Απομόνωση

 

Πολύ μελάνι χύθηκε για το λεγόμενο «sofagate», το «σκάνδαλο του καναπέ», όπως ονομάστηκε το παιχνίδι με το πρωτόκολλο που έκανε η κυβέρνηση Ερντογάν κατά την πρόσφατη επίσκεψη στην Τουρκία των προέδρων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Κομισιόν. Η ουσία όμως έμεινε έξω από κάθε συζήτηση. Πουθενά δεν προβλήθηκαν, για παράδειγμα, οι δηλώσεις του Σαρλ Μισέλ για «τη μεγάλη και επωφελή γεωπολιτική δουλειά που κάναμε στην Αγκυρα». Οπως μικρή δημοσιότητα δόθηκε προηγουμένως και στις επισημάνσεις του Αμερικανού ΥΠΕΞ ότι η Τουρκία είναι ένας «παλαιός και πολύτιμος σύμμαχος στο ΝΑΤΟ». Αντίθετα, τα αστικά επιτελεία και ΜΜΕ αναμασούν με κάθε αφορμή το «αφήγημα» της «απομονωμένης Τουρκίας», που «προκαλεί την Ευρώπη» γι' αυτό σπρώχνεται ολοένα και περισσότερο «στο περιθώριο». Τα γεγονότα βέβαια άλλα μαρτυρούν. Ο ρόλος της Τουρκίας στην αντιπαράθεση ΝΑΤΟ - Ρωσίας, με επίκεντρο την Ουκρανία, η συζήτηση για το ενδεχόμενο να παρακάμψει τη Συνθήκη του Μοντρέ, διευκολύνοντας τη ΝΑΤΟική ναυτική παρουσία στη Μαύρη Θάλασσα, η παραπέρα σύσφιξη των σχέσεων με Αίγυπτο και Λιβύη επιβεβαιώνουν ότι η τουρκική αστική τάξη μόνο «απομονωμένη» δεν είναι από τους «συμμάχους» της σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: Οσο οξύνεται η αντιπαράθεση με τους βασικούς ανταγωνιστές Ρωσία και Κίνα, τόσο θα προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη η θωράκιση της «διατλαντικής συνοχής». Τόσο θα μεγαλώνει όμως και η ευθύνη της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, που χώνουν τη χώρα μας βαθιά στο παζάρι των ανταλλαγμάτων, στο πλαίσιο του ευρωατλαντικού σχεδιασμού για μια ευρύτερη διευθέτηση στην περιοχή.

Για το καλό...

Ξέρετε γιατί η κυβέρνηση επιβάλλει 10ωρη εργασία, με δύο επιπλέον ώρες δουλειάς χωρίς αμοιβή και διευθέτηση του χρόνου εργασίας; Το κάνει για το ...καλό των εργαζομένων! Για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες τους και όχι επειδή έτσι «βολεύει» τις επιχειρήσεις. Αυτά τα «ωραία» ισχυριζόταν χτες σε τηλεοπτικό σταθμό ο υπουργός Εργασίας, Κ. Χατζηδάκης, λέγοντας με θράσος: «Εμείς δίνουμε τη δυνατότητα στον ίδιο εργαζόμενο, αν το θέλει, κατόπιν αιτήματός του, να ισχύσει αυτή η ρύθμιση για τον ίδιο. Δίνουμε μεγαλύτερη ευελιξία στον εργαζόμενο χωρίς να μειώνουμε το εισόδημά του. Για παράδειγμα, ένας φοιτητής που δουλεύει και μπορεί να δίνει εξετάσεις, μπορεί να κανονίσει αντί να πάρει άδεια άνευ αποδοχών, να πάρει άδεια μετ' αποδοχών, να δώσει τις εξετάσεις του και σε αντιστάθμισμα να δουλέψει μερικές ώρες παραπάνω τις άλλες μέρες». Αν η κυβέρνηση νοιάζεται τόσο πολύ για τις ανάγκες των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων, γιατί δεν θεσπίζει τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, με αύξηση των αποδοχών, ώστε να μπορούν να διαθέσουν τον ελεύθερο χρόνο όπως θέλουν; Γιατί δεν θεσπίζει ειδικές άδειες για όσους νέους σπουδάζουν, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν; `Η μήπως δεν ξέρει ότι η πλειοψηφία των φοιτητών που δουλεύουν, απασχολούνται έτσι κι αλλιώς με ωράρια - λάστιχο και αποδοχές πείνας, που θα γίνουν ακόμα χειρότερες αν περάσει ο νόμος; Και μιας και το έφερε η κουβέντα: Τώρα τους έπιασε ο «πόνος» για τους εργαζόμενους φοιτητές; Γιατί πριν από λίγους μήνες ψήφισαν τη διαγραφή από τα πανεπιστήμια όσων καθυστερούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, οι περισσότεροι επειδή αναγκάζονται παράλληλα να δουλεύουν...

... των επιχειρήσεων

Οι ισχυρισμοί του υπουργού είναι προκλητικοί και αστείοι. Πολύ περισσότερο που οι εργαζόμενοι βιώνουν ήδη τις συνέπειες των νόμων για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας τους οποίους έχουν ψηφίσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις και που τώρα επεκτείνει η κυβέρνηση της ΝΔ. Οσο για το επιχείρημα ότι «αυτό βολεύει τους εργαζόμενους», το έχουμε ξανακούσει, όταν πριν από 20 χρόνια προωθούνταν η επέκταση της μερικής απασχόλησης. Τότε ισχυρίζονταν ότι αυτό θα εξυπηρετήσει κυρίως τις μητέρες, που θα μπορούσαν να συνδυάσουν την εργασία με τις υποχρεώσεις στο σπίτι. Στην πραγματικότητα, η γενικευμένη εφαρμογή της μερικής απασχόλησης, ειδικά στις γυναίκες, άλλο στόχο υπηρετούσε: Να αξιοποιήσει η εργοδοσία την εργατική τους δύναμη, που έμενε ανεκμετάλλευτη στο σπίτι, χωρίς όμως να τις απαλλάξει από τη φροντίδα του νοικοκυριού. Σήμερα, δύο δεκαετίες μετά, η μερική απασχόληση έχει σπάσει ρεκόρ, με πάνω από 600.000 μισθωτούς και μέσο μισθό που δεν ξεπερνά τα 300 ευρώ μεικτά, τραβώντας προς τα κάτω το σύνολο των μισθών. Μάλιστα, πολλοί απ' αυτούς τους εργαζόμενους δουλεύουν και υπερωρίες! Η «ευελιξία» σπάει κόκαλα δηλαδή, για να προσαρμόζουν οι επιχειρήσεις το χρόνο εργασίας στις δικές τους ανάγκες, κάνοντας «λάστιχο» τη ζωή των εργαζομένων, χάριν της κερδοφορίας τους. Ιδιος είναι ο στόχος και του ενταφιασμού του 8ωρου που προωθεί τώρα η κυβέρνηση.

Τηλε-μαρτύριο

Η είδηση προκάλεσε δικαιολογημένα αντιδράσεις εντός και εκτός Ιταλίας: Στη διάρκεια μαθήματος με τηλεκπαίδευση, καθηγήτρια στη Βερόνα υποχρέωσε μαθήτρια να κλείσει τα μάτια της με μαντήλι κατά την εξέτασή της, για να βεβαιωθεί ότι δεν θα «έκλεβε»... Αλλοι μαθητές κατήγγειλαν ότι για τον ίδιο λόγο δέχτηκαν οδηγίες να «κολλάνε» το πρόσωπό τους στην οθόνη. Και μπορεί η Ιταλίδα υπουργός Παιδείας να εξέφρασε την «αλληλεγγύη της στη μαθήτρια» και να κατήγγειλε την «κουλτούρα της καχυποψίας», το ερώτημα όμως είναι άλλο: Πόσο ακόμα θα βυθίζονται εκατομμύρια μαθητές σε όλο τον πλανήτη στην άβυσσο της τηλεκπαίδευσης, αντί να παρθούν μέτρα που θα επιτρέπουν το άνοιγμα και τη λειτουργία των σχολείων με ασφάλεια; Για πόσο ακόμα θα σμπαραλιάζεται η μορφωτική και παιδαγωγική διαδικασία, που απαιτεί διά ζώσης διδασκαλία, θα υπονομεύεται η ψυχοκοινωνική τους εξέλιξη, θα δημιουργούνται τεράστια κενά στην αφομοίωση της ύλης, που θα τους συνοδεύουν μια ζωή; Κι από την άλλη, για πόσο ακόμα θα «δοκιμάζονται» οι μαθητές σε πρακτικές παρακολούθησης και «εξακρίβωσης» της δραστηριότητάς τους από απόσταση, ώστε αύριο να τους φαίνεται αυτονόητο ότι ο εργοδότης τους θα μπορεί με κάθε μέσο και κάθε λεπτό να ελέγχει τη δουλειά τους στην τηλεργασία; Η σημερινή μέρα πανελλαδικής δράσης για την Παιδεία πρέπει να αποτελέσει εφαλτήριο για την ενίσχυση του συλλογικού αγώνα μαθητών - δασκάλων - γονιών για το δικαίωμα των παιδιών στη μόρφωση. Για να ανοίξουν τώρα σχολεία και σχολές με όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας.

Ριζοσπάστης