Ούτε «για όλους»...ούτε «δίκαιη»

«Πλουσιότερη Ελλάδα σημαίνει πλουσιότεροι Ελληνες», είπε από το βήμα της ΔΕΘ ο πρωθυπουργός, σερβίροντας για μια ακόμα φορά το παραμύθι ότι είναι τάχα δυνατόν από την καπιταλιστική ανάπτυξη να «ωφεληθούν όλοι», λαός και επιχειρηματικοί όμιλοι, και ότι όσο «ισχυρότερη» είναι η ανάκαμψη για το κεφάλαιο, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το «μέρισμα» και για τον λαό. Στην πραγματικότητα, βέβαια, το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: Για να γράφει το «ταμείο» θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης υπέρ των ομίλων, το «μέρισμα» για τους εργαζόμενους και τον λαό ήταν ένα τσουβάλι αντεργατικές ανατροπές - με εμβληματικό το έκτρωμα Χατζηδάκη για τη 10ωρη δουλειά, τις απλήρωτες υπερωρίες, το χτύπημα της συνδικαλιστικής οργάνωσης, του δικαιώματος στην απεργία - και αντιλαϊκά μέτρα, ενεργειακή φτώχεια, αλλά και νέα «πράσινα» και λοιπά χαράτσια, που ακόμα δεν έχουν «ξεδιπλωθεί» σε όλη τους την έκταση. Οπως αυτά για το περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, που θα μοιράζει «παχιά» πακέτα στους ομίλους.

Αλλά και οι τωρινές κυβερνητικές εξαγγελίες από τη ΔΕΘ αυτό αποτυπώνουν. Στο «καλάθι» που διαφημίζουν έβαλαν «μήλα με πορτοκάλια», παρουσιάζοντας ως δήθεν μέτρα για την ανακούφιση των εργαζομένων και του λαού τα καραμπινάτα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου: Από τις εισφοροαπαλλαγές, τις νέες φοροαπαλλαγές και τις «υπεραποσβέσεις» για τις επιχειρήσεις έως τα νέα «κατά κεφαλή» δώρα στη μεγαλοεργοδοσία για να εκμεταλλεύεται ακόμα φτηνότερα τους νέους εργαζόμενους. Τα... «ρέστα» που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, όχι μόνο δεν μπορούν να ανακουφίσουν στοιχειωδώς εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα, αλλά αποτελούν παραδοχή ότι όσο «πλουσιότεροι» γίνονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τόσο περισσότερο θα απαιτούνται μέτρα για τη διαχείριση της φτώχειας που αυξάνεται και της λαϊκής δυσαρέσκειας. Γιατί με όσα συνθήματα κι αν καμουφλάρουν κατά καιρούς το ίδιο ψέμα, είτε με τη «δίκαιη ανάπτυξη» του ΣΥΡΙΖΑ, είτε με την «ανάπτυξη για όλους» της ΝΔ, καπιταλιστική ανάπτυξη που να συμβιβάζει τα κέρδη με τις ανάγκες του λαού ούτε υπήρξε, ούτε πρόκειται να υπάρξει.

Βιωσιμότητα

Σύμφωνα με την κυβέρνηση, οι μεταρρυθμίσεις στην Υγεία θα γίνουν με βάση τις κατευθύνσεις του Οργανισμού Διασφάλισης της Ποιότητας στην Υγεία ΑΕ (ΟΔΙΠΥ ΑΕ), η έκθεση του οποίου αναμένεται τις επόμενες μέρες. Και μόνο η αναφορά σ' αυτόν τον Οργανισμό, που συστάθηκε το 2020, είναι αποκαλυπτική για το τι περιμένει τον λαό, σε συνέχεια των νόμων που ψήφισαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο ΟΔΙΠΥ ΑΕ συγκροτήθηκε για να αξιολογεί τις μονάδες Υγείας με τα κριτήρια του «κόστους - οφέλους», της επιχειρηματικότητας και της εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών, με στόχο τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας να λειτουργούν ολοκληρωμένα ως «αυτοχρηματοδοτούμενες οικονομικές μονάδες», απαλλάσσοντας το κράτος από τις σχετικές δαπάνες. Με βάση τον νόμο για τη συγκρότηση του Οργανισμού, η «προσβασιμότητα» των ασθενών στις μονάδες Υγείας συνδέεται με «οικονομικά ανεκτές» υπηρεσίες, που σημαίνει ότι θα πληρώνουν γι' αυτές, είτε άμεσα είτε έμμεσα, μέσω των ασφαλιστικών ταμείων. Προβλέπεται επίσης η σύνδεση της «βιωσιμότητας» των μονάδων Υγείας με τη διαχείριση των «οικονομικών και ανθρώπινων πόρων», που σημαίνει ότι οι λαϊκές ανάγκες μπαίνουν στη ζυγαριά της «ορθολογικότερης» διαχείρισης των οικονομικών της Υγείας, από τα οποία θα εξαρτάται αν μια μονάδα θα παραμένει ανοιχτή ή όχι. Για παράδειγμα, σε ένα νησί μπορεί να κλείσει μια Μαιευτική κλινική αν ο αριθμός των τοκετών δεν την καθιστά οικονομικά «βιώσιμη», ακόμα κι αν χρειάζεται μια έγκυος να ταξιδέψει εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά για να γεννήσει. Πόσο μάλλον που η κυβέρνηση προανήγγειλε ότι βασικό κριτήριο για τη «βιωσιμότητα» ενός νοσοκομείου θα είναι η ...απόσταση από το πλησιέστερο στον ίδιο νομό ή στην ίδια περιοχή!

Ασφυκτικός κλοιός

Κοντά 17.000 ήταν οι «νόμιμες» υποκλοπές που έγιναν το 2020, αυξημένες κατά 21% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά (13.982). Ο αντίστοιχος αριθμός το 2018 ήταν 14.513 και 10.376 το 2017, δείχνοντας μια ανοδική τάση από χρόνο σε χρόνο. Αν μη τι άλλο, τα νούμερα αυτά φανερώνουν την ευκολία με την οποία οι κρατικές υπηρεσίες μπορούν να υποκλέπτουν τηλεφωνικές επικοινωνίες, με ρυθμούς που ξεπερνάνε τις 1.400 τον μήνα, χώρια οι «άτυπες», αυτές δηλαδή που γίνονται, αλλά δεν φαίνονται πουθενά. Τα βαλιτσάκια πάνε κι έρχονται, με τις αρμόδιες υπηρεσίες να επικαλούνται την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας» και την «εξάρθρωση» του οργανωμένου εγκλήματος ως τους βασικότερους λόγους για την αύξηση των υποκλοπών. Η τεχνολογία στην αποθήκευση δεδομένων από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και η νομοθεσία που επιτρέπει είτε την υποκλοπή τους είτε την αξιοποίησή τους, ακόμα και για συνομιλίες που έγιναν πολύ καιρό πριν, διαμορφώνουν έναν ασφυκτικό κλοιό παρακολούθησης γύρω από τον λαό, σε άμεση «ετοιμότητα» απέναντι στο κίνημα, ενώ καλλιεργείται και ένα κλίμα αποδοχής των υποκλοπών, ως «αναγκαίο εργαλείο» για την αντιμετώπιση του εγκλήματος. Ο λαός μόνο ανησυχία θα πρέπει να αισθάνεται απ' αυτά τα στοιχεία, που επιβεβαιώνουν ότι τα αυτιά και τα μάτια του κράτους και των μηχανισμών του είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή να «αρπάξουν» κάθε λέξη του, με συνοπτικές μάλιστα διαδικασίες «νομιμοποίησης» των υποκλοπών από τις αρμόδιες αρχές.

Ριζοσπάστης