Οι καταγγελίες και οι αποκαλύψεις σχετικά με τις παρακολουθήσεις και τις υποκλοπές ιδιωτικών τηλεφωνικών συνομιλιών είναι, χωρίς αμφιβολία, εξαιρετικά σοβαρές.
Η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός οφείλουν να δώσουν συγκεκριμένες απαντήσεις και να πάψουν να κρύβονται πίσω από τις «θυσίες» της κάθε «Ιφιγένειας», τις αστειότητες του τύπου «δεν ήξερα, δεν άκουσα» και τα υποκριτικά περί «ασυγχώρητου λάθους» που διαρρέονται.
Και αυτό γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με «κακούς χειρισμούς» και «λάθη», όπως λέει η κυβέρνηση, ούτε με κάτι το «πρωτοφανές», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Έχουμε να κάνουμε μονάχα με την «κορυφή του παγόβουνου» της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί διαχρονικά και η οποία περιγράφεται από την πλήρη ασυδοσία των διάφορων κέντρων, μηχανισμών και υπηρεσιών, επίσημων και ανεπίσημων, εγχώριων και ξένων, «στο πιάτο» των οποίων βρίσκονται οι ιδιωτικές συνομιλίες και τα προσωπικά δεδομένα του καθενός και της καθεμιάς.
Η ελληνική νομοθεσία, έχοντας ενσωματώσει τις κατευθύνσεις της ΕΕ, προβλέπει μαζικές άρσεις του απορρήτου της επικοινωνίας στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας». Πρόκειται για μια αστική νομική έννοια - «ομπρέλα», που μπορεί να χωρέσει κυριολεκτικά τα πάντα, πόσο μάλλον τις θέσεις και τη δράση, που η αστική τάξη θεωρεί πραγματικά επικίνδυνες για την εξουσία της.
Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), «η άρση του συνταγματικώς προστατευόμενου δικαιώματος στην απόρρητη, ελεύθερη ανταπόκριση είναι νοητή μόνο υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις που θέτει το ίδιο το Σύνταγμα, στο άρθρο 19 και εξειδικεύει ο σχετικός εκτελεστικός νόμος (ν. 2225/1994, ΦΕΚ 121Α/20.07.1994)».
Με άλλα λόγια, οι «νόμιμες παρακολουθήσεις» για τις οποίες μιλάει η κυβέρνηση, βασίζονται σε νόμο που υπάρχει από το 1994, δηλαδή εδώ και 28 χρόνια και συνεχίζει να υπάρχει με όλες τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει από τότε μέχρι σήμερα.
Καμία δεν τον «έθιξε», αντίθετα όσες παρεμβάσεις έγιναν ήταν στην κατεύθυνση της ακόμα μεγαλύτερης «απλοποίησης» των σχετικών διαδικασιών, με κατάργηση «περιττών» και «χρονοβόρων» προϋποθέσεων, που αποτελούσαν, δήθεν, «δικλείδες ασφαλείας».
Πρακτικά, μια άρση του απορρήτου για «λόγους εθνικής ασφαλείας» μπορεί να γίνει χωρίς καμία ουσιαστική αιτιολόγηση, με μια απλή εισαγγελική διάταξη που αποστέλλεται στην ΑΔΑΕ και η οποία δεν χρειάζεται να αναφέρει καν το όνομα του στόχου, παρά μόνο τον αριθμό της τηλεφωνικής σύνδεσης.
Στο γράφημα που επεξεργάστηκε το 902.gr και το οποίο περιλαμβάνει στοιχεία των ετήσιων εκθέσεων πεπραγμένων της ΑΔΑΕ, φαίνεται η διαχρονική τάση αλματώδους αύξησης που παρουσιάζει ο αριθμός τέτοιων εισαγγελικών διατάξεων.
Ενδεικτικά:
- το 2010, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, παρατηρείται αύξηση κατά 115,7% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.
- το 2018, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παρατηρείται αύξηση 54,7% σε σχέση με το 2017 και
- το 2020, με κυβέρνηση ΝΔ καταγράφεται νέα μεγάλη αύξηση 17,7% σε σχέση με το 2019.
Σαν αποτέλεσμα, το 2020 φτάσαμε να έχουμε κατά μέσο όρο 38 τέτοιες εισαγγελικές διατάξεις την ημέρα! Κανονική «υπόθεση ρουτίνας» δηλαδή...
Σημειωτέον ότι οι αριθμοί αφορούν στο πλήθος των εισαγγελικών διατάξεων και όχι των ατόμων για τα οποία διατάσσεται η άρση του απορρήτου. Κι αυτό γιατί στο πλαίσιο κάθε διάταξης μπορεί να περιλαμβάνεται πάνω από ένας τηλεφωνικός αριθμός.
Στην πραγματικότητα, ο αριθμός των προσώπων, το απόρρητο των οποίων αίρεται είναι υπερπολλαπλάσιος και απροσδιόριστος, αφού μία άρση μπορεί να αφορά ακόμα και ολόκληρες περιοχές.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μάλιστα, δεν θα μάθουν ποτέ ότι υπήρξαν στόχοι υποκλοπών και μάλιστα αυτό πλέον γίνεται «κανονικά και με τον νόμο», αφού με τροπολογία που έφερε τον Μάρτιο του 2021 η κυβέρνηση της ΝΔ, καταργήθηκε η υποχρέωση ενημέρωσης του «στόχου» μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, εφόσον η άρση απορρήτου είχε γίνει με την επίκληση λόγων «εθνικής ασφαλείας».
Τραγική ειρωνεία: τη συγκεκριμένη τροπολογία υπερψήφισε και το ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του οποίου φέρεται να έπεσε και θύμα της…
Τα παραπάνω, βέβαια, περνούν «στα ψιλά» της προσχηματικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στα αστικά κόμματα, η οποία, όσον αφορά το νομοθετικό πλαίσιο, επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά στη μεταφορά της ΕΥΠ στην αρμοδιότητα του Πρωθυπουργού το καλοκαίρι του 2019, με τον ΣΥΡΙΖΑ να εντοπίζει τη λύση σε μία ακόμα «διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή» που θα έχει την ευθύνη…
ΥΓ1: Οι διάφοροι «έκπληκτοι» καλό θα ήταν να εξηγήσουν γιατί έχουν «θάψει» εδώ και 6 χρόνια -είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αντιπολίτευση- τις συνεχείς καταγγελίες του ΚΚΕ για περιστατικά συνακροάσεων στην έδρα της Κεντρικής Επιτροπής του.
ΥΓ2: Αν τα παραπάνω συμβαίνουν νόμιμα, μπορεί κανείς να βάλει με το μυαλό του τι «πανηγύρι» γίνεται παρασκηνιακά, σε συνθήκες, μάλιστα, ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή και μετατροπής της χώρας σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση, στο έδαφος της οποίας «σουλατσάρουν» κάθε μέρα στρατεύματα και εξοπλισμοί, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.
ΥΓ3: Το «φακέλωμα» σήμερα περιλαμβάνει πολλές περισσότερες και πιο σύγχρονες μεθόδους από την παρακολούθηση μιας τηλεφωνικής συνομιλίας και επεκτείνεται σε όλο το φάσμα αυτού που ονομάζεται «προσωπικά δεδομένα». Ο σχετικός νόμος για την «προστασία» των προσωπικών δεδομένων, που επίσης αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα των εξαιρέσεων με την απλή επίκληση «λόγων εθνικής ασφαλείας», ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2019 από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Μέρα25.
ΥΓ4: Πριν τοποθετηθεί με τόση σιγουριά ο ΣΥΡΙΖΑ για το ότι «σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα» τέτοια περιστατικά θα οδηγούσαν σε άμεση παραίτηση της κυβέρνησης, ας ρωτήσει το «προοδευτικό» πρότυπό του, την κυβέρνηση της Ισπανίας, όπου μόλις τον περασμένο Μάιο αποκαλύφθηκε η παρακολούθηση 65 πολιτικών, ακαδημαϊκών και άλλων ατόμων που συνδέονται με το κίνημα υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας, με το ισραηλινό λογισμικό Pegasus.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου