Αποκαλυπτικό «χούι»

  Πηγή: Eurokinissi

Άλλη μια τροπολογία του ΚΚΕ, αυτή για την κατάργηση όλων των νόμων που πετσοκόβουν παλιές και νέες συντάξεις, απέρριψε προχτές η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Με την τροπολογία, το ΚΚΕ ζητούσε να αποκατασταθούν οι απώλειες που είχαν οι συνταξιούχοι από τα χρόνια της κρίσης και να καταργηθούν οι νόμοι που οδηγούν σε συντάξεις - «φιλοδωρήματα» μετά από 30 και 35 χρόνια δουλειάς, ιδιαίτερα με τον νόμο Κατρούγκαλου.

Μάλιστα, η πρόκληση γίνεται διπλή από την κυβέρνηση, καθώς την ώρα που απέρριπτε την τροπολογία, έστηνε στη Βουλή ένα ακόμα «πανηγυράκι», ζητώντας να της πουν και «ευχαριστώ», επειδή στις 30 και πλέον περικοπές που παραμένουν στις συντάξεις δεν πρόσθεσε ακόμα μία, που η ίδια προνομοθέτησε!

Πόσο μάλλον που η μη περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» είχε ως προαπαιτούμενο την υπεραπόδοση των πρωτογενών πλεονασμάτων, δηλαδή το ξεζούμισμα διαρκείας των εργαζομένων και του λαού, επομένως και των συνταξιούχων.


Δεν πρόκειται βέβαια για την πρώτη τροπολογία του ΚΚΕ που απορρίπτεται από την κυβέρνηση, συνεχίζοντας στον ίδιο δρόμο με τις προηγούμενες.

Μόλις τον περασμένο Σεπτέμβρη, την ίδια τύχη είχε η τροπολογία για άμεση επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, ως βάση για παραπέρα αυξήσεις, με ταυτόχρονη κατάργηση όλων των μνημονιακών διατάξεων για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση ενεργοποιούσε τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση και πανηγύριζε για τις αυξήσεις - ψίχουλα που ετοιμάζει στον κατώτερο μισθό, ως το «πρώτο μεταμνημονιακό βήμα».

Στον «κάλαθο» των αχρήστων πετάχθηκαν επίσης οι τροπολογίες του ΚΚΕ για απαλλαγή των λαϊκών νοικοκυριών από τα χρέη στους δήμους, για αποκατάσταση των συντάξεων χηρείας, για επαναφορά του μειωμένου ΦΠΑ σε όλα τα νησιά του Αιγαίου, για πλήρη κατάργηση του ΕΝΦΙΑ στη λαϊκή κατοικία κ.ά.

Αντ' αυτού, η κυβέρνηση παρουσίασε ως «ανακούφιση» τάχα των νησιωτών την ολιγόμηνη παράταση του μειωμένου ΦΠΑ, σε σύνδεση μάλιστα με το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό, ενώ ψήφισε για τον ΕΝΦΙΑ μια μικρή έκπτωση για ορισμένες μόνο κατηγορίες, που κι αυτή θα εξαϋλωθεί μόλις αυξηθούν οι αντικειμενικές αξίες από το νέο έτος.

Αποκαλυπτική ήταν και η αιτιολογία που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση για να απορρίψει την τροπολογία του ΚΚΕ για τον ΕΝΦΙΑ. Όπως ισχυρίστηκε, τα μέτρα θα πρέπει «να είναι μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, σε σχέση με τα δημοσιονομικά περιθώρια που δημιουργούνται»! Στα «περιθώρια» δηλαδή της πολιτικής στήριξης της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας, που συνθλίβει δικαιώματα και λαϊκές ανάγκες.

Και να σκεφτεί κανείς ότι με τις τροπολογίες αυτές του ΚΚΕ δεν προτεινόταν κάποιο ...σοσιαλιστικό μέτρο, όπως προκλητικά υποστηρίζουν τα κυβερνητικά στελέχη, αλλά μέτρα που δίνουν ανάσα στο λαό στις σημερινές συνθήκες της άγριας εκμετάλλευσης, αποστομώνοντας και εκείνους που κατηγορούν το ΚΚΕ ότι δεν νοιάζεται τάχα για την ανακούφιση του λαού και ότι «τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό».

Αποδεικνύεται όμως ότι ακόμα και τέτοια μέτρα δεν «χωράνε» στον στενό κορσέ της καπιταλιστικής οικονομίας, που υπηρετούν απαρέγκλιτα όλες οι κυβερνήσεις, «νεοφιλελεύθερες», «δεξιές» και «αριστερές», ανεξάρτητα από διακηρύξεις. 
Όπως αποδεικνύεται επίσης ότι η αντιλαϊκή πολιτική συνεχίζεται και κλιμακώνεται, είναι στρατηγική του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από κρίση και μνημόνια.

Το ίδιο «στίγμα» δόθηκε και με την απόρριψη της πρότασης νόμου εκατοντάδων Σωματείων και Συνδικάτων για τις Συλλογικές Συμβάσεις, που έφερε στη Βουλή το ΚΚΕ.

Η στάση της κυβέρνησης απέναντι στις παρεμβάσεις αυτές του Κόμματος, που αποτελούν στήριγμα στις δίκαιες διεκδικήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος, είναι αποκαλυπτική για το μέγεθος της κοροϊδίας, αλλά και για το τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από την ανάπτυξη προς όφελος του κεφαλαίου.

Γι' αυτό χρειάζεται οι προτάσεις αυτές να γίνουν στόχοι πάλης, συσπείρωσης, κινητοποίησης ακόμα περισσότερων εργαζομένων και ανθρώπων από τα λαϊκά στρώματα.

Τα μέτρα πραγματικής ανακούφισης, η ανάκτηση των απωλειών και πολύ περισσότερο η ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, δεν μπορούν να έρθουν από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, που τους καταδικάζουν στη φτώχεια και την εκμετάλλευση. Απαιτούν σύγκρουση μαζί τους και βαθύτερες, ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία, σε συμπόρευση με ένα ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 13 Δεκέμβρη 2018.

 902.gr