωνές, στρατιωτική πειθαρχεία, υποτίμηση, ατελείωτες ώρες δουλειάς, κακές συνθήκες υγιεινής και εργασίας, λίγος ακόμα σεξισμός, λίγη ακόμα αλαζονεία.
Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν στις (περισσότερες) κουζίνες και το λέω εκ πείρας. Chef που νομίζουν ότι ένα πιάτο φαϊ που μαγειρεύουν είναι το φάρμακο κατά του καρκίνου, μαθητές που τσακίζονται ηθικά, σωματικά και ψυχολογικά, gay άντρες και γυναίκες που δεν τολμούν να εκφραστούν γιατί η κουζίνα δεν σηκώνει “πούστηδες” και “τζιβιτζιλούδες” και γυναίκες που τρέμουν να μιλήσουν γιατί θα τις ρωτήσουν για ακόμα μία φορά αν έχουν περίοδο συνοδεία μιας σφαλιάρας στον κώλο. Για τους ξένους δεν το συζητώ τι τραβάνε, πώς πληρώνονται και αν ασφαλίζονται…
Δεν πέφτω από τα σύννεφα με την καταγγελία του μαθητή για τα βασανιστήρια στην κουζίνα του Μποτρίνι. Μακάρι να είναι αναληθής η είδηση, αλλά έχω δει παρόμοια σκηνικά να συμβαίνουν σε κουζίνες, οπότε αμφιβάλλω. Στις κουζίνες δυστυχώς ο σεβασμός δεν κερδίζεται, επιβάλλεται και μάλιστα πολλές φορές με βίαιο τρόπο.
Ευχόμαι από όλο αυτό να βγει κάτι κάλο. Να ξεκινήσουν οι σχολές να διδάσκουν την ομαδικότητα, την ταπεινότητα και τον σεβασμό. Οι νέοι chef να χτίσουν ομάδες και οικογένειες, να εμπνεύσουν, να γίνουν δάσκαλοι & συνεργάτες, να πετάξουν από πάνω τους τα γελοία μετάλλια και τους τίτλους, να μορφωθούν και να ταξιδέψουν, να κάνουν καραμέλα το “ευχαριστώ” και το “παρακαλώ” αντί των βρισιών και των χαρακτηρισμών.
Ένα πιάτο φαγητό μαγειρεύετε παιδιά, ένα πιάτο φαγητό και τίποτα παραπάνω.
Marilou Pantaki
Σεξισμός,
βία, ρατσισμός, αλαζονεία, σαδισμός, φωνές, στρατιωτική πειθαρχεία,
υποτίμηση, ατελείωτες ώρες δουλειάς, κακές συνθήκες υγιεινής και
εργασίας, λίγος ακόμα σεξισμός, λίγη ακόμα αλαζονεία.
Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν στις (περισσότερες) κουζίνες και το λέω εκ πείρας. Chef που νομίζουν ότι ένα πιάτο φαϊ που μαγειρεύουν είναι το φάρμακο κατά του καρκίνου, μαθητές που τσακίζονται ηθικά, σωματικά και ψυχολογικά, gay άντρες και γυναίκες που δεν τολμούν να εκφραστούν γιατί η ...
Δείτε περισσότερα
Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν στις (περισσότερες) κουζίνες και το λέω εκ πείρας. Chef που νομίζουν ότι ένα πιάτο φαϊ που μαγειρεύουν είναι το φάρμακο κατά του καρκίνου, μαθητές που τσακίζονται ηθικά, σωματικά και ψυχολογικά, gay άντρες και γυναίκες που δεν τολμούν να εκφραστούν γιατί η ...
Δείτε περισσότερα
34
|
42
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου