Ηρωες μικρού κυβισμού

 

Οι ένστολοι καβαλάρηδες, δυο δυο για καλύτερη προστασία, στις μηχανές οργώνουν το λεκανοπέδιο. Πίσω από το κράνος, οι νεαροί αετοί της ασφάλτου διαθέτουν γερακίσιο βλέμμα. Διακρίνουν σπασμένο τζάμι σε μια άσπρη σακαράκα. Και μέσα τρεις «αθίγγανους», όπως είπαν. Ευκαιρία για έναν άθλο του Ηρακλή, ακόμα. Θα σωθεί η πατρίδα, η κοινωνία και η περιουσία του πολίτη, κι ας έμαθε την κλοπή του αμαξιού του μετά το μακελειό. Στη στενή ανηφοριά δίνεται η μεγάλη μάχη. Στα στενά των Θερμοπυλών ...του Περάματος.

Ανιση μάχη. Από τη μια οι τρεις νεαροί με το μελαμψό δέρμα, άοπλοι, κουμαντάρουν το βαρύ τεθωρακισμένο κι απ' την άλλη επίσης εφτά νεαροί, ένστολοι και ένοπλοι, αμύνονται με τα σχετικά χαμηλού κυβισμού μηχανάκια. Κι ο τακτικός στρατός με τριάντα οχτώ σφαίρες νικάει το τσιγγάνικο αντάρτικο του κατοικημένου πεδίου μάχης. Γρατζουνιές ο στρατός, ένας νεκρός, ένας τραυματίας κι ένας φυγάς ο εχθρός...

Η δικαιοσύνη τυφλή. Και πάντα ανεξάρτητη να παζαρεύει κατά το δοκούν και το ειδεχθές και το κοινωφελές. Ενας στον τάφο κι όλοι οι άλλοι σωρηδόν, ελεύθεροι χωρίς περιορισμό. Μεγάλος νικητής, δαφνοστεφανωμένος, ο φόβος αγκαζέ με την προκατάληψη και την αδρεναλίνη της εξουσίας.

Αυτή η σαρκαστική περίληψη του αποτρόπαιου συμβάντος δεν μπορεί να εξηγήσει την ακόμα πιο αποτρόπαια συνέχεια που έδωσε το ήθος, το ύφος, τα τερτίπια και οι άκρες που έχει ο μέγας κόμβος Κούγιας, απ' τον οποίον διέρχονται όλα τα ποινικά μπλοκμπάστερ (ταινίες που σπάνε τα ταμεία) της χώρας, και κατέστρεψε τη λέξη ήρωας.

Ο ήρωας έρχεται από πολύ παλιά ως λέξη. Από κείνα τα αρχαία χρόνια, οπότε και ήταν συνυφασμένος με το κλέος, τη δόξα, το καλό όνομα του ανθρώπου που έχει να κληροδοτήσει στους απογόνους του, το στολισμό του ονόματός του με ανδραγαθήματα έναντι υπέρτερων εχθρών, θεών και δαιμόνων, την υπέρβαση αξεπέραστων εμποδίων, κι αργότερα στο χρόνο μεγάλες ανακαλύψεις που καλυτέρεψαν τη ζωή των ανθρώπων, αν δεν την έσωσαν κιόλας. Ακόμα και στην ευρύτερη σύγχρονη χρήση της λέξης, ο ήρωας κρατάει κάτι από την αρχαία του αίγλη, ακόμα κι όταν πρόκειται για ήρωα ενός επεισοδίου ή τον ήρωα ενός έργου, όπου πρωταγωνιστεί διακρινόμενος.

Κι έρχεται από σατανική σύμπτωση πάνω στις μέρες που συνδέονται οι ήρωες του '40 απέναντι στο φασισμό, με τους ήρωες του '21 απέναντι στον οθωμανικό ζυγό, ένα πλήθος αστυνομικών να κραυγάζει «ήρωες ήρωες», για τους «Επτά επί Ρομά»! ...Κι ο συνήγορος να θεωρεί εαυτόν αρχιήρωα, ως Καίσαρας στο κεφαλόσκαλο του Καπιτώλιου. Δεν λέω, είναι ηρωικό στις μέρες μας να μη συντρίβεσαι, που δεν μπόρεσες μήτε καν να σημαδέψεις σωστά. Είναι ηρωικό να έχεις φοβηθεί, εσύ ο προστάτης της ζωής των άλλων, τόσο πολύ που να ξαπλώνεις με τέσσερις από τριανταοχτώ σφαίρες το τρίο των δράκων, που ξέρναγαν φωτιές με τις τιμονιές τους. Και καπάκι, είναι εντέλει ηρωικό να συμψηφίζεις τη μη προφυλάκιση του κλεφτρονιού και του φονιά, κατεβάζοντας τον Δία απ' τον Ολυμπο, σε μια μηχανή της ΔΙΑΣ. Αυτός είναι ηρωισμός χαμηλού κυβισμού. Τόσο χαμηλού που μαζί με τον νεαρό Ρομά δολοφονήθηκε κι η λέξη ήρωας.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ