Σελίδες επί σελίδων αφιερώθηκαν στον Τύπο, «εξηγώντας» γιατί η μεγάλη πορεία του ΚΚΕ ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή δεν έπρεπε μετά τη ρώσικη να πάει και στην αμερικάνικη πρεσβεία. Κουνάνε μάλιστα με θράσος το δάχτυλο στο ΚΚΕ, ότι «εδώ δε χωράνε ίσες αποστάσεις», ότι «όλοι ενωμένοι», δεξιοί κι αριστεροί, «συστημικοί» και «αντισυστημικοί», πρέπει να διαδηλώνουν, «όπως στη Γερμανία», αποκλειστικά ενάντια στη Ρωσία, γιατί «δεν υπάρχουν ιδεολογίες, παρά μόνο υπεράσπιση του πολιτισμού και της δημοκρατίας απέναντι στη βαρβαρότητα»! Θα χρειαστούν βέβαια πολύ ξίδι, αλλά ας το χωνέψουν καλά: Το ΚΚΕ «πλάτες» για να στοιχηθεί ο λαός με τον έναν ή τον άλλον ιμπεριαλιστή δεν έβαλε ποτέ και δεν πρόκειται να βάλει. Πολύ περισσότερο για να μπει ο λαός κάτω από τις σημαίες της αμερικανοΝΑΤΟικής βαρβαρότητας, όπου όλοι τους είναι βουτηγμένοι ως το μεδούλι. Κι όσο αυτοί ζητάνε από τον λαό να «διαδηλώνει» κάτω από ξένες σημαίες, οδηγώντας τον στο πολεμικό «σφαγείο» «για τ' αφέντη το φαΐ» - η ιστορική πείρα που προσπαθούν μάταια να διαγράψουν είναι αδιάψευστος μάρτυρας - τόσο επιβάλλεται να δυναμώνει ο αγώνας του για πραγματική διέξοδο. Γιατί μόνο ο λαός μπορεί να βάλει τέρμα στη βαρβαρότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος, που γεννά τους ανταγωνισμούς και τον πόλεμο. Ακριβώς επειδή στον πόλεμο δεν χωράνε «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους και επειδή το πραγματικό δίλημμα είναι με τον ιμπεριαλισμό ή με τους λαούς.
Ηταν μόλις 4 χρόνια πριν, στις 16 Απρίλη 2018, όταν χιλιάδες φοιτητές, σπουδαστές και μαθητές διαδήλωναν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις ενάντια στην ιμπεριαλιστική επίθεση που εξαπέλυσαν εκείνη τη μέρα ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία στη Συρία, με εμπλοκή και της Ελλάδας. Η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχώρησε σε ένα όργιο καταστολής και τρομοκρατίας, εξαπολύοντας μια μανιασμένη επίθεση σε βάρος του μαζικού συλλαλητηρίου τη στιγμή που διαδηλωτές βρίσκονταν στο άγαλμα του μακελάρη Τρούμαν. Από την επίθεση έξι διαδηλωτές τραυματίστηκαν και άλλοι δύο προσήχθησαν και συνελήφθησαν - όντας κι αυτοί χτυπημένοι - με αστήρικτες και βαρύτατες κατηγορίες. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι μάλιστα ομολογούσαν τότε έξω από τα δόντια ότι η επίθεση έγινε «για να μη διαταραχτούν οι σχέσεις με τις ΗΠΑ», ενώ ο Αμερικανός πρέσβης φωτογραφιζόταν δίπλα στο λαομίσητο άγαλμα, εκφράζοντας την «ευγνωμοσύνη» του στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πώς και τα θυμηθήκαμε όλα αυτά; Ηταν που διαβάσαμε την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, που καλεί «στη δημιουργία ενός νέου, πλατιού, ανοιχτού κινήματος ειρήνης». Και γέλασαν μέχρι και τα τσιμέντα μπροστά στο άγαλμα του μακελάρη Τρούμαν...
Η ελληνική κυβέρνηση «το τερματίζει» στην προσπάθειά της να εμφανιστεί ΝΑΤΟικότερη των ΝΑΤΟικών, με αφορμή την ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία. Τις προάλλες για παράδειγμα ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότης Μηταράκης, δήλωσε προκλητικά ότι «πρέπει όλες οι χώρες της ΕΕ με υποχρεωτική αλληλεγγύη να συμβάλουν στην προστασία των προσφύγων, των πραγματικών προσφύγων, που φεύγουν από τον πόλεμο της Ουκρανίας». «Να σε κάψω Γιάννη» είναι το ενδιαφέρον της κυβέρνησης για τους πρόσφυγες, που είναι τα παράπλευρα θύματα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων, όπου και η χώρα μας εμπλέκεται μέχρι τον λαιμό. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: Οι πρόσφυγες εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία χαρακτηρίζονται από την κυβέρνηση «πραγματικοί», σε αντίθεση προφανώς με αυτούς που προκαλούν οι αμερικανοΝΑΤΟικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και αλλού, οι οποίοι είναι ανεπιθύμητοι στην Ευρώπη και αντιμετωπίζονται σαν αδέσποτα σκυλιά. Η ευαισθησία τους για το Προσφυγικό είναι «αλά καρτ». Βαφτίζουν το κρέας ψάρι και τούμπαλιν καταπώς τους βολεύει, την ίδια ώρα που χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς στην Ουκρανία, στη Συρία, στο Σαχέλ και όπου αλλού οι ιμπεριαλιστές «τη Γη ξαναμοιράζουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου