Από κινητοποίηση του ΕΣΥΝ στην Πάτρα, για την Παγκόσμια Μέρα κατά των Ναρκωτικών |
Αλλά και το 2ο Συνέδριο της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική του απόφαση καλεί τη νέα γενιά να... παλέψει για νομιμοποίηση της χρήσης κάνναβης. Αυτή η στοίχιση γύρω από την αθώωση της κάνναβης, του Γ. Παπανδρέου με τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ ή του συμβούλου του Αλ. Τσίπρα, Ν. Καρανίκα με τον υπουργό Ανάπτυξης, Αδ. Γεωργιάδη, έχει κοινό έδαφος: Την κερδοφορία της αστικής τάξης της χώρας μας.
Οι απόψεις αυτές χαρακτηρίζονται κατά βάση από:
- Την απόλυτη άρνηση να αντιμετωπίσουν τη χρήση ναρκωτικών ουσιών - και της κάνναβης - ως ένα πολυπαραγοντικό κοινωνικό φαινόμενο, όπου σε μια κοινωνία που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, αντικειμενικά και η χρήση ουσιών - εμπόρευμα (νόμιμα ή παράνομα) υπηρετεί την κερδοφορία.
- Τη λογιστική προσέγγιση ενός κοινωνικού φαινομένου με διλήμματα «οικονομικό κέρδος ή ζημία για το κράτος», «παράνομο ή νόμιμο κέρδος», αγνοώντας ή συσκοτίζοντας σκόπιμα τη δυστυχία που σπέρνουν στην κοινωνία η χρήση και η εξάρτηση.
Η παραπάνω προσέγγιση, πολύ περισσότερο με τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για να την υποστηρίξουν, ουσιαστικά αποτελεί μια κάλυψη των πραγματικών αιτιών της κρίσης των καπιταλιστικών κοινωνιών, όπως και της κρίσης των θεσμών τους. Αφού, ούτε λίγο ούτε πολύ, χρεώνεται κατά κύριο λόγο στο «μαύρο» χρήμα από το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών, λες και είναι ο μόνος και κύριος παράγοντας που γεννά και τροφοδοτεί τη διαφθορά στις κοινωνίες αυτές.
Ας δούμε και πιο συγκεκριμένα μερικά από τα επιχειρήματα υπέρ της νομιμοποίησης της «ψυχαγωγικής χρήσης» της κάνναβης.
-- Με έμμεσο τρόπο ισχυρίζονται πως στις Πολιτείες της Αμερικής, όπου νομιμοποιήθηκε η χρήση κάνναβης, το φαινόμενο του παράνομου εμπορίου και άρα και της παραβατικότητας μειώθηκε. Δεν λένε όμως πόσο αυξήθηκαν η χρήση και η εξάρτηση από την κάνναβη τόσο στο γενικό όσο και στον μαθητικό πληθυσμό, όπως παρατηρεί το NIDA (Εθνικό Ινστιτούτο για τις Εξαρτήσεις των ΗΠΑ) ειδικά στα χρόνια της πανδημίας. Μια αύξηση που προήλθε τόσο από τη νόμιμη όσο και από την παράνομη αγορά κάνναβης.
Την ίδια στιγμή, το παράδειγμα της Ολλανδίας, όπου η νομιμοποίηση της χρήσης μετρά δεκαετίες, μας διδάσκει πως με τη νομιμοποίηση όχι μόνο δεν περιορίζεται το παράνομο εμπόριο, αλλά αντιθέτως ενισχύεται, διευρύνεται. Το παράνομο εμπόριο στην Ολλανδία κατείχε την «τεχνογνωσία» και δημιουργούσε υβρίδια φυτού κάνναβης με μεγαλύτερη περιεκτικότητα ψυχοτρόπων ουσιών και γι' αυτό παραμένει ο μεγαλύτερος έμπορος.
Αλλωστε, όπως οι ίδιοι περηφανεύονται για το καπιταλιστικό σύστημα, από την ίδια του τη φύση δίνει τη δυνατότητα σε εκείνους που διαθέτουν τα μέσα, να αναζητούν συνεχώς νέες και «καινοτόμες» πρακτικές για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Από αυτήν τη διαδρομή για κερδοφορία δεν εξαιρείται και το εμπόριο των ναρκωτικών, είτε αφορά τη νόμιμη είτε την παράνομη αγορά. Με άλλα λόγια, ουσιαστικά ανοίγουν έναν φαύλο κύκλο «εξέλιξης» προς την άβυσσο για τους νέους ανθρώπους, παραδίδοντάς τους στα πιο σκοτεινά «νόμιμα» και παράνομα επιχειρηματικά κέντρα.
-- Οσον αφορά τις απόψεις περί καταστολής του φαινομένου, εάν η αγωνία και ο προβληματισμός τους ήταν ειλικρινή, το ελάχιστο που θα τους έμενε να κάνουν, θα ήταν να στηρίξουν τα θεραπευτικά προγράμματα ή τα Κέντρα Πρόληψης, όπου γίνεται ένας ειλικρινής αγώνας, μακριά από την καταστολή και τα υποκατάστατα, να στηριχθούν οι χρήστες με σκοπό την απεξάρτησή τους και την επανένταξή τους στην κοινωνία.
Αντίθετα, η προσέγγισή τους τροφοδοτεί μία αντιπαράθεση σε λάθος κατεύθυνση, αγνοώντας τα αίτια που γεννούν το πρόβλημα, στην κουβέντα για το ποια τακτική αντιμετώπισής του είναι καλύτερη. Αν αυτό δεν είναι μια καλυμμένη και εν τέλει υποκριτική υποστήριξη, ανοχή στην κρίση του καπιταλιστικού συστήματος που οδηγεί τη νεολαία στα ναρκωτικά, τι άλλο είναι;
Η καταστολή, άλλωστε, που ασκείται, περισσότερο στρέφεται κατά των χρηστών και των μικροπωλητών και λιγότερο κατά των άνομων και ισχυρών οικονομικών παραγόντων που εκμεταλλεύονται αυτήν την κατάσταση.
-- Ενα ακόμα σημείο που αξίζει υπογράμμισης, είναι η παρότρυνση από τους υπέρμαχους της αποποινικοποίησης να «ενθαρρύνεται ο πειραματισμός από κυβερνήσεις με μοντέλα νομικής ρύθμισης των ναρκωτικών - ειδικά της κάνναβης».
Αλήθεια, τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους όσοι μιλούν για «πειραματισμό των κυβερνήσεων»; Μήπως με τον τρόπο αυτόν θέλουν να δημιουργήσουν προκαταβολικά ένα άλλοθι για την αποτυχία των προτάσεών τους στη ζωή; Και εάν πρόκειται περί πειράματος, από πού αντλούν τη δύναμη να προτείνουν, με ισχυρή δόση αβεβαιότητας, πολιτικές επιλογές που θα σημαδέψουν ανεξίτηλα την κοινωνία και τη νέα γενιά;
Η υπόθεση της τοξικοεξάρτησης είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση και δεν χωρά πειραματισμούς. Οι πειραματισμοί αυτοί οδηγούν σε απώλειες ζωών νέων ανθρώπων και αυτό είναι ανεπίτρεπτο.
Η συζήτηση για τη νομιμοποίηση της κάνναβης, η αθώωσή της μέσα από τις ψευτοεπιστημονικές θεωρίες περί «σκληρών - μαλακών» ναρκωτικών, η κυκλοφορία της ως νόμιμου εμπορικού προϊόντος έχουν συμβάλει στην αποενοχοποίησή της στις νεανικές συνειδήσεις. Σήμερα στη χώρα μας:
- 1 στους 2 μαθητές δεν θεωρεί την κάνναβη ναρκωτική ουσία (ΕΚΤΕΠΝ)
- 1 στους 3 χρήστες που εντάσσεται σε θεραπευτικό πρόγραμμα είναι εξαρτημένος από την κάνναβη (ΕΚΤΕΠΝ, ΚΕΘΕΑ)
- Ο πειραματισμός με τα ναρκωτικά, κυρίως με κάνναβη, για 9 στους 10 χρήστες ουσιών, ξεκινά από τα χρόνια του Γυμνασίου (ΕΚΤΕΠΝ, ΚΕΘΕΑ, «18 ΑΝΩ»)
Τα στοιχεία αυτά αποτυπώνουν την κατάσταση χωρίς να έχει νομιμοποιηθεί η ψυχαγωγική κάνναβη. Ωστόσο, παρά την αύξηση της χρήσης της, συγκριτικά με άλλες χώρες της Ευρώπης ή τις ΗΠΑ και τον Καναδά, που έχουν προχωρήσει στην αποποινικοποίησή της, έχουμε χαμηλά ποσοστά χρήσης. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην Ευρωπαϊκή Ενωση:
- Το 15,4% της ηλικιακής ομάδας 15 - 34 είναι χρήστες κάνναβης, ενώ στην ηλικιακή ομάδα 15 - 24 οι χρήστες κάνναβης αντιπροσωπεύουν το 19,2%, με το 10,3% να κάνει συστηματική χρήση (EMCDDA)
- Τo 17,3% των μαθητών στην ΕΕ είναι χρήστες κάνναβης (EMCDDA)
- Τo 1,8% των κατοίκων της ΕΕ κάνει καθημερινή χρήση κάνναβης, με το 61% αυτών να είναι κάτω των 34 ετών (EMCDDA)
- Τo 2019 στην ΕΕ σχεδόν 110.000 χρήστες εντάχθηκαν σε θεραπευτικό πρόγραμμα για απεξάρτηση από την κάνναβη αντιπροσωπεύοντας το 35% όσων εντάχθηκαν για απεξάρτηση από ναρκωτικά (EMCDDA)
- Τη δεκαετία 2009 - 2019 στην ΕΕ σχεδόν διπλασιάστηκε ο αριθμός των εξαρτημένων από κάνναβη που εντάχθηκαν σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Οχι γιατί αυξήθηκαν τα προγράμματα, αλλά γιατί αποποινικοποιήθηκε η χρήση της σε περισσότερες χώρες, ακολουθώντας τη γραμμική σχέση «όσο πιο διαδεδομένη και προσβάσιμη είναι μια ουσία, τόσο αυξάνεται και η χρήση της» (EMCDDA)
- Στην ΕΕ το 26% όσων εισήχθησαν σε νοσοκομείο με τοξίκωση ναρκωτικών ουσιών, αφορούσε τοξίκωση από κάνναβη (EMCDDA)
Η εικόνα από τις χώρες που έχουν αποποινικοποιήσει ή νομιμοποιήσει την κάνναβη, δείχνει ότι έχει ξεκινήσει έντονη συζήτηση για τη βλαπτικότητα της ουσίας μόνο από την παράνομη κατανάλωση. Αθωώνουν έτσι την κάνναβη ως ναρκωτική ουσία και κυρίως προβάλλουν την «ανάγκη» να εδραιωθεί ως νόμιμο εμπορικό προϊόν. Ανάγκη για να μη χάνουν τα νόμιμα μονοπώλια μερίδιο κερδοφορίας από την παράνομη αγορά.
Επίσης, η νομιμοποίηση έχει φέρει στην επιφάνεια νέα προϊόντα κάνναβης, αλλά και νέους τρόπους χρήσης της ουσίας. Χαρακτηριστικά είναι τα σημειώματα του NIDA (2020) για τις οξείες δηλητηριάσεις μαθητών από κέικ ή σοκολάτες με συνθετικά κανναβινοειδή που πωλούνται νόμιμα ή την έξαρση από καρδιακές εμβολές εξαιτίας της χρήσης ηλεκτρονικών τσιγάρων με συνθετικά κανναβινοειδή.
Η διεθνής πείρα αλλά και η αύξηση της χρήσης κάνναβης στη χώρα μας, στο φόντο της νομιμοποίησης ναρκωτικών ουσιών, μαρτυρά ότι υπάρχουν νικητές και νικημένοι. Νικητές σίγουρα είναι τα νόμιμα αλλά και τα παράνομα μονοπώλια διακίνησης των ναρκωτικών, που πολλές φορές συνυπάρχουν. Νικημένοι είναι οι χρήστες, οι οικογένειές τους, η κοινωνία. Χαμένο σίγουρα δεν είναι το ίδιο το αστικό σύστημα.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δεν αντιμετωπίζουμε φοβικά το ζήτημα των ναρκωτικών αλλά με βάση την επιστημονική μελέτη και τα δεδομένα.
Πάνω από όλα, η στάση απέναντι στα ναρκωτικά είναι στάση απέναντι στη ζωή και το μέλλον, στο πού «τοποθετεί» καθένας τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Γι' αυτό έχουμε μέτωπο ενάντια σε ό,τι βάζει σε κίνδυνο το μυαλό και την ψυχή των νέων ανθρώπων, σε ό,τι τους αφήνει χωρίς απαιτήσεις από τη ζωή.
Ειδικά σήμερα που έντεχνα πλασάρεται ως προοδευτικό ό,τι πιο συντηρητικό και αναχρονιστικό υπάρχει: Την υποταγή στα όρια που σου επιτρέπει το σύστημα να ζεις, στις επιλογές που επιλέγει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα να σου αφήνει «ελεύθερες». Λύση στο πρόβλημα των ναρκωτικών δεν μπορεί να δώσει η πολιτική που το γεννά και το αναπαράγει. Η λύση θα δοθεί με όρους σύγκρουσης και προοπτικής.
Λύση δεν είναι ούτε η νομιμοποίηση ούτε η καταστολή, που είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Η λύση βρίσκεται στη ρήξη με τη μήτρα του προβλήματος που εδράζεται στο ίδιο το σύστημα το οποίο θέλει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του υποταγμένα στην καπιταλιστική κερδοφορία. Γι' αυτό και η αστική τάξη άλλοτε επιλέγει την άμεση καταστολή και άλλοτε την έμμεση, με την καταστολή της συνείδησης και της κοινωνικής δράσης, αξιοποιώντας και τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου